Μέθοδος εντοπισμού του σημείου και της στιγμής που ένα αντικείμενο πέφτει στον ωκεανό, παρουσιάστηκε στο Scientific Reports από επιστήμονες του Cardiff University.
Η μέθοδος αυτή εκτιμάται πως θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τον εντοπισμό μετεωριτών, δορυφόρων και τμημάτων αεροσκαφών που έχουν πέσει στη θάλασσα, καθώς και για τον εντοπισμό υποθαλασσίων εκρήξεων, κατολισθήσεων, αλλά και επικέντρων σεισμών στα ανοιχτά.
Η μέθοδος βασίζεται στη μέτρηση ακουστικών βαρυτικών κυμάτων (AGW), ηχητικών κυμάτων που προκύπτουν με φυσικό τρόπο και κινούνται στον ωκεανό με την ταχύτητα του ήχου, διανύοντας μεγάλες αποστάσεις κάτω από την επιφάνεια. Όταν ένα αντικείμενο πέφτει στη θάλασσα, προκαλεί μια απότομη αλλαγή στην πίεση του νερού, η οποία με τη σειρά της δημιουργεί AGW.
Θεωρείται ότι κάποιοι οργανισμοί, όπως το πλαγκτόν, που δεν μπορούν να κινούνται κόντρα στο ρεύμα, βασίζονται στα κύματα αυτά για να διευκολύνουν την κίνησή τους, βελτιώνοντας τις δυνατότητές τους στον εντοπισμό τροφής.
Στο πλαίσιο της έρευνάς τους, οι επιστήμονες ανέλυσαν δεδομένα από υδρόφωνα του CTBTO (Comprehensive Nuclear-Test-Ban Treaty Organisation) στις ακτές της δυτικής Αυστραλίας, που έχουν σκοπό τον εντοπισμό υποθαλάσσιων πυρηνικών δοκιμών, αλλά είναι σε θέση να εντοπίζουν και AGW.
Ανέλυσαν επίσης δεδομένα από τις 18 Μαρτίου 2014, ημέρα κατά την οποία εξαφανίστηκε η μοιραία πτήση ΜΗ370 της Malaysian Airlines πάνω από τον νότιο Ινδικό Ωκεανό. Στο χρονικό διάστημα μεταξύ 00.00 και 02:00 που εικάζεται πως εξαφανίστηκε το αεροπλάνο, εντοπίστηκαν δύο «ιδιαίτερα αδύναμα» σήματα κατά μήκος της θεωρούμενης πορείας του αεροπλάνου, για τα οποία υπάρχει αβεβαιότητα μέχρι στιγμής για το αν σχετίζονται με τη μοιραία πτήση. Σε κάθε περίπτωση, τα στοιχεία αυτά απεστάλησαν στην αρμόδια υπηρεσία της Αυστραλίας.
