Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024 -

Σεβίλλη: Χορεύοντας φλαμένκο ένα μεσημέρι στην Plaza de Espana



Ήταν μεσημέρι, περίπου δύο με τρεις η ώρα όταν αποφάσισα να περπατήσω την Πλατεία της Ισπανίας (Plaza de Espana) για να χαλαρώσω από το πρωινό στρες της δουλειάς στον υπολογιστή και να πάρω τα μάτια μου μακριά από οποιοδήποτε οθόνη.

 

Περπατώντας την τεράστια πλατεία ανακάλυψα μια διαφορετική αρχιτεκτονική τεχνοτροπία. Αρτ Ντεκό επιρροές παντρεύονταν ομοιόμορφα με ύφος Μουδέχαρ (αράβικό στιλ) δίνοντας έτσι στην πλατεία μια όψη εξωπραγματική.

Η Plaza de Espana σχεδιάστηκε από τον Ανίμπαλ Γκονθάλεθ, για την Ιβηροαμερικανική Παγκόσμια Έκθεση που πραγματοποιήθηκε το 1929. Μέσα στο πάρκο Μαρία Λουΐζα (Parque de María Luisa) χτίστηκε η μοναδικής ομορφιάς πλατεία πρεσβεύοντας την βιτρίνα των βιομηχανικών και τεχνολογικών εκθεμάτων της Ισπανίας.

H πλατεία είναι ένα τεράστιο ημικύκλιο με κτίρια από άκρη σε άκρη που ενώνονται με γέφυρες επάνω από μια τάφρο- λίμνη που μπορείς να απολαύσεις τη βαρκάδα σου όλες τις ώρες της ημέρας. Προσωπικά φοβάμαι το νερό όπως ο διάολος το λιβάνι και έτσι επέλεξα να μείνω στη στεριά και να απολαύσω τα ζευγαράκια και τους singles να κάνουν κουπί αγκομαχώντας στα παγωμένα νερά.

Να σημειωθεί πως στους τοίχους της Πλάθα υπάρχουν εσοχές διακοσμημένες με πλακάκια, με την κάθε μία να αναπαριστά μια διαφορετική επαρχία της Ισπανίας.

Η πρόσβαση στα κτίρια είναι περιορισμένη καθώς σήμερα φιλοξενούνται κυβερνητικά γραφεία αλλά έχετε το δικαίωμα να ανεβείτε μέχρι την κορυφή και να απολαύσετε τη θέα από ψηλά.

Αφού λοιπόν τη γύρισα από άκρη σε άκρη και έκατσα σε μια πολύχρωμη εσοχή για να ξεκουραστώ, ξαφνικά άκουσα τακούνια να χτυπούν ρυθμικά στο έδαφος.

Όταν ακούς αυτόν τον υπέροχο ήχο στη Σεβίλη σημαίνει μόνο ένα πράγμα. Κάπου χορεύουν φλαμένκο.

Όλοι γνωρίζουμε το φλαμένκο. Είναι εκείνος ο χορός που Ισπανοί και Ισπανίδες λικνίζονται στους ήχους της κιθάρας με πάθος και τραβούν τα βλέμματα φορώντας μοναδικής αισθητικής στολές.

Αλλά τελικά αν κάτι δεν το βιώσεις δεν το καταλαβαίνεις απόλυτα.

Ο ήχος από τα τακούνια με οδήγησε μπροστά σε μια μελαχρινή οπτασία ντυμένη με ένα μακρύ κόκκινο μεταξωτό φόρεμα που χόρευε με απίστευτο πάθος φλαμένκο.

Μπροστά σε αυτόν τον τόσο ερωτικό χορό ξεχνάς οτιδήποτε άλλο. Η θέα της με απορρόφησε.

Μια γυναίκα που χορεύει φλαμένκο είναι ένα μοναδικό θέαμα . Μ’ ένα πρόσωπο να λάμπει από τον ιδρώτα της προσπάθειας λουσμένο φως κάτω από τον καυτό μεσημεριανό ήλιο . Και ένα σώμα που παραδίδεται κάτω από τους ήχους του ρυθμικού φλαμένκο. Απίστευτη εμπειρία για τον θεατή.

Με τράβηξε τόσο πολύ το θέαμα της που ξεχάστηκα και δεν τράβηξα ούτε μια φωτογραφία. Στην αρχή. Περίμενα ωστόσο να ξεκουραστεί, να πάρει μια ανάσα και έπειτα στο δεύτερο χορό αποθανάτησα τη στιγμή. Την ομορφιά της και το πάθος της.

Until we meet again …

Πηγή: wepost / ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΚΟΝΔΡΑΝΗ