Διαβάστε την ομιλία του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρου Β' στην έναρξη των εργασιών της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Κρήτης.
Η ομιλία:
Παναγιώτατε Οἰκουμενικέ Πατριάρχα κ. Βαρθολομαῖε,
«Εἴη τό ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον ἀπό τοῦ νῦν καί ἕως τοῦ αἰῶνος»!
Ἐν ἀπροσμετρήτῳ δοξολογίᾳ καί εὐχαριστίᾳ πρός τήν Ἁγίαν καί Ὁμοούσιον καί Ἀδιαίρετον Τριάδα καί ἐν βαθυτάτῃ εὐφροσύνῃ καί πνευματικῇ χαρᾷ ἀντιφωνοῦμεν εἰς τήν Ὑμετέραν ἐμπνευσμένην ἐναρκτήριον προσλαλιάν, ἐκ μέρους τῆς χορείας τῶν Μακαριωτάτων Προκαθημένων τῶν ἑκασταχοῦ Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων καί Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, εὐχαριστοῦντες τῷ Δοτῆρι παντός ἀγαθοῦ, ὅτι συνήγαγεν ἡμᾶς, «κατά τάς εὐσήμους ἡμέρας ταύτας», καί ἀξιοῖ ἤδη ἡμᾶς τῆς ἐνάρξεως τῶν ἐργασιῶν τῆς, ἀπό πολλῶν δεκαετιῶν, πολυποθήτου Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας.
Δόξα τῷ Πανοικτίρμονι Θεῷ, τῷ ἐν Πατρί καί τῷ Υἱῷ καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι προσκυνουμένῳ, διά τήν δωρεάν ταύτην, διά τήν ἐκπλήρωσιν τῆς προσδοκίας, διά τήν ἐπίτευξιν τοῦ στόχου, διά τήν «ἐλπίδος συμπλήρωσιν», διά τήν νίκην τῆς Ἐκκλησίας, καὶ διά τήν κοινωνίαν πάντων ἡμῶν εἰς τό μέγα τοῦτο διά τόν σύμπαντα ὀρθόδοξον κόσμον γεγονός. Ἡ «γλωσσοπυρσόμορφος Πνεύματος χάρις», συγκροτοῦσα συνεκτικῶς ὅλον τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας, ἐμπνέει ἤδη τὸν λογισμόν καί τήν διάνοιαν πάντων ἡμῶν, ὑπουργούντων τὸ μέγα μυστήριον αὐτῆς, ἐν ἑνότητι πίστεως καὶ μετοχῇ τοῦ κοινοῦ ποτηρίου τῆς Ζωῆς.
Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἑορτάζει ἐφέτος την Ἁγίαν καί μεγάλην ἑορτήν τῆς Πεντηκοστῆς καί Πνεύματος τήν ἐπιδημίαν, συνερχομένη ἐπὶ τῷ μείζονι τούτῳ μέγᾳ ἐκκλησιαστικῷ γεγονότι εἰς τήν Μεγαλόνησον καί εὔανδρον Κρήτην καί τό Ἱερόν τοῦτο Καθίδρυμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου ὅπου λαλοῦνται καὶ λαληθήσονται μεγάλα καὶ θαυμαστά, ἀναβοῶσα «ἐλθέ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον» ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν και καθάρισον ἡμᾶς ἀπό πάσης κηλῖδος καί σῶσον Ἀγαθέ τάς ψυχάς ἡμῶν.
Ἐν τοιαύτῃ ἐπιγνώσει τοῦ χρέους καί τῆς ἀποστολῆς, ἐν ἐντάσει καί ἐκτάσει προσευχῆς, «ὁμολογοῦντες τήν χάριν, κηρύττοντες τον ἔλεον, οὐ κρύπτοντες τήν εὐεργεσίαν», συνερχόμεθα συνοδικῶς αἱ κατὰ τόπους Ὀρθόδοξαι Ἐκκλησίαι, ἵνα, συνεργοὶ γενόμενοι τῷ Πνεύματι, λάβωμεν τὰς προσηκούσας ἀποφάσεις, σκοπὸν ἐχούσας πρωτίστως καὶ κατὰ κύριον λόγον τὴν σωτηρίαν τοῦ λογικοῦ ἡμῶν ποιμνίου, εἰς τόν σήμερον ποικίλως μεταβαλλόμενον καὶ δοκιμαζόμενον κόσμον
Ἔχομεν ἅπαντες τήν πεποίθησιν ὅτι, εἰς καιρούς ποικίλων διχοστασιῶν καί συγκρούσεων, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καλεῖται ἵνα κηρύξῃ λόγον ἑνωτικόν, ἀφυπνιστικόν, σύγχρονον, λόγον πίστεως καί σωτηρίας. Καλεῖται ἵνα, εἰς καιρούς ποικίλως τεταραγμένους διακηρύξη τήν εἰρήνην, τήν καταλλαγήν, καὶ τὴν συγχώρησιν, τὴν σωτηρίαν, τήν προερχομένην ἐκ πηγῆς ἀενάου Ἰησοῦ Χριστοῦ φανερουμένην καὶ βιουμένην ἐν τῇ Ἐκκλησιαστικῇ καί Πατερικῇ Παραδόσει καὶ καλέσῃ πάντα ἄνθρωπον καλῆς θελήσεως ἵνα ἐμπνευσθῇ ἐκ τοῦ ἀδαπάνου πλούτου τῆς Ὀρθοδόξου ἐν Χριστῷ Ζωῆς καὶ Μαρτυρίας.
Ἡ Ἐκκλησία συνέρχεται. Καί αὐτό τοῦτο τό γεγονός ἀποτελεῖ ἐπιτυχίαν καί κέρδος. Διότι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία οὐδόλως φοβεῖται τόν διάλογον. Πορεύεται ἱστορικῶς διαρκῶς διαλεγομένη, ἐν ἐλευθερίᾳ, ἐν ἀληθείᾳ καί ἐν ἀγάπῃ. Διά τοῦτο καί οὐδεμία διαφωνία, ἐπιφύλαξις ἤ διάφορος τοποθέτησις ἀποτελεῖ «στίγμα» ἤ «πλῆγμα» τῆς πολυποθήτου ἑνότητος, ἀλλά ἀντιθέτως, ἡ δυνατότης τῆς πολυφωνίας καί ἡ ἐν τέλει προβολή καὶ φανέρωσις τῆς Ἀληθείας πιστοποιεῖ τό Μυστήριον τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, καί καταδεικνύει τήν ἐπενέργειαν τοῦ Παναγίου Πνεύματος, τοῦ ὁδηγοῦντος «εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν», ἑνίοτε καί ἐκ τῶν διαφόρων τοποθετήσεων. Ἡ Ἐκκλησία, ὡς διαρκῶς «ζῶσα καὶ κινουμένη», ἔχει ἀνάγκην αὐτῆς τῆς Συνοδικῆς ἐκφράσεως. Αἱ δομαὶ τῆς συγχρόνου ζωῆς συνεχῶς ἀλλάσσουν. Νέοι ἐχθροὶ τῆς πίστεως καὶ παλαιοὶ ἀφυπνιζόμενοι ἐγείρονται. Ἡ ἀντιμετώπισις αὐτῶν, χρειάζεται συγχρόνους μεθόδους, τὰς ὁποίας μόνον ὁ Πανορθόδοξος Συνοδικὸς θεσμὸς δύναται νὰ ἐγγυηθῇ.
Σήμερον ἡ καρδία τῆς Πανορθοδόξου ἡμῶν Οἰκογενείας πάλλεται ἐν τῇ Μεγαλονήσῳ καί Ἁγιοτόκῳ Κρήτῃ. Σήμερον στρέφονται εἰς ἡμᾶς πᾶσαι αἱ καρδίαι τῶν πιστευόντων καί ἀναμένουσιν ὡς «δρόσον Ἀερμών» τό ἄγγελμα τῆς ἡμετέρας Συνόδου εἰς ἐλπίδα καί ζωήν. Σήμερον εὐφραίνονται πάντα τά ὅπου γῆς φωτόμορφα τέκνα τῆς Ἐκκλησίας. Σήμερον καθίσταται ὁ τόπος οὗτος «ὑπερῶον» καί σκηνή τῆς χάριτος. Σήμερον ἀγάλλονται ἐξ οὐρανοῦ οἱ ἀοίδιμοι Προπάτορες ἡμῶν, οὕς ἐμνήσθημεν ἤδη λειτουργικῶς καὶ μιμνησκόμεθα τῶν κόπων αὐτῶν οὕς κατέβαλον ἐν τῇ πραγματώσει τῆς Συνόδου ταύτης. Σήμερον βιοῦντες τό Μυστήριον τῆς Πεντηκοστῆς, ὁμοθυμαδόν ἐπί τό αὐτό, ἐν εἰλικρινῇ χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει εὑρισκόμεθα ἐνώπιον τοῦ ἱεροῦ χρέους καί τῆς ἱστορικῆς εὐθύνης. Σήμερον εὐλογεῖται ἡ ἀπαρχή, μετά τήν παρέλευσιν αἰώνων, τῆς ἐπί τό αὐτό συνελεύσεως πασῶν τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν, πρός κοινήν ἀπόφανσιν ἐπί θεμάτων τῆς Ἐκκλησίας, ἐν εὐχῇ ὅπως ἐν βουλῇ Θεοῦ, διανοιχθῇ ὁδὸς κοινῆς πορείας τῶν ἑκασταχοῦ Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.
Χωρήσωμεν τὸ λοιπὸν, Παναγιώτατε καὶ Ἅγιοι Ἀδελφοί, εἰς τόν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα καὶ καταλήξωμεν εἰς ἔργον ἅγιον ἐν βαρεῖ χρέει ἔναντι Θεοῦ καί ἀνθρώπων, ἵνα καταστῇ ἡ Σύνοδος ἡμῶν αὕτη, σταθμός ἱστορικός πρός τά πρόσω ἐν τῇ πληρώσει τοῦ σχεδίου καί τοῦ θελήματος τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ.
Ἐν ταῖς ἀνωτέρω σκέψεσιν, κατασπαζόμενοι πάντας «φιλήματι ἁγίῳ», ἀδελφικῶς εὐχόμεθα κατὰ Θεὸν καρποφόρους τάς ἐργασίας τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου ἐν φωτισμῷ τοῦ Παναγίου καί Τελεταρχικοῦ Πνεύματος, πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ σωτηρίαν τοῦ κόσμου! Γένοιτο!
