Στους ωκεανούς της Γης επιπλέουν περισσότερα από πέντε τρισεκατομμύρια κομμάτιαπλαστικού πολλά από τα οποία χαρακτηρίζονται ως «μικροπλαστικά» καθώς έχουν μέγεθος μικρότερο από πέντε χιλιοστά.
Σύμφωνα με μια νέα σουηδική μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Science τα ψάριακαταναλώνουν αυτά τα μικροσωματίδια και για αυτό το λόγο πεθαίνουν με ρυθμό ταχύτερο από αυτόν που αναπαράγονται. Πρόκειται για την πρώτη μελέτη που διαπιστώνει τις βλάβες που προκαλούν τα μικροπλαστικά στα φυσικά οικοσυστήματα και ειδικά στους πληθυσμούς των ψαριών μέσα από πραγματικές δοκιμές.
Επίσης, η κατανάλωση πλαστικών επιβραδύνει την ταχύτητα κίνησης των ψαριών και αμβλύνει τις αισθήσεις τους με συνέπεια να είναι πιο ευάλωτα στους φυσικούς θηρευτές τους.
Οι ερευνητές παρατήρησαν τις προνύμφες της πέρκας και τις διατροφικές τους συνήθειες. Όταν κολυμπούσαν δίπλα σε μικροπλαστικά, όπως τα μικροσφαιρίδια, τα μικρά ψάρια προτιμούσαν τα επιβλαβή σωματίδια από για τη φυσική τους τροφή, το πλαγκτόν.
Η κατάποση των πλαστικών επιβράδυνε την ανάπτυξη και αλλοίωνε τη διαδικασία της έκκρισης των χημικών ουσιών που προειδοποιούν τα ψάρια για την παρουσία θηρευτών. Όταν οι ερευνητές εισήγαγαν φυσικούς θηρευτές, συγκεκριμένα λούτσους, σε περιβάλλον όπου οι πέρκες κατανάλωναν μικροπλαστικά τότε η πιθανότητα να τις φάνε ήταν τέσσερις φορές μεγαλύτερη σε σύγκριση με το φυσικό περιβάλλον.
Τα μικροπλαστικά δεν μπαίνουν μόνο στην τροφική αλυσίδα των ψαριών, αλλά επηρεάζουν και την ίδια τους τη συμπεριφορά και αυξάνουν ακόμα περισσότερο τη θνησιμότητά τους.
Συγκεκριμένα, όλα τα ψάρια που εκτέθηκαν σε μικροπλαστικά στο πλαίσιο της μελέτης ήταν νεκρά μέσα σε 48 ώρες.
«Αν τα αρχικά στάδια του κύκλου ζωής και άλλων ειδών επηρεάζονται κατά παρόμοιο τρόπο από τα μικροπλαστικά, με αυξημένα ποσοστά θνησιμότητας, τότε οι επιπτώσεις στα υδάτινα οικοσυστήματα είναι προφανείς», δήλωσε η επικεφαλής της μελέτης, Ούνα Λένστεντ από τοΠανεπιστήμιο της Ουψάλα.
Τα μικροπλαστικά αποτελούν μια πραγματική «κατάρα» για τα φυσικά οικοσυστήματα διότι στην πράξη δεν μπορούν να καταστραφούν. Καταλήγουν στις θάλασσες από τα σκουπίδια που πετάμε, όπως οι πλαστικές σακούλες και οι πλαστικές συσκευασίες, μέσω των αγωγών αστικών λυμάτων, καθώς και εξαιτίας της ακατάλληλης διαχείρισης απορριμμάτων.
Μια ακόμα απειλή που ενσκήπτει στα θαλάσσια οικοσυστήματα είναι τα μικροσφαιρίδια, μικροσκοπικά σωματίδια σκληρού πλαστικού που χρησιμοποιούνται σε καλλυντικά, όπως οι κρέμες απολέπισης. Από το νιπτήρα του μπάνιου μας, αυτά τα σωματίδια καταλήγουν στη θάλασσα όπου διατηρούνται για δεκαετίες.
