Οι απελπισμένοι μουσουλμάνοι της εθνοτικής μειονότητας των Ροχίνγκια, που ζουν στην βουδιστική Μιανμάρ, προσπαθούν να ξεφύγουν από τις διώξεις αναζητώντας καταφύγιο στο γειτονικό Μπαγκλαντές. Όμως, οι συνθήκες στους καταυλισμούς που φιλοξενούνται είναι άθλιες, ειδικότερα για τα παιδιά.
Η Unicef με ανακοίνωσή της προειδοποιεί πως σχεδόν 340.000 παιδιά «ξεριζωμένα και απελπισμένα» ζουν σε τρισάθλιους καταυλισμούς στο Μπαγκλαντές χωρίς να έχουν πρόσβαση σε φαγητό, σε νερό και σε υπηρεσίες Υγείας. «Οι θηριωδίες κατά των παιδιών και των αμάχων πρέπει να τελειώσουν. Πρέπει να συνεχίσουμε να καταγράφουμε το πρόβλημα, δεν μπορούμε να παραμένουμε σιωπηλοί», υπογραμμίζει η σχετική ανακοίνωση.
Από τις 25 Αυγούστου, λόγω της συνεχιζόμενης βίας και των διώξεων, περίπου 600.000 πρόσφυγες Ροχίνγκια έχουν εγκαταλείψει τη δυτική παράκτια επαρχία Ρακίν της Μιανμάρ για να σωθούν και έχουν εγκατασταθεί σε προσφυγικούς καταυλισμούς στο Μπαγκλαντές. Η κυβέρνηση της Μιανμάρ αντικρούει τους όρους «γενοκτονία» και «εθνοκάθαρση», που της έχουν αποδώσει η Τουρκία και διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις αντίστοιχα για την βία και τις σφαγές εναντίον των Ροχίνγκια και υποστηρίζει πως «αντιστέκεται σε επιθέσεις μουσουλμάνων ανταρτών».
Σύμφωνα με την Unicef, κάθε εβδομάδα φθάνουν στο Μπαγκλαντές 12.000 παιδιά Ροχίνγκια, αρκετά εξ αυτών τραυματισμένοι ψυχολογικά από τις θηριωδίες που έχουν βιώσει και έχουν δει.
Ο Σίμον Ίνγκραμ, εκπρόσωπος της Unicef, που συνέταξε την έκθεση για τα παιδιά των Ροχίνγκια στους προσφυγικούς καταυλισμούς, δήλωσε: «Αυτό δεν είναι κάτι βραχυπρόθεσμο, δεν είναι κάτι που θα τελειώσει σύντομα» και πρόσθεσε πως καθώς οι Ροχίνγκια δεν θεωρούνται επίσημα αναγνωρισμένη εθνοτική μειονότητα στη Μιανμάρ, δεν έχουν ιθαγένεια, είναι δηλαδή απάτριδες, στερούνται της δυνατότητας να ενσωματωθούν στην κοινωνία της νέας τους πατρίδας.
