Η εκκλησία τελικά φαίνεται να μην θέλει ουδέποτε να περισώσει ότι έμεινε από τους αλλεπάλληλους διωγμούς της, στο πέρασμα των χρόνων και να ενισχύσει πνευματικά την ανθρώπινη ψυχή, που έχει ανάγκη από βιωματικές εμπειρίες και φωτισμένους ανθρώπους.
Επίσης φαίνεται για άλλη μια φορά να λειτουργεί κυκλοθυμικά, εγωιστικά, μα κυρίως καθόλου συμφεροντολογικά για το ποίμνιό της αλλά και για το φθαρμένο και πληγωμένο γόητρό της, που επιμελώς κρύβει χρόνια τώρα και κάνει ότι δεν το βλέπει.
Γράφουμε όλα αυτά διότι δημοσιεύτηκε προσφάτως εγκύκλιος- οδηγία από την Ιερά Σύνοδο της Ελλάδος, η οποία ουσιαστικά απαγορεύει την επίσκεψη ηγουμένων και γενικότερα μοναχών του Αγίου Όρους στις Μητροπόλεις και ενορίες της Ελλάδος. Τυπικά γράφουν ότι αυτό θα μπορεί να γίνεται με άδεια της Ιεράς Συνόδου ( ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτό το παραθυράκι μάλλον δύσκολα θα ανοίγει αλλά δεν είναι του παρόντος).
Του παρόντος μάλλον είναι το γιατί η Σύνοδος, σε μια εποχή οικονομικής και πρωτίστως πνευματικής κρίσης, αφήνει ξεκρέμαστο τον κόσμο που υποφέρει από την ανέχεια και την εγκατάλειψη και έχει περισσότερο από κάθε φορά ανάγκη από την πνευματική παρηγοριά που κακά τα ψέματα το Άγιο Όρος την προσφέρει πλουσιοπάροχα.
Αναλύοντας αυτήν την απόφαση σκέπτεται κάποιος που απλά διαβάζει την εγκύκλιο:
Συνεδρίασε ολόκληρη Ιερά Σύνοδος και έβαλε θέμα την απαγόρευση της επίσκεψης των μοναχών του Αγίου Όρους, στους ναούς; Άρα αφαιρεί το δικαίωμα και την ευλογία, να ακούει ο πονεμένος λαός και διψασμένος, τον λόγο του Θεού, που προέρχεται από την βιωματική εμπειρία των μοναχών αυτών, την καθάρια επικοινωνία τους με τον Θεό, την επαφή τους με τα άγια κειμήλια που υπάρχουν στον τόπο της Παναγίας και τις μαρτυρίες τους, από την επαφή τους με αγίους ανθρώπους οι οποίοι σήμερα έχουν καταταχθεί στο αγιολόγιο της εκκλησίας;
Τακτοποίησαν όλα τα καυτά θέματα που αφορούν την εκκλησία και πήραν αποφάσεις για όλα όσα την χτυπούν και την αποψιλώνουν και μετά ασχολήθηκαν και με αυτό το θέμα;
Δηλαδή έλυσαν το θέμα των αλλαγών στα θρησκευτικά;
Έλυσαν το θέμα της απαγόρευσης της προσευχής στα σχολεία;
Τοποθετήθηκαν για την αφαίρεση του Σταυρού από την ελληνική σημαία σε ελληνικά προϊόντα;
Συνεδρίασαν για να είναι έτοιμοι να αποφασίσουν στο αίτημα που σύντομα θα προκύψει να πραγματοποιείται και μουσουλμανική προσευχή στα δημοτικά σχολεία;
Αντέδρασαν τόσο ουσιαστικά για τα τζαμιά στην Ελλάδα;
Αντέδρασαν για τον αντιρατσιστικό νόμο που τους φίμωσε και τους ίδιους και δεν τολμούν τώρα να μιλήσουν για αλήθειες της ορθοδοξίας, μην τυχόν και θεωρηθούν ρατσιστές;
Αντέδρασαν για μεγάλα κέντρα αιρέσεων στην Αθήνα, τα οποία σχεδόν εκβιαστικά αποστέλλουν τα μέλη τους να προσηλυτίσουν κόσμο;
Εκτός από το να έχουν πολύ καλές σχέσεις με την κυβέρνηση που προχωρά καθημερινά σε εξαφάνιση όλων των Χριστιανικών Ορθόδοξων στοιχείων δεν βλέπουμε να έχουν προχωρήσει σε κάποια άλλη «νίκη».
Φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν θέλουν τους αγιορείτες στα πόδια τους και θα μπορούσε να πει κανείς ότι δεν τους θέλουν για να μην φανεί η γύμνια κάποιων εξ αυτών.
Διότι δεν μιλούν στην καρδιά και στην ψυχή του κόσμου, των θλιμμένων, των απογοητευμένων και των χτυπημένων. Ούτε τους ακούν ούτε τους αφουγκράζονται, ούτε καν τους βλέπουν από το ύψωμα της έπαρσης στο οποίο στέκονται οι περισσότεροι από εκείνους. Η πράξη αυτή μόνο από άθεους θα περίμενε κανείς να έχει παρθεί και όχι από αρχιερείς που ενδιαφέρονται για την πνευματική προκοπή του φιλοχρίστου λαού.
Αντί να αγκαλιάσουν τους αγιορείτες, να τους παρακαλούν να έρχονται στις μητροπόλεις τους για να βοηθιέται ο κόσμος και να αναπαύεται, εκείνοι τους εχθρεύονται και τους καταδιώκουν.
Τι έχουν να χάσουν δηλαδή από τους Αγιορείτες; Την καρέκλα τους; Την μητρόπολή τους; Νομίζουμε τίποτα από αυτά.
Αυτό απορρέει ή από το σαράκι της ανθρώπινης ζήλειας ή από την εντολή που έχουν πάρει από ξένα κέντρα τα οποία και σε άλλες ορθόδοξες χώρες προσπαθούν να μειώσουν την παρουσία του μοναχισμού.
Είναι γνωστή η πορεία ορισμένων που δεν θέλουν τα μοναστήρια στα πόδια τους. Αν ήξερε ο κόσμος των διωγμό των μοναχών από Μητροπολίτες τώρα θα είχε χάσει την ανθρώπινη ισορροπία του.
Και σκέφτεται κανείς , εδώ έρχονται στο Άγιο Όρος, από όλα τα μέρη του κόσμου, για να συναντήσουν τέτοιους φωτισμένους ανθρώπους και εδώ η επίσημη εκκλησία τους διώχνει;
Ήρθαν λοιπόν ξανά οι εποχές του κρυφού σχολειού;
Έφτασε η ώρα να νιώσουμε κι εμείς όπως οι κρυπτοχριστιανοί; Να συναντούμε Αγιορείτες σε σπίτια και σε ιδιωτικούς χώρους διότι η εκκλησία κλείνει τις θύρες της στα μούτρα του διψασμένου λαού;
Αξιωθήκαμε για τόσα χτυπήματα σαν έθνος και θρησκεία στο πέρασμα των χρόνων. Δυστυχώς με την εκκλησία που έχουμε μάλλον θα αξιωθούμε και για αυτά και πρέπει να είμαστε έτοιμοι, να φυλάξουμε μόνοι μας τη μια και μοναδική αλήθεια, με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας.
Δυστυχώς το ξερό ανάγνωσμα των ανακοινώσεων των μητροπόλεων στο εκκλησίασμα της Κυριακής δεν βοηθάει.
Ο Θεός να μας συγχωρέσει...
