Την Τετάρτη 24 Ιουλίου εορτάστηκε στην Αποστολική Μητρόπολη της Βεροίας η μνήμη του Αγίου Αθηναγόρου, ημέρα κατά την οποία άγει τα ονομαστήρια του ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας και Καθηγούμενος του Ιερού Προσκυνήματος της Παναγίας Σουμελά Αρχιμ. Αθηναγόρας Μπίρδας.
Μεταξύ άλλων, στο κήρυγμά του ο οικείος Ποιμενάρχης ανέφερε ότι οι άγιοι “μάς διδάσκουν ότι έχουμε και εμείς καθήκον να καλλιεργούμε και να αξιοποιούμε τα χαρίσματα που μας εμπιστεύθηκε ο Θεός “εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού”. Όποια και εάν είναι τα χαρίσματα που έχουμε, μικρά ή μεγάλα, όποια και εάν είναι η θέση μας μέσα στην Εκκλησία, θα πρέπει να τα αυξάνουμε με την προσπάθειά μας, να τα χρησιμοποιούμε για να συμβάλλουμε με αυτά στο έργο της Εκκλησίας αλλά και για να βοηθούμε με κάθε τρόπο τους αδελφούς μας”.
Στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό των Αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας τελέστηκε εόρτιος Όρθρος και Θεία Λειτουργία χοροστατούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Αμφιπόλεως κ. Χριστοφόρου και ιερουργούντος του εορτάζοντος Πρωτοσυγκέλλου Αρχιμ. Αθηναγόρου Μπίρδα και του Αρχιδιακόνου της Ιεράς Μητροπόλεως π. Παντελεήμονος Παπαεμμανουήλ.
Συμπροσευχόμενος παρέστη στο Ιερό Βήμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος και κήρυξε τον θείο λόγο, ενώ κληρικοί και λαϊκοί συνεργάτες προσήλθαν για να ευχηθούν στον π. Αθηναγόρα.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελέημων κηρύττοντας τον θείο λόγο ευχαρίστησε τον Θεοφιλέστατο για την ευγενή παρουσία του και ευχήθηκε πατρικώς στον πρώτο του συνεργάτη στο έργο της διοικήσεως, λέγοντας μεταξύ άλλων:
“Ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τή μνήμη τριῶν ἁγίων της: τῆς ἁγίας μεγαλομάρτυρος Χριστίνης, τοῦ ἁγίου Ἀθηναγόρου τοῦ ἀπολογητοῦ καί τοῦ ἁγίου νεομάρτυρος Θεοφίλου. Οἱ δύο μάρτυρες, ἡ ἁγία Χριστίνα καί ὁ ἅγιος Θεόφιλος κέρδισαν τόν στέφανο τοῦ μαρτυρίου ὁμολογώντας τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ «ἐνώπιον ἐθνῶν καί βασιλέων», ἐνῶ ὁ ἅγιος Ἀθηναγόρας ὑπερασπίσθηκε τή χριστιανική πίστη ἐνώπιον τῶν σοφῶν τῆς ἐποχῆς του ἀπολογούμενος ὑπέρ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος δυσφημεῖτο καί συκοφαντεῖτο ἀπό τούς κατά κόσμον σοφούς.
Ἔτσι καί οἱ τρεῖς ἅγιοι ἐξεπλήρωσαν μέ τή ζωή, μέ τή μαρτυρία καί τό μαρτύριό τους τήν προϋπόθεση πού ἔθεσε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μας, γιά ὅσους θέλουν νά εἶναι κοντά του αἰωνίως, λέγοντας: «Πᾶς ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγώ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς».
Ὁμολόγησαν οἱ ἅγιοί μας τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καί Ἐκεῖνος τούς ἀναγνώρισε ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ-Πατρός του ὡς ἀδελφούς καί φίλους του, ὡς ἐκλεκτά μέλη τῆς ἐν οὐρανοῖς θριαμβευούσης Ἐκκλησίας του, ἐφόσον καί κατά τήν ἐπί γῆς ζωή τους ὑπῆρξαν ἐπίλεκτα μέλη τῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Μέ τήν ὁμολογία τους ὅμως οἱ τρεῖς ἅγιοι, τούς ὁποίους ἑορτάζουμε, δέν ὠφέλησαν μόνο τόν ἑαυτό τους ἀλλά διακόνησαν καί διακονοῦν καί ὅλους τούς πιστούς. Διότι χάρισμα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ὁμολογία τοῦ ὀνόματός του, «ὅτι ὑμῖν ἐχαρίσθη τό ὑπέρ Χριστοῦ, οὐ μόνον τό εἰς αὐτόν πιστεύειν, ἀλλά καί τό ὑπέρ αὐτοῦ πάσχειν», ὅπως γράφει ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ἱδρυτής τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας.
Καί τά χαρίσματα τά διανέμει ὁ Θεός στούς ἀνθρώπους ἀνάλογα μέ τήν προσωπικότητα καί τίς δυνατότητές τους, ὄχι γιά νά καυχῶνται γι᾽ αὐτά, ἀλλά γιά νά τά καλλιεργοῦν πρός ὠφέλεια τῶν ἀδελφῶν τους. Ὁ Θεός, γράφει καί πάλι ὁ μέγας ἀπόστολος Παῦλος, «ἔδωκεν τούς μέν ἀποστόλους, τούς δέ προφήτας, τούς δέ εὐαγγελιστάς, τούς δέ ποιμένας καί διδασκάλους πρός τόν καταρτισμόν τῶν ἁγίων, εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομήν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ».
Πῶς διακονοῦν καί πῶς οἰκοδομοῦν ὅμως οἱ ἅγιοί μας τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή ὅλους ἐμᾶς τούς πιστούς;
Μᾶς οἰκοδομοῦν διδάσκοντάς μας μέ τό μέγεθος τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης πού εἶχαν γιά τόν Χριστό, ὥστε δέν ὑπολόγισαν τίποτε ἀπό ὅσα εἶχαν, δέν ὑπολόγισαν τίποτε ἀπό ὅσα θά μποροῦσαν νά ἀποκτήσουν, ἀλλά θεώρησαν τά πάντα σκύβαλα, δηλαδή σκουπίδια, προκειμένου νά κερδίσουν τόν Χριστό, νά κερδίσουν τήν αἰώνια ζωή κοντά του.
Μᾶς οἰκοδομοῦν, διδάσκοντάς μας ἀκόμη τή σταθερότητα καί τή συνέπεια πού πρέπει νά ἔχουμε καί ἐμεῖς ὡς χριστιανοί στή ζωή μας.
Ἄν ἐκεῖνοι ἀρνοῦντο τήν πίστη τους, ἄν ἐκεῖνοι παρασυρόταν ἀπό τίς ὑποσχέσεις τῶν εἰδωλολατρῶν, ἄν ἐκεῖνοι ἀντί νά ὁμολογήσουν τόν Χριστό ἀποφάσιζαν νά ἀκολουθήσουν τούς ἐχθρούς τῆς πίστεως, τότε τί θά πιστεύαμε ἐμεῖς; Ποιό παράδειγμα θά εἴχαμε γιά νά ἀκολουθήσουμε; Γιατί νά ὑπομέναμε καί ἐμεῖς τίς δυσκολίες καί τούς πειρασμούς τῆς ἐποχῆς μας, ἀφοῦ αὐτοί ὑπέκυψαν, προκειμένου νά μήν στερηθοῦν τή ζωή τους;
Μᾶς οἰκοδομοῦν ἀκόμη οἱ ἅγιοί μας, γιατί μᾶς διδάσκουν ὅτι ἔχουμε καί ἐμεῖς καθῆκον νά καλλιεργοῦμε καί νά ἀξιοποιοῦμε τά χαρίσματα πού μᾶς ἐμπιστεύθηκε ὁ Θεός “εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομήν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ”.
Ὅποια καί ἐάν εἶναι τά χαρίσματα πού ἔχουμε, μικρά ἤ μεγάλα, ὅποια καί ἐάν εἶναι ἡ θέση μας μέσα στήν Ἐκκλησία, θά πρέπει νά τά αὐξάνουμε μέ τήν προσπάθειά μας, νά τά χρησιμοποιοῦμε γιά νά συμβάλλουμε μέ αὐτά στό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά καί γιά νά βοηθοῦμε μέ κάθε τρόπο τούς ἀδελφούς μας.
Αὐτό κάνει ἀπό τά νεανικά του χρόνια μέχρι σήμερα καί ὁ πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, ὁ π. Ἀθηναγόρας, ὁ ὁποῖος ἑορτάζει σήμερα, καθώς φέρει τό ὄνομα τοῦ ἁγίου Ἀθηναγόρου τοῦ ἀπολογητοῦ. Ἀξιοποιεῖ τά πολλά χαρίσματα, μέ τά ὁποῖα τόν ἔχει προικίσει ὁ Θεός διακονώντας τήν Ἐκκλησία, ὡς πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως, ὡς προϊστάμενος τοῦ Μητροπολιτικοῦ ναοῦ, ὡς ἡγούμενος τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, ἀλλά καί ὡς ἱερέας καί πνευματικός πολλῶν ἀδελφῶν μας. Διακονεῖ πάντοτε μέ πολλή ἀγάπη, μέ ζῆλο, μέ ὑπακοή στήν Ἐκκλησία καί στόν ἐπίσκοπο καί μέ πολλή διάθεση νά προσφέρει καί νά συνεισφέρει στό ἔργο τό ὁποῖο ἐπιτελεῖ ἡ Ἱερά μας Μητρόπολη πρός σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.
Γι᾽ αὐτό καί τοῦ εὔχομαι πατρικά καί ἀπό καρδίας νά ἔχει πάντοτε πλούσια τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στή ζωή καί τή διακονία του, καί διά πρεσβειῶν καί τοῦ ἁγίου Ἀθηναγόρου ὁ Θεός νά τόν ἀξιώσει μεγαλυτέρων εὐλογιῶν καί στή γῆ καί στόν οὐρανό“.
