Η δολοφοvία της 6χρονης Στέλλας Εικοσπεντάκη από τον παιδοκτόvο πατέρα της, έχει συγκλονίσει το πανελλήνιο και ξύπνησε μνήμες παλαιότερων ανατριχιαστικών υποθέσεων, με γονείς – τέρατα που σκότωσαν τα παιδιά τους.
Το athensmagazine.gr θυμήθηκε μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις τέτοιων υποθέσεων που σόκαραν τη χώρα μας τα προηγούμενα χρόνια και σας τις παρουσιάζει σε ένα μεγάλο αφιέρωμα.
Ο παιδοκτόνος της Κρήτης
Μια μέρα του φθινοπώρου του 1999, ένας πατέρας παίρνει από το χέρι τα τέσσερα ανήλικα παιδιά του, τη 12χρονη κόρη του, τον Γιάννη, δέκα ετών, τον Νίκο, τεσσάρων ετών, και το δίχρονο αβάπτιστο αδελφάκι τους και πηγαίνουν με το αυτοκίνητο βόλτα στον Αλμυρό ποταμό στο Ηράκλειο. Φτάνοντας στον προορισμό τους ακινητοποιεί το αυτοκίνητο και αποφασίζει να θέσει σε εφαρμογή το φρικτό σχέδιό του. Δένει τα χέρια της κόρης του στο λεβιέ των ταχυτήτων για να μην μπορεί να κουνηθεί και πετάει τα αγόρια στα ορμητικά νερά του ποταμού! Αφού ολοκληρώνει την αποτρόπαιη πράξη του, επιστρέφει στο αυτοκίνητο και κατευθύνεται στην περιοχή του Μοχού, όπου εγκαταλείπει το κοριτσάκι.
Η δολοφονία των τριών αθώων αγοριών χαρακτηρίστηκε ένα από τα πιο άγρια εγκλήματα που έγιναν στη χώρα μας από γονιό. Ο πατέρας, ο Γιώργος Μεταξάκης, ομολόγησε ότι σκ0τωσε τα παιδιά του και καταδικάστηκε σε τρις ισόβια χωρίς ελαφρυντικά. Ακόμη πιο σοκαριστική, ίσως, και από την ίδια του την πράξη ήταν η παραδοχή του ότι αφαίρεσε τη ζωή των αγοριών για να εκδικηθεί την εν διαστάσει σύζυγό του. «Αγαπάω τα παιδιά μου. Αλλά εσύ μου τα στερείς. Εσύ φταις για όλα. Οταν πεθάνω, να με θάψετε μαζί τους» έγραφε στο ημερολόγιό του για τη γυναίκα του, με την οποία καβγάδιζαν συχνά. Σε μία προσπάθεια να την πείσει να γυρίσει κοντά του την είχε απειλήσει ότι θα σκότωνε τα παιδιά. Πράγμα που τελικά έκανε… Μετά την καταδίκη του ο Μεταξάκης οδηγήθηκε στη φυλακή, αλλά στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο δεν εμφανίστηκε ποτέ. Από τότε εργάζεται στα μαγειρεία του ψυχιατρείου. Το κελί όπου κρατείται το μοιράζεται με ακόμη έναν κρατούμενο που έχει διαπράξει το ίδιο αδίκημα.
Δεκαεφτά μαχαιριές
Το ημερολόγιο γράφει 27 Απριλίου 2002. Στο υπνοδωμάτιο ενός σπιτιού στο χωριό Πελασγία Φθιώτιδας μια γειτόνισσα βρίσκει το πτώμα της 13χρονης Βασούλας πλημμυρισμένο στο αίμα. Το άψυχο κορμάκι του κοριτσιού είναι διάτρητο από μαχαιριές. Η καρωτίδα του είναι τρεις φορές κομμένη, έχει κομμένες φλέβες, φέρει βαθιά τραύματα στην περιοχή των νεφρών, στην κοιλιά, στους αγκώνες, τους μαστούς, στα δάχτυλα… Το πόρισμα του ιατροδικαστή που εξετάζει το πτώμα κάνει λόγο για εγκληματική σφαγή. Μετά την αποκάλυψη του φρικτού εγκλήματος, η μητέρα του κοριτσιού Αθανασία Βελεσιώτη κατηγορεί τον εν διαστάσει σύζυγό της Χρήστο Βουλγαράκη ότι σκ0τωσε το 13χρονο αγγελούδι για να την εκδικηθεί επειδή τον είχε εγκαταλείψει. Στην κατάθεσή του στην Αστυνομία ο 45χρονος αρνείται ότι σκ0τωσε την κόρη του και ισχυρίζεται ότι δολοφονήθηκε από ένα κύκλωμα τοκογλυφίας στο οποίο είχε μπλέξει και τον απειλούσε. Η κοινή γνώμη παρακολουθεί μουδιασμένη τις εξελίξεις!
Η δίκη του Βουλγαράκη διεξάγεται στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Καρπενησίου και έπειτα από μαραθώνια δικαστική διαδικασία, ο 45χρονος καταδικάζεται σε ποινή κάθειρξης 21 ετών, καθώς του αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου. Οδηγείται στις φυλακές και την 1η Αυγούστου 2009 αφήνεται διά βουλεύματος ελεύθερος, καθώς έχει εκτίσει το 1/3 της ποινής. Οι δικαστές, ωστόσο, επιβάλουν έναν βασικό όρο: κατά τη διάρκεια της ελευθερίας του θα πρέπει να διαμένει στη Μοναστική Αδελφότητα Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σαρώφ, στο Τρίκορφο Φωκίδος, στη μονή του Νεκτάριου Μουλατσιώτη και των παπαροκάδων. Ηταν κάτι που, όπως δηλώνει, επιθυμούσε και ο ίδιος. Λίγους μήνες μετά ο Βουλγαράκης επιστρέψει στη φυλακή, καθώς έπειτα από έφεση της πρώην συζύγου του, το Συμβούλιο Εφετών Πειραιά εκδίδει βούλευμα με το οποίο διατάσσει την αποχώρησή του από τη μονή των παπαροκάδων, επισημαίνοντας ότι τα εγκληματικά στοιχεία της προσωπικότητας του παιδοκτόνου δεν άλλαξαν και δεν μπορεί για τους λόγους αυτούς να διαβιώσει σε καθεστώς ελευθερίας. Σήμερα, ο Χρήστος Βουλγαράκης περιμένει να προσδιοριστεί η δίκη του στο Εφετείο.
Ο «δράκος» της Ερμιόνης
Παραμονές Πρωτοχρονιάς του 1994. Ο 40χρονος ελαιοχρωματιστής Μανώλης Δουρής, ο οποίος είναι παντρεμένος και πατέρας επτά παιδιών, προσέρχεται στο αστυνομικό τμήμα Κρανιδίου και αναστατωμένος δηλώνει την εξαφάνιση του μικρότερου γιου του, του εξάχρονου Νίκου. Αν και από τη στιγμή που χάθηκαν τα ίχνη του παιδιού δεν έχουν μεσολαβήσει παρά λίγες μόνο ώρες, για χάρη των γονιών ξεκινούν οι έρευνες. Η Αστυνομία μαζί με την οικογένεια και γείτονες χτενίζουν την περιοχή με την ελπίδα να βρεθεί το αγοράκι.
Η υπόθεση της εξαφάνισης παίρνει τραγική τροπή τα ξημερώματα Πρωτοχρονιάς. Τότε ο Μανώλης Δουρής βρίσκει μαζί με ένα από τα μεγαλύτερα παιδιά του τον Νίκο χτυπημένο μέχρι θανάτου και κακοποιημένο σ3ξουαλικά. Το πτώμα του είναι καλά κρυμμένο σε έναν μαντρότοιχο, σε μία αλάνα κοντά στο σπίτι της οικογένειας. Η δολοφονία του εξάχρονου αγοριού σοκάρει ολόκληρη την Ελλάδα. Τραγική φιγούρα φαίνεται να είναι ο πατέρας του παιδιού, ο οποίος κλαίει και οδύρεται μπροστά στις κάμερες. Οσο προχωρούν οι έρευνες της Αστυνομίας σκιές υποψίας αρχίζουν να πέφτουν πάνω στον χαροκαμένο πατέρα και, σε συνδυασμό με το βεβαρημένο παρελθόν του -είχε νοσηλευτεί σε ψυχιατρεία-, ο Δουρής συλλαμβάνεται. Στη συνέχεια ομολογεί ότι αυτός σκ0τωσε και βίασ3 το ίδιο του το παιδί! «Με κυριεύει μια σπάνια ασθένεια, με μεταμορφώνει. Με έπιαναν κρίσεις και δεν έβλεπα μπροστά μου. Ο καθένας στη θέση μου το ίδιο μπορεί να έκανε» θα πει στην κατάθεσή του προκαλώντας λαϊκό κύμα οργής.
Στη δίκη του στο Κακουργιοδικείο Κορίνθου ο Δουρής αλλάζει τακτική κι από «κτήνος», όπως είχε χαρακτηρίσει ο ίδιος τον εαυτό του, δηλώνει αθώος. Μάλιστα, φτάνει στο σημείο να κατηγορήσει τη σύζυγό του για τον θάνατο του παιδιού: «Θα είσαι ελεύθερη να ζήσεις τη ζωή σου, όπως εσύ το ζήτησες, μαζί με τον εραστή σου, με τον οποίο σκοτώσατε τον Νίκο». Στη διάρκεια της δίκης περιπλέκονται κι άλλο τα πράγματα, καθώς, σύμφωνα με το ιατροδικαστικό πόρισμα, στο άψυχο σώμα του παιδιού εντοπίστηκαν τρίχες γεννητικών οργάνων που δεν ανήκουν στον Δουρή. Τελικά, το δικαστήριο τον κηρύσσει ένοχο και του επιβάλλει ποινή κάθειρξης είκοσι ετών για τον βιασμ0 και ισόβια κάθειρξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση με «ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση». Η υπόθεση δεν εκδικάζεται ποτέ σε δεύτερο βαθμό, αφού ο Δουρής βρίσκεται κρεμασμένος στη φυλακή με καλώδιο τηλεόρασης…
Η σχιζοφρένεια και ο διχασμός της κοινής γνώμης
Η παιδοκτονία τελέστηκε στις 7 Ιουλίου του 1996, όταν ο 54χρονος μηχανολόγος και επιχειρηματίας Απόστολος Κοσμάς σκ0τωσε επίσης με τσεκούρι τον πρωτότοκο γιο του την ώρα που εκείνος κοιμόταν. Ακολούθως μετέφερε το πτώμα σε εξοχικό σπίτι της οικογένειας και του έβαλε φωτιά. Για να είναι σίγουρος όμως πως δεν θα άφηνε κανένα ίχνος πίσω του, προχώρησε και στον τεμαχισμό της σορού με ένα πριόνι. Συνελήφθη τη στιγμή που έβαζε τα τεμαχισμένα μέλη του γιου του σε σακούλες σκουπιδιών.
Η οικογενειακή τραγωδία βέβαια είχε ξεκινήσει νωρίτερα, όταν ο πρωτότοκος γιος της οικογένειας διαγνώστηκε με σχιζοφρένεια παρανοϊκού τύπου. Ο πατέρας του όμως δεν ήθελε να του κάνει εισαγωγή σε ψυχιατρείο, δεν το άντεχε, αλλά και ο γιος του αρνείτο να λάβει φαρμακευτική αγωγή. Επέλεξε λοιπόν να βάλει μόνος του ένα τέλος στις δύσκολες στιγμές που βίωνε η οικογένεια. Αν και καταδικάστηκε σε 15ετή ποινή κάθειρξης, δεν την εξέτισε αφού πέθανε λίγο μετά τη δίκη. Αξίζει να σημειωθεί πως πέραν της έδρας που του αναγνώρισε ελαφρυντικά, η σύζυγος και ο δεύτερος γιος του τον υπερασπίστηκαν ενώ και η κοινή γνώμη επέδειξε συμπόνοια, κάτι που σπάνια συμβαίνει σε περιπτώσεις παιδοκτονίας.
Έγκλημα… «τιμής»
Ήταν Φεβρουάριος του ’97, όταν η 48χρονη τότε Παναγιώτα Τσιφρικά, φέρεται να δηλητηρίασε την κόρη της Κωνσταντίνα, 22 ετών και έγκυος 9 μηνών στο πρώτο της παιδί. Το «έγκλημα» της νεαρής γυναίκας ήταν πως θα αποκτούσε παιδί εκτός γάμου. Ο θάνατος της νεαρής σόκαρε το πανελλήνιο όπως και η φερόμενη ως ομολογία της μητέρας της: «Η Κωστούλα με ξεφτίλισε. Έπρεπε να ξεπλύνω την ντροπή και ζητώ η κοινωνία και ο Θεός να με συγχωρήσουν». Το Κακουργιοδικείο Ζακύνθου την καταδίκασε σε ποινή κάθειρξης 10 ετών και 6 μηνών με το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου και έκανε δεκτό το αίτημα αναστολής εκτέλεσης της ποινής. Η γυναίκα αφέθηκε ελεύθερη μέχρι να γίνει η δίκη της στο Εφετείο όπου υποστήριξε πως ουδέποτε ομολόγησε το φονικό. Ισχυρίστηκε δε πως η κόρη της, αυτοκτόνησε.
Πα-τέρας, ο ένοχος
Στις 24 Απριλίου δηλώθηκε στην Αστυνομία η εξαφάνιση της Άννυ, από την μητέρα της. Αμέσως κινητοποιήθηκαν όλες οι αρμόδιες Αρχές για να βρεθεί το κοριτσάκι, με την μητέρα της, Μπορίσοβα Δημητρίνα, να τονίζει πως είχε αφήσει την κόρη της σε μια άγνωστη γυναίκα για να ταξιδεύσει στην Βουλγαρία. Όταν επέστρεψε έλειπε τόσο η κόρη της όσο και η άγνωστη γυναίκα, η οποία όπως αποδείχτηκε δεν υπήρχε ποτέ. Μάλιστα, η Δημητρίνα είχε εμφανιστεί και στην εκπομπή της Αγγελικής Νικολούλη, όπου σε μερικά σημεία έπεσε σε αντιφάσεις και στη συνέχεια προσπαθούσε να τα «μαζέψει». Η νευρικότητα της μητέρας του αδικοχαμένου κοριτσιού σε συνδυασμό με τις αντιφάσεις και του βιολογικού της πατέρα, ο οποίος είναι τοξικομανής, έκαναν τις Αρχές να στρέψουν την προσοχή τους στο ζευγάρι. Ένα τρίτο πρόσωπο, ο συγκάτοικος του πατέρα του κοριτσιού, ομολόγησε στην Αστυνομία πως το κορίτσι ήταν νεκρό και έτσι πήρε τέλος η δραματική ιστορία, με τον πατέρα της να κρίνεται ένοχος ακόμα και για τον διαμελισμό της νεαρής.
Τα βασανιστήρια με το βραστό νερό
Τον Οκτώβριο του 2013 στο Ηράκλειο της Κρήτης αποκαλύπτεται η υπόθεση της κακοποίησης και τελικά δολοφονίας ενός 3χρονου αγοριού, με φερόμενους δράστες τους γονείς του οι οποίοι κατηγορήθηκαν πως του στέρησαν τη ζωή περιλούζοντας το με βραστό νερό. Στο δε άψυχο κορμί του νηπίου βρέθηκαν και παλαιότερες κακώσεις, εγκαύματα, νυχιές και χτυπήματα από βέργα. Το αγοράκι είχε υποστεί εγκαύματα τρίτου βαθμού στο 70% του σώματός του. Η 19χρονη μητέρα, φέρεται να ισχυρίστηκε πως όντως έριχνε καυτό νερό στο παιδί προκειμένου να το βοηθήσει να ενεργηθεί ενώ ο 29χρονος πατέρας υποστήριξε πως το αγοράκι σκόνταψε πάνω σε έναν κουβά με καυτό νερό.
Ο πατριός και οι «πλάτες» της μάνας
Ο Κωστής Πολύζος είχε εξαφανιστεί στις 18 Φεβρουαρίου 2011 και το πτώμα του βρέθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2011 σε αγροτική έκταση που ανήκει στην οικογένεια του πατριού του. Η δολοφονία του νεαρού είχε λάβει τεράστια έκταση, κυρίως λόγω των συνεχώς ερευνών και εκπομπών της Αγγελικής Νικολούλη. Από την πρώτη στιγμή της εξαφάνισης, αλλά ειδικά από την ημέρα εντοπισμού (από κυνηγό) της σορού του Κωστή, οι υποψίες είχαν στραφεί στον πατριό του, αλλά και στην ίδια τη μητέρα του, που είχαν απευθυνθεί στην Αγγ. Νικολούλη, αναζητώντας τον 23χρονο. Η μικρή τοπική κοινωνία της Σιάτιστας ψιθύριζε πως «τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους» και, σύμφωνα πάντα με τη σημερινή εξέλιξη, μάλλον αποδεικνύεται πως δεν είχαν άδικο. Η επιμονή αντρών της Ασφάλειας Κοζάνης, αλλά και το άνοιγμα του φακέλου της υπόθεσης-θρίλερ από τον σημερινό ανακριτή της Κοζάνης οδήγησαν στην έκδοση του εντάλματος σύλληψης και του πατριού, αλλά και της μητέρας του Κωστή, οι οποίοι όλα αυτά τα χρόνια διαμένουν στην Αθήνα.
Φονιάδες με τσεκούρι και πιστόλι
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα πατεράδων που σόκαραν την κοινή γνώμη με τις πράξεις τους. Το 1972 εκτελείται ο Βασίλης Λυμπέρης -ο τελευταίος κρατούμενος που του επιβλήθηκε η θανατική ποινή- γιατί περιέλουσε το σπίτι του στη Μεταμόρφωση Χαλανδρίου με βενζίνη και έβαλε φωτιά καίγοντας ζωντανούς τη γυναίκα του, τα δύο παιδιά τους και την πεθερά του.
Πολύ αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 1994, ο Νικόλαος Δημόπουλος σκ0τώνει με τσεκούρι τον 16χρονο γιο του, γιατί του έκανε παρατήρηση να σταματήσει να πίνει και να μεθάει, ενώ σχεδόν δύο χρόνια αργότερα, το πανελλήνιο συγκλονίζεται από την αδιανόητη πράξη του Κώστα Ματσούκα. Ο 35χρονος μικροπωλητής, πατέρας τεσσάρων παιδιών, δεν διστάζει να πυροβολήσει εν ψυχρώ τον 5χρονο γιο του για να εκδικηθεί, όπως θα πει αργότερα, τη φίλη του με την οποία είχε αποκτήσει το παιδί και δεν του έδινε την επιμέλειά του!
