Η Αράδαινα είναι, λοιπόν, ένα χωριό στην περιοχή των Σφακίων Κρήτης. Και ενώ κάποτε έσφυζε από ζωή, πλέον είναι ένα χωριό – φάντασμα στο χείλος του γκρεμού. Και ενώ στην απογραφή του 1881 είχε 124 κατοίκους παλαιότερα λέγεται ότι κατοικούσαν εκεί 700 άτομα. Όλα αυτά, βέβαια, μέχρι τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 οπότε και το χωριό στο χείλος του γκρεμού ερήμωσε τελείως. Ο λόγος είναι ιδιαίτερα παράξενος. Θεωρείται ότι υπήρξε μια βεντέτα η οποία ξεκίνησε για το κουδούνι μίας κατσίκας.
Πλέον αυτό που έχει μείνει από το χωριό είναι τα έρημα σπίτια δίπλα στο γκρεμό. Τουρίστες και επισκέπτες φτάνουν στο σημείο για να θαυμάσουν τη θέα προς το φαράγγι που υπάρχει στο σημείο. Άλλοι επισκέπτες απολαμβάνουν τη θέα, άλλοι διασχίζουν το φαράγγι και άλλοι κάνουν ακόμη και bungee jumping από τη γέφυρα που βρίσκεται εκεί. Στέκουν αγέρωχα στο σημείο που είναι άκρως επιβλητικό και προκαλούν δέος. Δε θα δεις ανθρώπους πια στις αυλές αλλά κατσίκες που περιφέρονται στο χωριό μόνες τους ελεύθερες.
Ό,τι έχει απομείνει στο χωριό θα σου δώσει πάντως μια εικόνα της παραδοσιακής κρητικής αρχιτεκτονικής. Το παλιό πέτρινο μονοπάτι που διασχίζει το φαράγγι στην Αράδαινα (ένα από τα πολλά αρχαία μονοπάτια που διασχίζουν το φαράγγι) είναι ένα εντυπωσιακό παράδειγμα παραδοσιακής τεχνικής με την οποία φτιάχτηκαν τα καλντερίμια.
Αυτό το ελληνικό χωριό στο χείλος του γκρεμού σίγουρα δεν αφήνει ασυγκίνητο όποιον το επισκεφθεί…
