Το γεγονός εξιστορεί ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Συνέβη σαράντα ημέρες μετά τη γέννηση του Ιησού. Σύμφωνα με το Μωσαϊκό νόμο, η Μαριάμ, αφού συμπλήρωσε το χρόνο καθαρισμού από τον τοκετό, πήγε στο Ναό της Ιερουσαλήμ μαζί με τον Ιωσήφ, για να αφιερώσουν το βρέφος στο Θεό, σύμφωνα με την παράδοση που έλεγε: «πάν άρσεν διανοίγον μήτραν (δηλαδή πρωτότοκο) άγιον τω Κυρίω κληθήσεται». Ταυτόχρονα, έπρεπε να προσφέρουν στο ναό ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δύο μικρά περιστέρια.

Εκεί, δέχθηκε τον Ιησού στην αγκαλιά του ο υπερήλικας ιερέας, ο δίκαιος Συμεών, που μόλις είδε το Σωτήρα του Κόσμου, παρακάλεσε το Θεό να τον πάρει πλέον κοντά του, λέγοντας το: «Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, ό ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών. Φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού σου Ισραήλ» (Λουκ. β΄, 29-32).

Ο Συμεών αισθάνεται πνευματική πληρότητα και δοξολογεί με τα λόγια αυτά το Θεό, που του έδωσε ξεχωριστή χαρά να υποδεχθεί στην αγκάλη του το Σωτήρα του κόσμου. Τι θα πρέπει να πούνε οι πιστοί, ο νέος Ισραήλ, ο περιούσιος λαός του Θεού, στον οποίο, ως ευλογία, αποκαλύφθηκε εν σαρκί ο Θεός;

Ο Χριστός προσέλαβε και θεράπευσε τον άνθρωπο, ο οποίος είναι εικόνα του Τριαδικού Θεού. Αυτό το αναστημένο σώμα και αίμα του Ιησού Χριστού μεταλαμβάνουν οι πιστοί, οι οποίοι πραγματικά ζουν την αιωνιότητα, για την οποία έπλασε ο δημιουργός Θεός τον άνθρωπο.

Δίκαια λοιπόν οι Χριστιανοί σήμερα αναφωνούν με αγαλλίαση ψυχής:

«Χαῖρε Κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε, ἐκ σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν, φωτίζων τοὺς ἐν σκότει. Εὐφραίνου καὶ σὺ Πρεσβῦτα δίκαιε, δεξάμενος ἐν ἀγκάλαις τὸν ἐλευθερωτὴν τῶν ψυχῶν ἡμῶν, χαριζόμενον ἡμῖν καὶ τὴν Ἀνάστασιν» (Απολυτίκιον τῆς Υπαπαντῆς τοῦ Κυρίου).

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου