Πυρά εξαπέλυσε ο ΣΕΒ για την υπεροφορολόγηση, σχολιάζοντας στο εβδομαδιαίο δελτίο οικονομικών εξελίξεων τον προϋπολογισμό του 2017. Ο Σύνδεσμος τονίζει ότι επιχειρείται μία τεράστια αναδιανομή εισοδήματος και στα δύο άκρα των εισοδημάτων, με απρόβλεπτες επιπτώσεις.
«Από τη μια πλευρά στους φορολογούμενους, από τα υψηλότερα εισοδήματα προς τα χαμηλότερα (εδώ περιλαμβάνεται και η συμπαθής -προς κάθε κυβέρνηση- ομάδα των φοροφυγάδων) και από την άλλη πλευρά, από τους συνταξιούχους και τους επιδοματούχους του παλαιού συστήματος (όπου δεν υπήρχε διαχωρισμός προνοιακών και συνταξιοδοτικών παροχών) στους δικαιούχους του νέου συστήματος παροχών και κοινωνικών δαπανών. Αναμένεται να δούμε στην πράξη, εάν ο γάιδαρος του Χότζα (οι συνεπείς φορολογούμενοι και οι οργανωμένες επιχειρήσεις) θα μάθει να ζει νηστικός» αναφέρει.
Για τις προβλέψεις του ΔΝΤ, ο ΣΕΒ αναφέρει ότι αποτυπώνουν τη δυσπιστία του Ταμείου για την αποτελεσματικότητα των μέτρων οικονομικής πολιτικής που έχουν συμφωνηθεί με τους πιστωτές της χώρας και κατά πόσο θα έχουν το προσδοκώμενο αποτέλεσμα όσον αφορά στο ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος.
«Τα μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα που προβλέπει το ΔΝΤ, σε συνδυασμό με μείωση της υπερφορολόγησης, μέσω ανακατανομής του φορολογικού βάρους υπέρ όσων δημιουργούν απασχόληση και εισοδήματα, έτσι ώστε να ενισχυθούν οι συνθήκες διαμόρφωσης μιας διατηρήσιμης ανάπτυξης, οδηγούν το ΔΝΤ σε προβλέψεις για ρυθμούς ανάπτυξης 0,1% και 2,8% για το 2016 και 2017, αντιστοίχως, που είναι οριακώς καλύτεροι από τις επίσημες προβλέψεις, αλλά για διαφορετικούς λόγους και με ένα διαφορετικό μείγμα πολιτικής» προσθέτει ο Σύνδεσμος.
Σουηδικό μοντέλο εργασιακών σχέσεων
Στο εβδομαδιαίο δελτίο οικονομικών εξελίξεων ο ΣΕΒ παρουσιάζει το σουηδικό μοντέλο των εργασιακών σχέσεων με αφορμή τη δημοσιοποίηση του πορίσματος Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων για τα εργασιακά.
Επισημαίνει, μεταξύ άλλων ότι, από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, η Σουηδία έχει εγκαταλείψει το σύστημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων σε εθνικό επίπεδο για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού.
Η έμφαση για τον καθορισμό των μισθών δίδεται πλέον στο κλαδικό και το επιχειρησιακό επίπεδο, ενώ οι οργανισμοί εργοδοτών και εργαζομένων εξακολουθούν να διαπραγματεύονται σε εθνικό επίπεδο για άλλες, πλην των μισθών, πτυχές των εργασιακών σχέσεων, όπως συμφωνίες για συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, διαδικασίες απολύσεων ή συμμετοχή των συνδικάτων στη διοίκηση των επιχειρήσεων, κ.λπ.
Στη Σουηδία, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις καλύπτουν το 88% του συνόλου των εργαζομένων (έναντι 40% στην Ελλάδα) με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα να καλύπτονται κατά 83% και εκείνους στο δημόσιο τομέα κατά 100%.
Επίσης, όπως αναφέρεται: «Οι κλαδικές και οι επιχειρησιακές συμβάσεις είναι νομικά δεσμευτικές για τα δύο μέρη και οι εργοδότες υποχρεούνται να εφαρμόσουν τη σύμβαση για όλους τους εργαζόμενους, καλύπτοντας και όσους δεν είναι μέλη των εργατικών συνδικάτων.
«Πολλές οργανώσεις εργοδοτών και εργατικά συνδικάτα έχουν υπογράψει διμερείς συμφωνίες συνεργασίας, που περιλαμβάνουν και ρυθμίσεις για τις διαδικασίες των διαπραγματεύσεων. Στις συμφωνίες συνεργασίας περιλαμβάνονται συνήθως και ρήτρες εργασιακής ειρήνης (απαγόρευση απεργίας) κατά τη διάρκεια ισχύος της συλλογικής σύμβασης εργασίας. Αντίθετα, επιτρέπεται η απεργία, για να ασκηθεί πίεση στον εργοδότη που δεν εκπληρώνει τις συμβατικές του υποχρεώσεις πληρωμής των δεδουλευμένων στους εργαζόμενους» προσθέτει.
Αναφερόμενος στο πόρισμα, ο ΣΕΒ χαρακτηρίζει ως «ακατανόητη παραφωνία» το γεγονός ότι η Επιτροπή «παραγνώρισε τον καθοριστικό ρόλο που παίζει στο σύστημά μας μία θεμελιώδης στρέβλωση, η μονομερής προσφυγή στη διαιτησία που ακυρώνει στην πράξη αυτήν την ίδια την ελευθερία σύναψης συλλογικών συμβάσεων εργασίας, αποτελώντας διεθνή πρωτοτυπία για ανεπτυγμένη οικονομία».
