Ο Νίκολας Κριστόφ, ο Αμερικάνος δημοσιογράφος των New York Times (και κάτοχος δύο βραβείων Πούλιτζερ), ταξίδεψε μέχρι την Βόρεια Κορέα, έμεινε στην Πιονγιάνγκ, μίλησε με Βορειοκορεάτες που ζουν εκεί και κατέγραψε όλα όσα συμβαίνουν μέσα και έξω από τα σπίτια τους.
Μιλώντας σε τρίτο ενικό πρόσωπο, ο Νίκολας Κριστόφ αναφέρθηκε στην γενικότερη αντίληψη που επικρατεί εκεί για τους Αμερικάνους, στη λατρεία των πολιτών για τον Κιμ Γιονγκ Ουν και στον τρόπο ζωής τους... ο οποίος μοιάζει με τον «Μεγάλο Αδελφό».
«Από την ώρα μηδέν το ταξίδι στη Βόρεια Κορέα με τα παλιά ρωσικά αεροσκάφη, είναι σαν να εισέρχεσαι σε ένα παράλληλο σύμπαν. Εκεί όπου ο Ανώτατος Ηγέτης κατατροπώνει τους δειλούς Αμερικάνους ιμπεριαλιστές κι όπου δεν υπάρχει ίχνος συμπάθειας για τους Αμερικάνους», τόνισε στην αρχή ο δημοσιογράφος αναφέροντας ως παράδειγμα τον Όττο Γουόρμπιερ που συνελήφθη γιατί έκλεψε μια αφίσα προπαγάνδας και καταδικάστηκε σε 15 χρόνια καταναγκαστικά έργα, προτού επιστρέψει σε κώμα στις Ηνωμένες Πολιτείες, με εμφανή τα τραύματα βασανισμού στο σώμα του και πεθάνει λίγο αργότερα.
«Το καθεστώς έχει κάνει τον λαό να πιστεύει πως ο Τραμπ είναι ένας κακοποιός, ούτε λόγος για κακοποίηση. Ούτε καν μια συγνώμη» λέει και συμπληρώνει:
«Η εμπάθεια προς την Αμερική είναι δεδομένη κι από τη δεκαετία του ’80 το ενδεχόμενο μιας καταστροφικής αντιπαράθεσης επικρέμαται, σήμερα, πιο πολύ από ποτέ. Η Βόρεια Κορέα προετοιμάζει τους πολίτες της για πυρηνικό πόλεμο, βάζοντας αφίσες στους δρόμους με πυραύλους να καταστρέφουν το Καπιτώλιο ή με την σημαία των ΗΠΑ σκισμένη σε χίλια κομμάτια.
Ο Κριστόφ μάλιστα επισημαίνει πως σε προηγούμενό του ταξίδι το 2005, οι Αμερικάνοι δημοσιογράφοι κυκλοφορούσαν ελεύθερα στη Πιονγιανγκ. Ωστόσο, σήμερα το υπουργείο Εξωτερικών τους φιλοξενεί σε δικό του κτίριο, όχι για να τους περιορίσει, αλλά για να τους προστατεύσει από τους «σκληροπυρηνικούς», ή τις μυστικές υπηρεσίες.
Οι Βορειοκορεάτες θεωρούν ότι οι ΗΠΑ πρέπει να κάνουν την πρώτη κίνηση και να άρουν τις κυρώσεις και την εχθρική τους στάση, επιμένοντας πως η χώρα τους δεν πρόκειται να διαπραγματευτεί ποτέ το πυρηνικό της πρόγραμμα.
Βέβαια, ο δημοσιογράφος δεν παραλείπει και κάποιες θετικές αλλαγές, όπως ότι η οικονομία έχει αναπτυχθεί και ότι οι αξιωματούχοι είναι περισσότερο ανοιχτοί από την προηγούμενη γενιά και πως πολλοί ντόπιοι μιλούν άπταιστα Αγγλικά. Ωστόσο υπάρχουν και αρνητικά:
«O μέσος πολίτης δεν γνωρίζει τους Μπίτλς, την Μπιγιόνσε, ή το facebook και δεν έχει καν πρόσβαση στο ίντερνετ. Τα ραδιόφωνα ή οι τηλεοράσεις απ΄όπου μεταδίδονται ξένες εκπομπές είναι παράνομες και δεν υπάρχει πρόσβαση στο διαδίκτυο εκτός από αλλοδαπούς και ανώτερους υπαλλήλους», αναφέρει ο Κριστόφ λέγοντας πως εξετάστηκε ακόμη και το κινητό του τηλέφωνο όταν έφτασε εκεί.
«Κάθε σπίτι και χωριό διαθέτει τον «Μεγάλο Αδερφό» του. Παντού υπάρχουν κάμερες κλειστού κυκλώματος και άλλες τεχνολογίες παρακολούθησης που ο Στάλιν κι ο Μάο μόνο στα όνειρά τους θα φαντάζονταν. Οι κάτοικοι δεν μπορούν να έχουν κοινωνική ζωή, ούτε να πιστεύουν στα «θεία». Επίσης κάθε ενήλικας φορά στο πέτο καρφίτσες με τις φωτογραφίες του Κιμ Τζονγκ-ιλ που πέθανε το 2011, ενώ πορτρέτα του υπάρχουν σε σπίτια, σχολεία και εργοστάσια.
«Κάθε χρόνο, οι άνθρωποι πεθαίνουν προσπαθώντας να διασώσουν τα πορτραίτα του Κιμ Τζονγκ Ιλ από πυρκαγιές σε σπίτια (είτε λόγω της αφοσίωσής τους είτε για να τιμηθούν από τις αρχές)»
Όσον για τον Κιμ Γιονγκ Ουν, ο δημοσιογράφος των Times αναφέρει πως οι Βορειοκορεάτες τον λατρεύουν «για την εξυπνάδα του, τη στρατιωτική του ακεραιότητα, το θάρρος και τις εξαιρετικές διοικητικές του ικανότητες».
Μιλώντας με μαθητές, αξιωματούχους και απλούς πολίτες, ο απεσταλμένος των NYT άκουγε παντού πως εάν γίνει πόλεμος, οι ΗΠΑ θα νικηθούν.
«Μπορεί ο Κιμ Γιονγκ Ουν να μην είναι απερίσκεπτος σε σημείο υπερβολής, όμως η Ιστορία έχει δείξει πως οι δικτάτορες τείνουν να πιστέψουν την δική τους προπαγάνδα», σχολιάζει ο Νίκολας, ο οποίος θεωρεί πως θα ήταν δύσκολο η Βόρεια Κορέα να πυροδοτήσει βαλλιστικό πύραυλο προς τη νήσο Γκουάμ ή το Λος Άντζελες μόνο για το «θεαθήναι», αν και μια αερομαχία θα μπορούσε να κλιμακώσει την κρίση.
Στο τέλος δεν έλειψε να παραθεσει και μερικές «λύσεις» αποφυγής τους χειρότερου σεναρίου, επισημαίνοντας μία σειρά από κινήσεις. Μια ηπιότερη ρητορική από πλευράς Τραμπ, η επιστροφή στη διπλωματία (που ο ίδιος δε φαίνεται να πιστεύει) ή μείωση των στρατιωτικών ασκήσεων στην κορεατική χερσόνησο ώστε η Πιογιανγκ να σταματήσει από την πλευρά της τις δοκιμές βαλλιστικών πυραύλων θα έκαναν σύμφωνα με τον αρθρογράφο πιο «ήπιο» το κλίμα μεταξύ των δύο χωρών.
