Ο Δημήτρης Σταρόβας σε συνέντευξή του στο "Λοιπόν" αναφέρθηκε στη σχέση με την κόρη του κι αν σκέφτεται το ενδεχόμενο να αποκτήσει δεύτερο παιδί...
Είσαι ένας πολυπράγμων καλλιτέχνης, μόνο που δεν χορεύεις. Τι σου αρέσει να κάνεις περισσότερο;
Έτσι νομίζεις...Έχω εξειδικευτεί στο χορό της κοιλιάς. Αν είχα την πολυτέλεια, θα έκανα μόνο ραδιόφωνο, που μου αρέσει πάρα πολύ ως μέσο, με γοητεύει, ίσως κάποιο γκρουπάκι να παίζω, ταξιδάκια, παρέες. Πιστεύω ότι ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε για να δουλεύει.
Παρ’ όλα αυτά κάνεις πάρα πολλά πράγματα.
Όλα γίνονται με τα παλιολεφτά, εγώ φταίω, τι να κάνω; Γενικά, σε όλα αυτά, έχω τη στάση του παρατηρητή, επειδή δεν νιώθω ούτε αμιγώς ηθοποιός. Υπάρχει εμπειρία όλα αυτά τα χρόνια. Σαν κατάσταση η υποκριτική με-ενδιαφέρει πάρα πολύ. Έχω κάνει κάποια σεμινάρια για σκηνοθεσία, έχω σπουδάσει φωτογραφία μικρός στη Γερμανία. Μέσα μου νιώθω πιο πολύ μουσικός, αυτό είναι το αντικείμενο μου, το ξέρω καλά. Όλα είναι παρεμφερή, από πιτσιρικά με χαρακτηρίζει αυτή η πολυχρωμία, να ξοδεύω παντού την ενέργεια μου, σε πολλά πράγματα, γι’αυτό και δεν είμαι πολύ καλός σε τίποτα.
Γιατί το λες αυτό;
Για να φτάσεις στην κορυφή, να είσαι κορυφαίος σε κάτι, έχει ένα τεράστιο κόστος, πρέπει να θυσιάσει την προσωπική σου ζωή, που δεν είμαι διατεθειμένος. Είμαι κατά του -πρωταθλητισμού και δη στην τέχνη. Σέβομαι κι εκτιμώ το νούμερο ένα, αλλά έχει κόστος, δεν θέλω να είμαι μέρος. Δεν μπορώ να θυσιάσω την προσωπική μου ζωή για να είμαι νούμερο ένα. Αν μου τη «δώσει» να μη δουλέψω, προτιμώ να πάω με φίλους, με τον άνθρωπο μου, με το παιδί μου. Η κόρη μου τώρα είναι 14 χρονών.
Ποια είναι η σχέση σας τώρα που μεγαλώνει;
Η σχέση μας είναι ερωτική και εμπιστοσύνη, έτσι θέλω να πιστεύω κι ελπίζω. Ζει στη Θεσσαλονίκη με τη μαμά της δεν είμαστε κάθε μέρα μαζί, αλλά πάω κάθε εβδομάδα σχεδόν και τη βλέπω.
Θα ήθελες να έρθει κι άλλο παιδί στη ζωή σου;
Είσαι καλά; Ένα έχω και δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα. Τα παιδιά πρέπει να είναι καρπός του έρωτα. Από την άλλη όμως, έτσι όπως εξελίσσεται ο κόσμος, όπου η αξιοκρατία εξαφανίζεται, σκέφτομαι πώς θα είναι όταν φτάσει τα 30-της. Εμείς θα ψοφήσουμε; αλλά είναι πράγματα που δεν ορίζεις στη ζωή σου. Μέχρι τη δεκαετία του 70 τα πράγματα ήταν αναλογικά, τώρα χάνονται πράγματα σε κάθε επίπεδο. Χάνεται η ομορφιά της ζωής, οπότε, με αυτή την έννοια, θα σκεφτόμουν πολύ να έκανα δεύτερο παιδί. Πού να το αφήσω; Στην κόρη μου έχω φροντίσει να δώσω τα εφόδια που χρειάζεται. Από μικρή ηλικία την αντιμετώπιζα σαν μεγάλη, ήθελα να αποκτήσω μια σχέση ,εμπιστοσύνης, από εκεί και πέρα τα πράγματα είναι, στην τύχη τους δεν μπορείς να είσαι Θεός.
