Στα έγκατα του ηφαιστείου στην Νίσυρο κατέβηκαν δεκαπέντε τολμηροί καλλιτέχνες και δοκίμασαν τις αντοχές τους σε ένα διαφορετικό πείραμα, σε μια δεκάωρη συναυλία αυτοσχεδιασμού συμμετέχοντας στο πιο γοητευτικό και φιλόδοξο site specific project που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ στην Ελλάδα.
Της Πέπης Οικονομάκη
Ποιος Γκούλιβερ και ποιος Μόγλης εδώ μιλάμε για άθλο, για ένα υπερ-θέαμα πέρα από κάθε φαντασία μέσα σε ένα τεράστιο ενεργό κρατήρα που ξεκονηςε με την δύση του ηλίου την Πέμπτη 18 Αυγούστου και ολοκληρωθηκε το πρωι της Παραςκευης με την ανατολή.
Εκατοντάδες τυχεροί θεατές εγιναν μάρτυρες της αλλιώτικης εκδήλωσης στον κρατήρα με το όνομα «Στέφανος»;
Ο Κωνσταντίνος Δαγριτζίκος ο καλλιτεχνικός διευθυντής στο «six d.o.g.s» που εμπνεύστηκε αυτά τα 634 λεπτά μέσα στο ηφαίστειο και βρήκε ανταπόκριση από άλλα ελεύθερα και συνάμα ζωηρά πνεύματα που με τις φωνές τους, ηλεκτρικές κιθάρες, κοντραμπάσο, tapes, φλάουτο, κρουστά, πιάνο, samples, κανονάκι, βιολοντσέλο, laptops, πλήκτρα, τσαμπούνα, κλαρίνο και κρουστά υμνηςαν την ομορφιά της Κοιλάδας του Ηφαιστείου.
Εκεί όπου η ελληνική μυθολογία αναφέρει πως κατά τη διάρκεια της Γιγαντομαχίας όπου θεοί και Τιτάνες πολεμούσαν μεταξύ τους, ο Ποσειδώνας έκοψε με την τρίαινά του ένα κομμάτι από την Κω και το εκσφενδόνισε στον γίγαντα Πολυβώτη.
Ο βράχος πέτυχε τον στόχο του, καταπλάκωσε τον γίγαντα κι εκείνος έκτοτε προσπαθεί να τον ξεφορτωθεί φυσώντας και ξεφυσώντας.
Ο βράχος αυτός είναι η Νίσυρος και οι καπνοί που αναδύονται από τους ηφαιστειακούς κρατήρες δεν είναι τίποτα άλλο από τα χνώτα του Πολυβώτη!
