Δεκάδες εξώδικα αποστέλλουν προς τις τράπεζες ιδιοκτήτες εταιρειών όταν δεν γίνονται δεκτές οι προτάσεις τους για αναδιάρθρωση των δανείων, όπου συνήθως περιλαμβάνεται η συμμετοχή τρίτων funds.
Τα εξώδικα, θεωρητικά, δεν αποτελούν σοβαρή απειλή για τις τράπεζες, ωστόσο, όταν αυτές παραμένουν αμετακίνητες στις θέσεις τους και δεν απαντούν εγγράφως, τότε δημιουργούνται προϋποθέσεις και σοβαροί κίνδυνοι, ακόμη και πρόκληση πτωχεύσεων στις εταιρείες ώστε οι ιδιοκτήτες να αποφύγουν τυχόν ποινικές ευθύνες. Οταν τα επιχειρηματικά δάνεια ανέρχονται σε 60 δισ. ευρώ -σε σύνολο μη εξυπηρετούμενων ύψους 112 δισ.-, τότε υφίσταται ένα πρόβλημα, το οποίο, όσο δεν διευθετείται, αποτελεί ωρολογιακή βόμβα για την οικονομία αφού, κατά τεκμήριο, οι επιχειρηματίες ενεργούν και δεν μπορούν να περιμένουν πότε θα αποφασίσουν τις αναδιαρθρώσεις οι τραπεζίτες. Ολα ξεκινούν από την καθυστέρηση επί έναν χρόνο και πλέον του νομοθετικού πλαισίου που θα καθορίζει ποιοι δανειολήπτες είναι συνεργάσιμοι ή μη, αλλά θα καλύπτει παράλληλα από νομικής άποψης τα στελέχη των τραπεζών. Η καθυστέρηση δημιουργεί καθημερινά ανυπολόγιστες ζημίες σε επιχειρήσεις διότι όσο δεν αναδιαρθρώνονται τα δάνεια τόσο περισσότερες χάνουν τη ρευστότητα, δεν πληρώνουν τους εργαζομένους τους και τελικώς δεν εκπληρώνουν και τις υποχρεώσεις τους προς τις τράπεζες, αυξάνοντας έτι περαιτέρω τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια.
Είναι τέτοια δε η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην αγορά με τις οφειλές προς τις τράπεζες και το Δημόσιο, με διάφορους παράγοντές της να υποστηρίζουν ότι «οι επιχειρηματίες, υπό τον φόβο των ποινικών ευθυνών για οφειλές προς το Δημόσιο, θα προτιμήσουν να προκαλέσουν πτωχεύσεις επιχειρήσεων και μετά θα στραφούν κατά των τραπεζών που δεν δέχθηκαν τις προτάσεις αναδιάρθρωσης».
