Ακόμη και οι πιο σκληροπυρηνικοί της ιταλικής κυβέρνησης διαβεβαιώνουν το τελευταίο διάστημα ότι η Ιταλία δεν σκοπεύει να παραβεί τους δημοσιονομικούς κανόνες της Ε.Ε., που απαγορεύουν τα ελλείμματα άνω του 3% του ΑΕΠ. Μάλιστα δηλώνουν αποφασιμένοι να σεβαστούν το στόχο, που θέλει το έλλειμμα κοντά στο 2%. Γιατί λοιπόν τρομάζουν τα σχέδιά τους;
Τα πάντα φαίνεται να είναι θέμα αξιοπιστίας. Οι δηλώσεις των Ιταλών υπουργών δεν είναι τόσο ξεκάθαρες όσο δείχνουν. Και τούτο γιατί ενώ διαβεβαιώνουν ότι θα τηρηθούν κανόνες, σπεύδουν να παράλληλα να υπογραμμίσουν ότι θα εφαρμόσουν το πρόγραμμά τους.
Τι περιλαμβάνει αυτό; Την υιοθέτηση κατώτατου εγγυημένου εισοδήματος, ενιαίο φορολογικό συντελεστή (στο 15% και 20%) για ιδιώτες και επιχειρήσεις και κατάργηση του λεγόμενου Nόμου Fornero, που προέβλεπε αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Πόσο κοστίζουν αυτά; Οι αρμόδιοι υπουργοί δεν έχουν δώσει σαφή απάντηση και οι βουλευτές του Κινήματος των Πέντε Αστέρων και της Λέγκας δίνουν διάφορες απαντήσεις, που πάντως δεν υπερβαίνουν τα 20 δισ. ευρώ.
Το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων, ωστόσο, αναφέρει ότι οι υπολογισμοί του οικονομικού επιτελείου κάνουν λόγο για 80 έως 100 δισ. ευρώ και όπως σχολιάζει, το ποσό αυτό θα ήταν αρκετό για να «τινάξει τον προϋπολογισμό στον αέρα».
Τα παραπάνω μέτρα άλλωστε δεν είναι οι μόνες δαπανηρές εξαγγελίες της ιταλικής κυβέρνησης. Η δέσμευση για απέλαση 500.000 παράτυπων μεταναστών μπορεί να είναι πρωτίστως πολιτική απόφαση, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει οικονομικό αντίκτυπο. Οι διαδικασίες απέλασης στοιχίζουν, σημειώνoυν ειδικοί στο CNBC.
Υψηλό- χωρίς και πάλι να μπορεί κανείς να το προσδιορίσει με ακρίβειο- θα είναι σίγουρα και το κόστος των πιο πρόσφατων υποσχέσεων για επενδύσεις στις βασικές υποδομές, στον απόηχο της τραγωδίας με την κατάρρευση οδογέφυρας στη Γένοβα.
Ο υπουργός Εσωτερικών, Ματέο Σαλβίνι. δείχνει ως υπεύθυνη την Ε.Ε. για την τραγωδία, ισχυριζόμενος ότι οι κανόνες της θέτουν περιορισμούς στις δαπάνες για την ασφάλεια των οδικών υποδομών- αν και οι συστάσεις της Κομισιόν τα τελευταία χρόνια κινούνταν σαφώς στην αντίθετη κατεύθυνση.
Αφήνει δε να εννοηθεί ότι «λεφτά υπάρχουν», ειδικά αν περικοπεί η εισφορά της Ιταλίας στον κοινοτικό προϋπολογισμό. Η απειλή αυτή όμως δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερη βάση.
