Μίλησε ο Άγιος Ατλάντας για τον συνοδικό θεσμό της Εκκλησίας και αμέσως μετά άρχισε να αναφέρεται στον Πατριάρχη και τους ταγούς της Εκκλησίας σαν ο συνοδικός θεσμός να περιορίζεται σε αυτούς η να συνίσταται μόνο από αυτούς.
Όπως προφανώς σωστά παρατηρεί ο Άγιος Ναυπάκτου κκ. Ιερόθεος σε πρόσφατο άρθρο του: «Τό συνοδικό, ὅµως, πολίτευµα δέν λειτουργεῖ οὔτε ἐκφράζεται µόνον µεταξύ τοῦ Σώµατος τῶν Ἐπισκόπων, ἀλλά καί σέ ὅλα τά ἄλλα ἐπίπεδα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, καί γενικά στίς συζητήσεις µεταξύ Κληρικῶν, µοναχῶν καί λαϊκῶν, ὅσων τελικά τό ἐπιθυµοῦν. Ἔτσι, ἀποφεύγεται ἡ Κληρικοκρατία καί ἡ λαϊκοκρατία. Τό ἐκκλησιαστικό πολίτευµα σέ ὅλα τά ἐπίπεδα λειτουργίας του εἶναι συνοδικῶς ἱεραρχικό καί ἱεραρχικῶς συνοδικό. Ἑποµένως, δέν πρέπει νά ἐνοχλοῦν οἱ ἀπόψεις-θέσεις πού διατυπώνονται ἀπό Κληρικούς, µοναχούς, θεολόγους, λαϊκούς, ὡσάν αὐτές οἱ ἀπόψεις νά κλονίζουν τόν Συνοδικό θεσµό. Μιά τέτοια ἄποψη εἶναι ἐκτροπή ἀπό το ἐκκλησιαστικό φρόνηµα, ἐκφράζει δέ παπική αντίληψη. ... Ἡ Σύνοδος δέν εὑρίσκεται ὑπεράνω τῆς Ἐκκλησίας, αὐτή ἦταν ἡ ἄποψις τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας (έμφαση του γράφοντα). ...»
Έτσι, πολλές ψευδοσύνοδοι, όπως εκείνη της Φερράρας-Φλωρεντίας, αποδοκιμάστηκαν από το πλήρωμα της Εκκλησίας. Κι έτσι γεννάται το εύλογο ερώτημα, μπορεί μία σύνοδος προκαθημένων, όπου ο ένας ιεράρχης μετά τον άλλο παραιτούνται, πρώτα ο Φλωρίνης και της οποίας το προσυνοδικό κείμενο είναι τόσο ανώριμο ώστε έχει γεννήσει τόσες διαφωνίες να οδηγήσει σέ υγιή, αγιοπατερική, πανορθόδοξη ενότητα;!
Είπε επίσης ο Άγιος Ατλάντας ότι δεν γνωρίζει τι λέγουν αυτοί που εκφράζουν ανησυχίες. Είναι δυνατόν να μη γνωρίζει τι λέγουν μία σειρά διακεκριμένων ιεραρχών, όπως oι Σεβασμιώτατοι Ναυπάκτου κκ. Ιερόθεος, Πειραιώς κκ. Σεραφείμ και Λεμεσού κκ. Αθανάσιος, αλλά και εγκρίτων θεολόγων, όπως οι ομότιμοι καθηγητές Παν/μιου και Πρωτοπρεσβύτεροι π. Γεώργιος (Μεταλληνός) και π. Θεόδωρος (Ζήσης) η ο καθ' ύλην αρμόδιος καθ. Δημήτριος Τσελεγγίδης; Είναι δυνατόν να μη γνωρίζει ότι την Κυριακή της Ορθοδοξίας ο Σεβασμιώτατος Πειραιώς αναφέρθηκε μιλώντας για την επικείμενη σύνοδο σε κηρύγματα του Αγίου Ιουστίνου (Πόποβιτς), του αγίου στην συνείδηση του λαού Γέροντα Φιλοθέου (Ζερβάκου) και του λογίου και κατά κοινή ομολογία ορθοτομούντος τον λόγον της αληθείας Γέροντα Αθανασίου (Μυτιληναίου) τόσο για την παναίρεση του οικουμενισμού όσο και για την σχέση της με την «πανορθόδοξο σύνοδο»; Σας θυμίζω: «Αὐτὴ ἡ Σύνοδος, ἐὰν θὰ γίνει, θὰ χαρακτηριστεῖ ψευδοσύνοδος, δὲν θὰ γίνει ἀποδεκτή. Εἶναι παρὰ πολὺ σοβαρά. Προσέξτε, οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις ἔχουν ἤδη χαλκεύσει καὶ ἔχουν ἤδη πείσει αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἔχουνε οἰκουμενικὲς θέσεις. Βεβαίως, βεβαίως, εἶναι Οἰκουμενιστές! (Αρχ. Αθανάσιου Μυτιληναίου, Η Ετοιμαζόμενη Πανορθόδοξος Σύνοδος, Ομιλία)».
Νομίζει κανείς ότι οιοσδήποτε στην σύνοδο του Πατριαρχείου έχει το πατερικό ανάστημα ενός Αγίου Φωτίου, ενός Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ενός Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς για να τον ακολουθήσει η Ορθοδοξία; Ιδού τι έγραψαν κάποιοι πατέρες «επόμενοι τοις αγίοις πατράσι» για τις σχέσεις μας «προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον», ένα από τα βασικά θέματα της επικείμενης συνόδου. «... Η σύγχρονη ευρωπαϊκή σχετικοκρατία ακολουθεί τον Αρειανισμό (Αρχ. [και Αγίου πλέον] Ιουστίνου Πόποβιτς, Άνθρωπος και Θεάνθρωπος, 142) ... Εις την ιστορίαν του ανθρωπίνου γένους υπάρχουν τρεις κυρίως πτώσεις: του Αδάμ, του Ιούδα, του πάπα. Η ουσία της πτώσεως εις την αμαρτίαν είναι πάντοτε η ιδία: το να θέλη κανείς να γίνη καλός διά του εαυτού του ... αλλά τοιουτοτρόπως ασυναισθήτως εξομοιούται με τον διάβολο ... Η ουσία της αμαρτίας συνίσταται σ' αυτήν ακριβώς την αλαζονική αυταπάτη.» (ε.α., 152) Προσθέτω: έχω προσωπική γνώση της αληθείας των λεγομένων του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς. Στην Αυστρία, κατά δήλωση τους, μόνο ένας στους τρείς που δηλώνουν Χριστιανοί πιστεύει στην θεότητα του Κυρίου. Κάθε χρόνο, 30.000-40.000 εγκαταλείπουν την παπική παρασυναγωγή. Κι εγώ θα έφευγα αν μου έλεγαν ότι σώζομαι μόνο με τις δικές μου πράξεις ακόμη και εκτός εκκλησίας. Για αυτό αποχριστιανίζεται η Ευρώπη με ευθύνη του πάπα κι εμείς οφείλουμε να διατηρήσουμε ανέπαφο το σκάφος της Εκκλησίας και για να σωθούμε εμείς αλλά και για να βοηθήσουμε και άλλους να σωθούν.
« ... Ησθάνετο [ανέκαθεν] η Εκκλησία ότι η παρέκκλισις του παπισμού δεν συνίσταται μόνον εις την χρήσιν διαφορετικού διοικητικού συστήματος η διαφόρων εκκλησιαστικών εθίμων, αλλ’ ότι επρόκειτο περί μιας βαθυτέρας αλλοιώσεως του ευαγγελικού πνεύματος (Αρχ. Γεωργίου Καψάνη, Ορθοδοξία και Ουμανισμός, Ορθοδοξία και παπισμός, 87). ... Καρπός του ολοκληρωτικού και αντιευεαγγελικού πνεύματος του παπισμού είναι η ιερά εξέτασις (ε.α., 95). ... Η αθεΐα εξάλλου, που πλήττει σήμερον τον δυτικόν κόσμον, θεωρείται ως αντίδρασις εις την διεστραμμένην περί Θεού διδασκαλίαν των δυτικών.» (ε.α., 97). Δεν είναι το παπικό αλάθητο και το παπικό πρωτείο βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος; Μπορούμε να μιλούμε για πρωτεία στην Ορθοδοξία σαν να μη ήταν ο Κύριος Πρώτος και Παρών στην Εκκλησία Του;
Kι αν ο Άγιος Ατλάντας νομίζει ότι υπάρχει στην σύνοδο ανάστημα ανάλογο των Αγίων Πατέρων, μπορεί η σύνοδος να πει κάτι διαφορετικό από αυτό που έχουν θεολογήσει η’ Οικουμενική Σύνοδος επί Αγίου Φωτίου και η Θ’ επί Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά; Κατάλαβα καλά ότι ο Άγιος Ατλάντας είπε ότι έχει να συγκληθεί σύνοδος 10 η 11 αιώνες; Υπονοεί δηλαδή ότι η’ και η Θ’ Οικουμενική Σύνοδος δεν είναι οικουμενικές σύνοδοι και ότι η επικείμενη σύνοδος θα καθορίσει τις σχέσεις της Εκκλησίας «προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον» χωρίς αναφορά σε αυτές τις Οικουμενικές Σύνοδους; Κύριε ελέησον! Συμφωνεί δηλαδή με εκείνους που είτε κοροϊιδεύουν (αν δεν το εννούν) είτε βλασφημούν (αν το εννοούν) αποκαλώντας «αδελφή εκκλησία» την παπική παρασυναγωγή που καταρρέει ιδίως μετά την Β' Βατικάνεια Σύνοδο, η με αυτούς που σαφώς βλασφημούν μιλώντας για την ένωση της Εκκλησίας σαν η Εκκλησία, το σώμα του Χριστού, να μπορούσε να διαιρεθεί, ενώ δεν διηρέθη ούτε κατά την εις Άδου κάθοδο του Κυρίου κατά το «ανηρέθης αλλ΄ου διηρέθης»;
Τέλος, είπε ο Άγιος Ατλάντας ότι το Πατριαρχείο στο παρελθόν δεν μπορούσε να ασκεί τα δικαιώματα του στον Νέο Κόσμο γιατί ήταν εμπερίστατο η σκλαβωμένο. Από που προκύπτουν τα δικαιώματα του Πατριαρχείου στο Νέο Κόσμο; Κι αν πράγματι τα δικαιώματα αυτά είναι βάσιμα, νομίζει ότι τώρα το Πατριαρχείο είναι ελεύθερο και μπορεί να τα ασκήσει; Νομίζει ότι υπάρχει καλόπιστος Χριστιανός που δεν θεωρεί ότι το Πατριαρχείο τελεί αν αιχμαλωσία κι έτσι αναγκάζεται να λέει και να κάνει πράγματα που δεν εννοεί η δεν μπορεί να εννοεί; Και σε κάθε περίπτωση είναι Μητέρα η Εκκλησία που διεκδικεί δικαιώματα και δικαιοδοσίες από τα παιδιά της, η μητριά; Και αν βλέπουμε την Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία σαν Σταυρό και Ανάσταση, αλλά σαν δικαιοδοσία, όπως κάνουν οι παπικοί νομικιστές, δεν της κάνουμε κακό;
Εν τέλει νομίζει κανείς ότι η Ορθοδοξία θα ακολουθήσει όχι τον Κύριο και τους Πατέρες της Εκκλησίας, αλλά τους σημερινούς ταγούς αν εµπλέκουν την θεολογία με την πολιτική καί την διπλωµατία, κι έτσι παύουν να ορθοτομούν τον λόγο της αληθείας; Μα αυτό δεν το πιστεύουν ούτε οι πρωταγωνιστές του οικουμενικού διαλόγου! Ιδού τι εκμυστηρεύθηκε στον γράφοντα ως ανηψιό παλιού και καλού του φίλου σε δύσκολες εποχές ο μακαριστός πρώην Αυστρίας κυρός Χρυσόστομος Τσίτερ, ο οποίος υπήρξε εις εκ των δύο μεγάλων πρωταγωνιστών οικουμενικού διαλόγου επί του μακαριστού πατριάρχου κυρού Αθηναγόρα (ο άλλος ήταν ο μακαριστός πρώην Αμερικής κυρός Ιάκωβος): «Ο Πάπας θέλει να μας υποτάξει. Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άλλαξε την φωνή του, ούτε την γνώμη άλλαξε, ούτε την κεφαλή του»! Αυτά για την επικείμενη σύνοδο και τις σχέσεις μας με τον «λοιπόν χριστιανικόν κόσμον».
Τελικά, είναι να απορεί κανείς. Έχουν αμβλυνθεί τα αντανακλαστικά της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας τόσο πολύ ώστε να λησμονεί την φαναριώτικη σοφία της αναβολής της συζητήσεως μεγάλων θεμάτων «άχρι καιρού», δηλαδή μέχρι να ελευθερωθεί από την αιχμαλωσία στην οποία ευρίσκεται, η απλά την εξαναγκάζουν οι δεσμοφύλακες της να το κάνει; Ο Χριστιανισμός είναι υπό διωγμόν σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Η Ελλάς, η πρωτεύουσα της Ορθοδοξίας, έχει πλέον καταργηθεί ως ανεξάρτητο κράτος. Και τώρα συγκαλείται «πανορθόδοξος σύνοδος» για να εξετάσει μεταξύ των άλλων και τις σχέσεις της Εκκλησίας «προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον», ενώ παράλληλα επισπεύδεται η «επίλυση» όλων των εθνικών θεμάτων βέβαια σε βάρος της Ελλάδος;! Ποιος μπορεί να πιστεύσει ότι όλα αυτά δεν συντελούνται κάτω από ασφυκτικές πιέσεις, κάτω από καθεστώς πλάνης, απάτης η απειλής, κι επομένως είναι απολύτως απαράδεκτα και άκυρα;! Αλλά και αν τα μέλη της Εκκλησίας έχουν γονατίσει από τον διωγμό που υφίσταται η Εκκλησία, κεφαλή της είναι ο Κύριος, ο Οποίος ενίκησε «θανάτω θάνατον πατήσας και ου μυκτηρίζεται! Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
Σπ. Μπαζίνας
