Μεγαλωμένος σε μια μέση ευκατάστατη οικογένεια του Ψυχικού,τη δεκαετία του 1920, ο -τότε- νεαρός Ανδρέας Ακριβός, δεν φανταζόταν ποτέ ότι μέσα σε κάποιες δεκαετίες θα κατέληγε να είναι ένα σύμβολο για τον κλάδο της Χημικής Μηχανικής και της Μηχανικής των Ρευστών, που θα δίδασκε στα πιο ξακουστά Πανεπιστήμια της Αμερικής, και θα κέρδιζε τόσο θαυμασμό και τόσες διακρίσεις για τη δουλειά του.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928 και μεγάλωσε στην περιοχή του Ψυχικού. Εκεί πήγε δημοτικό σχολείο, και ύστερα γυμνάσιο στο Κολέγιο Αθηνών, όπου είχε εξαιρετικούς δασκάλους.
Ο πατέρας του ήταν διευθυντής και συνιδιοκτήτης μιας επιχείρησης υφαντουργίας, ενώ η μητέρα του -μέσω των αδερφών της- ανήκε σε μια διαπρεπή οικογένεια που ασχολούνταν με τη ναυτιλία στα Βαλκάνια.
Η ζωή του φαινόταν πως θα είναι εύκολη, αφού τον «περίμενε» η επιχείρηση του πατέρα του, όμως ο πόλεμος που ακολούθησε και η Γερμανική κατοχή τον ώθησαν να ταξιδέψει στις ΗΠΑ για να συνεχίσει τις σπουδές του, πάντα όμως με τη σκέψη να επιστρέψει στην πατρίδα για να δημιουργήσει μια βιομηχανία.
Αντίθετα από αυτό, έγινε αναπόσπαστο μέλος των Αμερικανικών Πανεπιστημίων, ανέπτυξε με επιτυχία προγράμματα στον κλάδο της Χημικής Μηχανικής, προχωρώντας την έρευνά του πάντα ένα βήμα πιο πέρα από την εκπαίδευση που λάμβανε, και αναζητώντας να προσελκύσει τους πιο ταλαντούχους και φιλόδοξους μαθητές, για τους οποίους αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση.
Παραδόξως, χωρίς να είναι εξαρχής το όνειρό του, σπούδασε Χημικός Μηχανικό στο Πανεπιστήμιο του Syracuse και έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα (PhD) από το Πανεπιστήμιο της Minnesota το 1954. Στη συνέχεια δίδαξε στα Πανεπιστήμια Berkeley (1954-1962) και Stanford (1962 – 1988) όπου μέχρι και σήμερα είναι ομότιμος Καθηγητής. Το 1988 απεδέχθη την Έδρα Albert Einstein στο City College of New York (CCNY) διαδεχθείς τον Benjamin Levich.
Ο Ανδρέας Ακριβός θεωρείται διεθνώς ως ένας από τους πλέον διακεκριμένους Χημικούς Μηχανικούς του κόσμου και μία από τις παγκοσμίως πλέον αναγνωρισμένες αυθεντίες στην περιοχή της Ροής Ρευστών. Έχει επιβλέψει περισσότερα από 50 διδακτορικά, ενώ πολλοί μαθητές του έχουν αποκτήσει σπουδαία φήμη για το δικό ερευνητικό έργο.
Έχει επίσης δημοσιεύσει περί τις 220 εργασίες για τις οποίες υπάρχουν περίπου 10.500 ετεροαναφορές, εντυπωσιακός αριθμός, ειδικά για έναν ερευνητή της ρευστομηχανικής. Πιο συγκεκριμένα, η έρευνά του για τη ροή στα ιξώδη υγρά έδωσε τη δυνατότητα να αναπτυχθούν μοντέλα, να αναλυθούν και να σχεδιαστούν νέες μέθοδοι σε χημικές διεργασίες και διεργασίες ρευστών – με εφαρμογές σε πολυάριθμες βιομηχανίες, όπως στην εξόρυξη πετρελαίου και στη μικροηλεκτρονική.
Όσον αφορά τις διακρίσεις του, είναι μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Επιστημών (NAS), της Αμερικανικής Ακαδημίας Μηχανικής (NAE) και διακεκριμένος εταίρος (Fellow) της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών (American Academy of Arts & Science). Μάλιστα, στις 12 Ιουνίου 2002 του απενεμήθη το Εθνικό Μετάλλιο Επιστήμης σε ειδική τελετή στον Λευκό Οίκο από τον τότε Αμερικανό Πρόεδρο.
Το 2011 εξελέγη αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην τάξη των Θετικών Επιστημών. Έχει επίσης τιμηθεί με το μετάλλιο Bingham της Society of Rheology (1994), το μετάλλιο G.I. Taylor της Society of Engineering Science (1988), και το βραβείο W.K. Lewis του Αμερικανικού Ινστιτούτου Χημικής Μηχανικής (AIChE) το 1984. Για πολλούς, θεωρείται διεθνώς ως ο γνωστότερος μάλλον Χημικός Μηχανικός και Ρευστομηχανικός στον κόσμο.
