Φόβος και τρόμος για άλλα θαλασσοπούλια, οι φρεγάτες κλέβουν για να βρουν φαγητό. Το σίγουρο είναι ότι δεν βιάζονται να βρουν το επόμενο θύμα, αφού τα γιγάντια αυτά πτηνά μπορούν να πετούν για μήνες, και μάλιστα σε πολύ μεγάλο ύψος.
Φρεγάτες ονομάζονται πέντε είδη πτηνών στο γένος Fregata, όλοι τους κάτοικοι των τροπικών. Ξεχωρίζουν για τα μακριά, μυτερά φτερά τους, τα οποία έχουν μεγαλύτερη επιφάνεια σε σχέση με το σωματικό βάρος από οποιοδήποτε άλλο πουλί.
Το περίεργο με αυτά τα πελαγικά πτηνά είναι ότι δεν διαθέτουν αδιάβροχα φτερά, γι΄αυτό και δεν καταδύονται ούτε ξεκουράζονται στην επιφάνεια της θάλασσας. Μπορούν να πιάνουν μόνο ψάρια που τυχαίνει να πηδήξουν από το νερό, συνήθως όμως εξασφαλίζουν την τροφή τους παρενοχλώντας άλλα θαλασσοπούλια μέχρι να τα αναγκάσουν να ξεράσουν την πολύτιμη ψαριά τους στον αέρα.
Δεδομένου ότι τα μεγαλόπρεπα αυτά πουλιά περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στη θάλασσα, και προσγειώνονται μόνο για να ζευγαρώσουν και να μεγαλώσουν τα μικρά τους, λίγα είναι γνωστά για τις συνήθειές τους στον αέρα.
Μέχρι που μια διεθνής ομάδα ορνιθολόγων αποφάσισε να τοποθετήσει δορυφορικούς πομπούς και αισθητήρες σε περίπου 25 φρεγάτες του είδους Fregata minor, το οποίο που ζει στον Ινδικό και τον Ειρηνικό και έχει άνοιγμα φτερών μέχρι 2,3 μέτρα.
Τα πουλιά έμεναν στον αέρα για εβδομάδες, ενώ σε μία περίπτωση η πτήση κράτησε δύο ολόκληρους μήνες, αναφέρουν οι ερευνητές στο περιοδικόScience.
Μεγαλύτερη εντύπωση προκαλεί ωστόσο το ύψος στο οποίο έφταναν οι φρεγάτες, πάνω από τέσσερα χιλιόμετρα. «Στο ύψος αυτό υπάρχουν συνθήκες παγετού -είναι πραγματικά εντυπωσιακό για ένα τροπικό πτηνό» σχολιάζει στοNPR.org ο Χένρι Βάιμερσκιρχ του Πανεπιστημίου της Ρεϋνιόν, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης.
«Δεν υπάρχει άλλο πτηνό που πετά τόσο ψηλά σε σχέση με την επιφάνεια της θάλασσας» λέει.
Ο αισθητήρας που παρακολουθούσε την καρδιακή συχνότητα των φρεγατών δεν έδειξε σημαντική αύξηση των παλμών καθώς τα πτηνά ανέβαιναν και ανέβαιναν. Αυτό σημαίνει ότι η άνοδος πρέπει με κάποιο τρόπο να ήταν ξεκούραστη.
Πώς το έκαναν αυτό; Πετώντας κατευθείαν μέσα σε ένα σύννεφο. «Είναι το μόνο πουλί που εισέρχεται εσκεμμένα σε σύννεφα» επισημαίνει ο Βάιμερσκιρχ.
Και δεν ήταν οποιοδήποτε σύννεφα, αλλά σύννεφα σωρείτες. Τα σύννεφα αυτά τείνουν να σχηματίζονται σε σημεία με ισχυρά ανοδικά ρεύματα, τα οποία μπορούν να μεταφέρουν τις φρεγάτες σε ύψος πολλών χιλιομέτρων.
Tην περισσότερη ώρα, οι πειρατές των θαλασσών απλά ολισθαίνουν στον αέρα χωρίς κόπο, διανύοντας απόσταση 470 χιλιομέτρων την ημέρα κατά μέσο όρο.
Μία από τις φρεγάτες που έφεραν πομπούς διάνυσε μάλιστα απόσταση 65 χιλιομέτρων χωρίς να ανοιγοκλείσει τα φτερά της ούτε μία φορά.
Ξεκούραστη ζωή για έναν αδίστακτο κλέφτη.
