Έχασε τη μάχη για τη ζωή, σε ηλικία 62 ετών ο δημοσιογράφος και βετεράνος πολεμικός ανταποκριτής, Γιώργος Γεωργιάδης.
Πάλεψε για πολλούς μήνες με τον καρκίνο καταλήγοντας, τα ξημερώματα του Σαββάτου τις πρώτες πρωινές ώρες.
«Ο Γιώργος Γεωργιάδης υπήρξε ένας ακέραιος, έντιμος και σεμνός συνάδελφος. Εργάστηκε με ένταση και πάθος προκειμένου να ενημερώσει το κοινό για όλα τα τραγικά συμβάντα που κάλυψε δημοσιογραφικά.
Παρότι είχε μία πολύ έντονη προσωπικότητα, κατόρθωνε με ηρεμία και ψυχραιμία να μεταδίδει την είδηση, αυτούσια και περιεκτική, έτσι ώστε να μπορεί ο αναγνώστης ή ο τηλεθεατής να έχει έγκυρη ενημέρωση για όλα τα θέμα της διεθνούς δημοσιογραφίας.
Το έργο αυτό το διεκπεραίωσε καταβάλλοντας τεράστιο μόχθο και προσωπικό κόστος, καθώς ήταν αναγκασμένος να λείπει μεγάλα χρονικά διαστήματα σε κάθε επικίνδυνη και αφιλόξενη γωνιά του πλανήτη.Μα πάνω από όλα, η επαφή του με όλα αυτά τα τραγικά συμβάντα στην επαγγελματική του ζωή, τον ευαισθητοποίησαν και τον έκαναν καλύτερο άνθρωπο. Όπως ο ίδιος χαρακτηριστικά είπε κατά τη διάρκεια εκδήλωσης ευαισθητοποίησης κατά της πολεμικής βίας που διοργάνωσε προς τιμήν του το Μορφωτικό Κέντρο Λόγου Μπανάτου "Αληθώς": "Δεν έχω την εντύπωση ότι είδα στη ζωή μου πολλά.
Άλλωστε, πιστεύω ότι όσο περισσότερα βλέπεις, όσο περισσότερο ταξιδεύεις, τόσο καταλαβαίνεις ότι δεν είδες τίποτα. Γιατί η κάθε εικόνα, η κάθε στιγμή αλλάζει, ανάλογα με τη διάθεση ή τον φόβο σου. Αλλάζει από το φως ή το σκοτάδι. Από την απουσία ή τον ίλιγγο. Το κάθε τι μοιάζει διαφορετικό. Σκοπός είναι να γίνεις καλύτερος άνθρωπος κι αυτό μόνο μ' έναν τρόπο το καταφέρνεις: Να είσαι δίπλα στους άλλους συνεχώς.
Να μπορείς να μιλήσεις αλλά να ξέρεις και ν' ακούς. Να βλέπεις τον άλλον από ψηλά, μόνο όταν του δίνεις το χέρι για να σηκωθεί"»,τονίζει η ΕΣΗΕΑ, ενώ παραθέτει το βιογραφικό του Γιώργου Γεωργιάδη. Ο Γιώργος Γεωργιάδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955. Με τη δημοσιογραφία άρχισε να απασχολείται επαγγελματικά το 1981, στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», όπου παρέμεινε μέχρι το 1986. Από το 1985 εργάστηκε και στο «Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων» καλύπτοντας το ελεύθερο ρεπορτάζ.
Παράλληλα, από το 1986, εργάστηκε στην εφημερίδα «Η Πρώτη» ως υπεύθυνος του αστυνομικού ρεπορτάζ. Το πάθος του για το πολεμικό ρεπορτάζ, γεννήθηκε στην πρώτη του αποστολή σε πόλεμο, το 1982, ως απεσταλμένος της «Ελευθεροτυπίας» στον Λίβανο. Έκτοτε διένυσε 30 χρόνια ως πολεμικός ανταποκριτής, ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο και καλύπτοντας τις πιο καυτές πολεμικές ζώνες για πολλά ελληνικά ΜΜΕ. Κάλυψε τα γεγονότα της Μέσης Ανατολής και κυρίως το Παλαιστινιακό, με αποστολές στον Λίβανο, την Βόρειο Αφρική, την Υεμένη και αλλού.
Από το 1987 μέχρι το 1989 εργάστηκε στην ΕΡΤ και το καλοκαίρι του 1989, με ομάδα συναδέλφων του, συμμετείχε στην δημιουργία τού «MEGA». Την ίδια χρονιά μετακινήθηκε στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ».
Κάλυψε την εξέγερση στη Ρουμανία, την πτώση του τείχους του Βερολίνου, τον διαμελισμό της Τσεχοσλοβακίας, το Αλβανικό, τις αλλαγές στην πρώην Σοβιετική Ένωση και στη συνέχεια τον πόλεμο της πρώην Γιουγκοσλαβίας, τον πόλεμο του Ιράκ, τον Εμφύλιο της Ρουάντα κ.ά. Κάλυψε, επίσης, μεγάλες φυσικές καταστροφές, σεισμούς, τσουνάμι, και μεγάλα γεγονότα όπως την πειρατεία του κρουαζιερόπλοιου «MS Achille Lauro», το θάνατο της Νταϊάνα, τη στρατιωτική παρουσία του Αραφάτ στην Υεμένη, την ηγεσία του PLO στην Αλγερία, την Τυνησία, το Πακιστάν και την Ινδία.
Είχε, επίσης, καλύψει τρομοκρατικές επιθέσεις στις ΗΠΑ, τη Βόρεια Αφρική και την Ευρώπη. Ήταν από τους πλέον γνωστούς ρεπόρτερ, δημοσιογράφους και ανταποκριτές της σύγχρονης ελληνικής τηλεόρασης. Τα τελευταία χρόνια ταξίδευε στην υποσαχάρια Αφρική και ασχολήθηκε με το προσφυγικό.
Είχε βραβευθεί επανειλημμένως από το Ίδρυμα Μπότση για τα επιτεύγματά του και είχε δημιουργήσει ένα εντυπωσιακό αρχείο, που περιλαμβάνει φωτογραφίες και βίντεο από όλες τις αποστολές του και τα γεγονότα που κάλυψε. 
Το τελευταιο αντίο θα πουν στον δημοσιογράφο φίλοι και συγγενείς τη Δευτέρα στις 3:30 το μεσημέρι στο νεκροταφείο Περιστερίου.
