Σήμερα, όσοι αγάπησαν και θαύμασαν τον «φτωχό και μόνο καουμπόι» Λουκιανό Κηλαηδόνη, θα έχουν την ευκαιρία να τον αποχαιρετήσουν στο θέατρο που δημιούργησε με τη σύζυγό του Άννα Βαγενά, στο αγαπημένο του «Μεταξουργείο».
Όπως ανακοίνωσε μέσω της σελίδας της στο Facebook η σύζυγός του, την Πέμπτη 09.02.2017, από τις εννιά το πρωί μέχρι τις εννιά το βράδυ, η σορός του Λουκιανού Κηλαηδόνη θα βρίσκεται στο θέατρο που είχαν φτιάξει μαζί, στο Μεταξουργείο.
Εν τω μεταξύ, χθες, με μία κλειστή τελετή, τον αποχαιρέτησε η οικογένεια του. Η σύζυγός του Άννα Βαγενά και η κόρη του Γιασεμή υποδέχθηκαν στενούς φίλους και συγγενείς για το «τελευταίο αντίο» μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Μάλιστα αντί στεφάνων ζητήθηκε από τους οικείους του να κατατεθούν χρήματα σε συγκεκριμένο λογαριασμό προκειμένου να βοηθηθεί οικογένεια που τα έχει ανάγκη. Η Άννα Βαγενά δήλωσε επίσης, πως επιθυμία του Λουκιανού ήταν να αποτεφρωθεί, κάτι που θα πραγματοποιηθεί τις επόμενες ημέρες.
«Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης απεβίωσε τα ξημερώματα της Τρίτης μετά από βραχεία νοσηλεία στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου ΥΓΕΙΑ, λόγω προχωρημένου σταδίου καρδιακής ανεπάρκειας», ήταν η σύντομη επίσημη ανακοίνωση του νοσοκομείου, που επιβεβαίωσε τον θάνατο του αγαπητού καλλιτέχνη.
Η σύζυγός του, ενημέρωσε για τον χαμό του μέσω του προφίλ της στο facebook. Ευχαρίστησε τους γιατρούς και όλους όσοι τους συμπαραστάθηκαν και δήλωσε πως η κηδεία του θα γίνει σε στενό οικογενειακό κύκλο, ενώ αντί στεφάνων, οι οικείοι του ζητούν να ενισχυθεί οικονομικά με κατάθεση χρημάτων σε λογαριασμό της Εθνικής Τράπεζας «μια αγαπημένη μας οικογένεια που το έχει ανάγκη».
Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης παρέμεινε μέχρι το τέλος ένας φτωχός και μόνος καουμπόι, όπως ο αγαπημένος του ήρωας Λούκι Λουκ, τις περιπέτειες του οποίου λάτρεψε. Τον λάτρεψε, όπως λάτρεψε την μυρωδιά από το γιασεμί και το αγιόκλημα στην γειτονιά του, τη Νέα Κυψέλη, εκεί που μεγάλωσε και «αλήτεψε» ως έφηβος στα τέλη της δεκαετίας του ’50, με τσάρκες στην Φωκίωνος Νέγρη και χορό στο Top Hat η στο Green Park της Μαυροματαίων.
Ήταν εξπέρ στο να χορεύει rock ‘n’ roll όπως είχε παραδεχθεί σε μια συνέντευξή του: «Κλέβαμε κόλπα από τους μεγαλύτερους και εξελιχθήκαμε σε πολύ καλούς χορευτές. Κάναμε και διαγωνισμούς αντοχής με δεκαπέντε-δεκαεπτά συνεχόμενους χορούς, δεν καταλαβαίναμε Χριστό».
Λάτρευε την μουσική, παθιαζόταν με την νωχελικότητα των blues και ανατρίχιαζε με τις ερωτικές μελωδίες του Γούναρη, κάτι που φάνηκε όταν άρχισε να ηχογραφεί δίσκους σαν το «Είμαι ένας φτωχός και μόνος καουμπόι» και «Ψυχραιμία παιδιά».
Το περίφημο καλοκαιρινό πάρτι του στην Βουλιαγμένη ήταν ουσιαστικά η πρώτη συναυλία σε χώρο εκτός γηπέδων, μια συνάντηση εκατό χιλιάδων ανθρώπων που για ένα βράδυ ήταν όλοι φίλοι!
Μικρός ήθελε να γίνει αρχιτέκτονας, μεγαλώνοντας άκουσε ιστορίες από ναυτικούς για εξωτικά λιμάνια και ερωτικές περιπέτειες και μπάρκαρε για λίγο, αλλά τελικά τον κέρδισε η μουσική και τα άφιλτρα Gauloises.
Ο Λουκιανός -«Λούκι» για τους φίλους του- ήταν ένας sui generis καλλιτέχνης που δεν μπήκε ποτέ στα καλούπια του εκάστοτε ρεύματος της εποχής. Προτίμησε να βαδίσει τον δρόμο του, έχοντας δίπλα του την Άννα Βαγενά, τον έρωτα της ζωής του, τις κόρες του και το πιάνο του.
Στο προσωπικό του στούντιο που στεγάζεται κάτω από το σπίτι του στο Μεταξουργείο, υπάρχει κάτι σαν δεξαμενή που την αποκαλούσε το κουτί των αναμνήσεων και περιέχει από φωτογραφίες, κάρτες και σημειώσεις μέχρι τετράδια και ένα αγαλματάκι του Ρομπέν των Δασών. Στον χώρο δεσπόζει το πιάνο του και ένας πορτοκαλί καναπές, εκεί όπου άραζε ο Λουκιανός για να σερφάρει με τον υπολογιστή του.
Του άρεσαν οι συγκεντρώσεις σε σπίτια φίλων, η ανταλλαγή απόψεων γύρω από την μουσική και ενίοτε αν υπήρχε πιάνο καθόταν και τραγούδαγε τα αγαπημένα του αμερικάνικα μπλουζ. Λάτρευε το μπιλιάρδο και ήταν φανατικός θεατής των αναμετρήσεων Snooker, για τις οποίες γνώριζε τα πάντα, ενώ σε ένα ταξίδι του στη Νέα Υόρκη πήγε να δει τον Γούντι Άλλεν ως μουσικό της τζαζ, στο κλαμπ που έπαιζε κλαρινέτο με την μπάντα του.
