Η αυλαία για τον Αλέν Ντελόν έπεσε τα ξημερώματα της Κυριακής (18.08.2024) στο σπίτι του στη Γαλλία. Ο ηθοποιός με το αγγελικό πρόσωπο που κυριάρχησε στο γαλλικό, αλλά και στον παγκόσμιο κινηματογράφο έφυγε από τη ζωή στα 88 του χρόνια.
Το υποκριτικό του ταλέντο σε συνδυασμό με την αδιαμφισβήτητη ομορφιά του έκαναν για χρόνια τον Αλέν Ντελόν ως το απόλυτο είδωλο για τις γυναίκες. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έκαναν λόγο για μια διαβολική ομορφιά…
Ο ηθοποιός, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σήμερα (18.08.2024) με σπάνιες εμφανίσεις στον κινηματογράφο μετά το τέλος των χρόνων του ’90, είχε επιστρέψει στα πρωτοσέλιδα το καλοκαίρι του 2023, όταν τα τρία παιδιά του είχαν προσφύγει στη δικαιοσύνη εναντίον της γυναίκας που τον φρόντιζε και η οποία εμφανιζόταν μερικές φορές ως σύντροφός του, κατηγορώντας την ότι εκμεταλλεύεται την αδυναμία του. Ακολούθησε μια μάχη μεταξύ τους σχετικά με την υγεία του ηθοποιού, που είχε εξασθενήσει το 2019 έπειτα από ένα εγκεφαλικό.
Μερικές ημέρες νωρίτερα, το Μάιο 2019, είχε επιστρέψει στο κόκκινο χαλί των Καννών για να του απονεμηθεί ένας τιμητικός Χρυσός Φοίνικας. «Είναι κατά κάποιο τρόπο μια μεταθανάτια τιμή, που μου γίνεται στη διάρκεια της ζωής μου», είχε δηλώσει ο ηθοποιός.
«Θα φύγω, αλλά δεν θα φύγω πριν σας ευχαριστήσω», είχε προσθέσει ο Αλέν Ντελόν, ο οποίος έζησε τα τελευταία χρόνια του στην ιδιοκτησία του στο Ντουσί (Λουαρέ), που περιτριγυρίζεται από ψηλούς τοίχους και στην οποία είχε πει από παλιά πως θέλει να ταφεί, όχι μακριά από τα σκυλιά του.
«Ο Αλέν βρίσκεται σε μια βαθιά, επιλεγμένη μοναξιά, σε έναν άλλο κόσμο, στο παρελθόν μαζί με πλάσματα που αγάπησε πολύ (…) Η δυστυχία του ήταν πάντα παρούσα», έλεγε στο Γαλλικό Πρακτορείο το 2015, πριν από τα 80α γενέθλια του σταρ, η πρώην σύντροφός του Μιρέιγ Νταρκ.
«Ο καλύτερος και ο χειρότερος, ταυτόχρονα απρόσιτος και τόσο προσιτός, ψυχρός και καυτός», συνόψιζε η Μπριζίτ Μπαρντό για τα 80 χρόνια του ηθοποιού.
Σε συνέντευξη του είχε πει ότι ήταν υπέρμαχος της άποψης που θέλει στα ανθρώπινα δικαιώματα να ανήκει και αυτό της απόφασης της ‘εξόδου’ μας.
Photo by Arthur Mola/Invision/AP
Ο διάσημος ηθοποιός είχε μιλήσει ανοιχτά για τον θάνατο στο παρελθόν, επισημαίνοντας ότι θα ήθελε να φύγει ειρηνικά και με τους δικούς του όρους.
«Τα γεράματα είναι αηδιαστικά. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Χάνουμε το πρόσωπο μας, την όραση μας. Ξυπνάμε και πονούν οι αστράγαλοι μας” είχε πει πέρυσι σε συνέντευξη του στο Swiss TV, πριν προσθέσει ότι “από μια ηλικία και μετά η υποβοηθούμενη αυτοκτονία είναι το πιο λογικό και φυσικό πράγμα -κατ’ εμέ. Έχουμε το δικαίωμα να φύγουμε αθόρυβα από αυτόν τον κόσμο, χωρίς την στήριξη από νοσοκομείο ή μηχανήματα υποστήριξης της ζωής».
(AP Photo/POOL, Philippe Wojazer)
Ο Ντελόν, ένας ιδιοφυής ενστικτώδης ηθοποιός, απείχε πολύ από τους εγκεφαλικούς ηθοποιούς. Περηφανευόταν πως δεν δούλεψε ποτέ την τεχνική του και βασιζόταν στο χάρισμά του, ένα μοναδικό μίγμα φλογερής ομορφιάς και απότομης ψυχρότητας.
«Δεν είναι ένας φυσιολογικός ηθοποιός, ο Αλέν Ντελόν. Είναι ένα αντικείμενο του πόθου. Δεν είναι καν σέξι, ούτε αρρενωπός, ούτε θηλυκός: είναι μια διαβολική ομορφιά», υπογράμμιζε ο ηθοποιός Βενσάν Λεντόν στο ντοκιμαντέρ «Revolvers» το 2012.
«Εγώ μπορώ να κοιτάζω φωτογραφίες του Αλέν Ντελόν για ώρες», είχε προσθέσει. «Είναι ό,τι πιο ωραίο για να βλέπεις στον κόσμο, ο Αλέν Ντελόν. Όλα είναι τέλεια. Είναι πιο ωραίο να τον κοιτάζεις απ’ ό,τι μια ωραία γυναίκα».
(AP Photo/Jim Pringle)
Το υλικό αυτό ήταν χρυσάφι για τους σκηνοθέτες και αριθμός ταινιών του είναι μνημεία της Εβδόμης Τέχνης. Μεταξύ αυτών οι ταινίες «Γυμνοί στον ήλιο» του Ρενέ Κλεμάν (1960), που του έδωσε διεθνή αίγλη, «Ο Ρόκο και τα αδέλφια του» (1960) και «Ο Γατόπαρδος» (1963 του Ιταλού Λουκίνο Βισκόντι ή «Η πισίνα» του Ζακ Ντερέ (1969).
Σ’ αυτή την τελευταία ταινία, ο Ντελόν πρωταγωνιστεί δίπλα σε εκείνη με την οποία αποτελούσε πριν από μερικά χρόνια το πιο διάσημο ζευγάρι, την Ρόμι Σνάιντερ.
Photo by Rauchwetter/picture-alliance/dpa/AP Images
Ο σημαντικότερος σκηνοθέτης στην καριέρα του ήταν ο Ζαν-Πιέρ Μελβίλ, ο οποίος τον σκηνοθέτησε σε δύο αριστουργήματα, τις ταινίες «Ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο» (1967) και «Ο κόκκινος κύκλος» (1970), πριν από την ταινία «Ο μπάτσος» το 1972.
Μολονότι όμως όλοι θαυμάζουν τον ηθοποιό Ντελόν, ως άνθρωπος συχνά επικρινόταν και θεωρούνταν αντιπαθητικός.
(AP Photo/Remy de la Mauviniere)
Μερικοί τον κατηγόρησαν για τις τοποθετήσεις του υπέρ του φίλου του, του ηγέτη της άκρας δεξιάς Ζαν-Μαρί Λεπέν, υπέρ της θανατικής ποινής ή εναντίον της ομοφυλοφιλίας, την οποία είχε χαρακτηρίσει «αντίθετη στη φύση».
(AP Photo)
Της επιστροφής του στις Κάννες το Μάιο 2019 είχε εξάλλου προηγηθεί μια πολεμική, καθώς φεμινίστριες είχαν αμφισβητήσει την τιμή που επρόκειτο να του γίνει.
Δηλωμένος δεξιός, νοσταλγός των χρόνων του Ντε Γκωλ, επικρινόταν επίσης για τον εγωισμό του και για τη συνήθειά του να μιλάει για τον εαυτό του στο τρίτο πρόσωπο.
Το 1985 κέρδισε το Βραβείο Σεζάρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στο Η ιστορία μας (1984). Το 1991, έλαβε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλίας. Στο 45ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου του απονεμήθηκε η τιμητική Χρυσή Άρκτος. Επίσης το 2019 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών, έλαβε τον τιμητικό Χρυσό Φοίνικα για την συνολική προσφορά του στην έβδομη τέχνη.
