Ο Τζορτζ Μπένι ήθελε να φέρει την επανάσταση στον τρόπο που μετακινούνταν μέχρι τότε οι άνθρωποι.
Κι έτσι ήδη από το 1920, επιθεωρώντας μια πρώιμη μηχανή της εποχής, κατέληξε πως τα τρένα θα γίνονταν κατά πολύ αποδοτικότερα αν εγκατέλειπαν το κάρβουνο για χάρη της προπέλας.
Αλλά και γιατί να πρέπει σώνει και καλά οι ράγες να είναι βιδωμένες στο έδαφος, επηρεάζοντας την κίνηση των πόλεων; Φυσικά και δεν έπρεπε και αυτό έβαλε σκοπό ζωής να κάνει!
Εννιά χρόνια αργότερα λοιπόν ήταν έτοιμος να διαφημίσει και μάλιστα με ό,τι είχε και δεν είχε στην τσέπη του αυτό που ονόμασε Railplane (κάτι σαν «αεροπλάνο σε ράγες») και του έδωσε μάλιστα και το όνομά του (George Bennie Railplane). Μια σειρά από ηλεκτρικά μοτέρ έδιναν ζωή στο δημιούργημά του, το οποίο κρεμόταν σε υπερυψωμένες ράγες. Για να φρενάρει μάλιστα, οι προπέλες θα γύριζαν πρόθυμα κατεύθυνση και ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Ξαφνικά η Γλασκόβη έμοιαζε ολότελα διαφορετική. Παρά το γεγονός ότι το μήκος της τροχιάς που έστρωσε στον ουρανό της πόλης παραήταν μικρό για μεγάλες ταχύτητες, ο Μπένι εκτιμούσε πως η εφεύρεσή του θα έπιανε άνετα τα 195 χλμ/ώρα, μεταφέροντας τους επιβάτες από τη Γλασκόβη στο Εδιμβούργο σε 20 λεπτάκια. Καθόλου άσχημα αν σκεφτούμε ότι ακόμα και σήμερα το τρένο κάνει 50 λεπτά!
Ο εφευρέτης έκανε όνειρα να επεκταθεί το υπέργειο δίκτυό του ως το Λονδίνο και πιο πέρα, γιατί όχι και μέχρι το Παρίσι; Λονδίνο-Γλασκόβη θα ήταν πια ένα ταξιδάκι 3,5 ωρών, δυο ώρες γρηγορότερα απ’ ό,τι είναι σήμερα δηλαδή.
Και καθώς ήταν δαιμόνιος, σκόπευε να χτίσει τις υποδομές του Railplane του ακριβώς πάνω από το ήδη υπάρχον σιδηροδρομικό δίκτυο, περιορίζοντας τόσο το κόστος όσο και τον περιβαλλοντικό αντίκτυπο. Ακόμα και πολυτέλεια υποσχόταν ο Μπένι, καθώς τα δικά του βαγόνια είχαν χαλιά, ρυθμιζόμενες καρέκλες, κουρτίνες, ακόμα και υαλογραφίες στα παράθυρα.
Κι εκεί που έμοιαζαν όλα ιδανικά, ήρθε η καταστροφή! Το σχέδιο δεν βρήκε ποτέ τη χρηματοδότηση που χρειαζόταν για να απογειωθεί. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν αναμφίβολα οι σιδηροδρομικές εταιρίες που φοβήθηκαν ότι η εφεύρεση του Μπένι παραήταν αποτελεσματική για να μην πιάσει εμπορικά. Και προκειμένου να τους πάρει τη δουλειά, ήταν έτοιμες να τη δυσφημήσουν ως εκεί που δεν πάει, εξαντλώντας όλη την επιρροή τους στην προπαγάνδα.
Μέχρι το 1937, ο εφευρέτης είχε ξοδέψει κάθε λίρα που είχε στην τράπεζα για την προώθηση του φιλόδοξου σχεδίου του, πτωχεύοντας κάπου στην πορεία. Κι ενώ οι ράγες που είχε προλάβει να στρώσει πουλήθηκαν τελικά για παλιοσίδερα, το στέγαστρο στο οποίο είχε πρωτοφτιαχτεί το Railplane παραμένει αγέρωχο μέχρι και τις μέρες μας, με μια αναμνηστική πλακέτα για τον άνθρωπο που θα μπορούσε να είχε αλλάξει τον τρόπο που ταξιδεύουμε…
