Ιθάκη, Σίκινος, Δονούσα, Κύθνος ή Λέρος. Βρήκαμε για εσένα 5 ξεχωριστά και υπέροχα νησάκια στον καταγάλανο καμβά της πατρίδας μας που θα σε ξετρελάνουν παρότι δεν είναι πολυδιαφημισμένα!
Ακολούθησέ μας σε ένα ταξίδι από το Ιόνιο και την πατρίδα του Οδυσσέα μέχρι τα καλά κρυμμένα μυστικά του Ανατολικού Αιγαίου!
Ιθάκη
Το μικρό νησί του Ιονίου, δίπλα ακριβώς στην Κεφαλονιά, το (γνωστό και ως) Θιάκι, έχει να σου προσφέρει καλοκαιρινές εμπερίες ανάλογες με την... ιστορία του και μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός πως το επιλέγουν χρόνια τώρα αρκετά... εξέχοντα μέλη του διεθνούς jet set! Hot προορισμός γιαζευγάρια και οικογένειες, αλλά και για όσους θέλουν πραγματικά να χαλαρώσουν μέσα σε ένα υπέροχο περιβάλλον, να απολαύσουν ποιοτικές υπηρεσίες και να κολυμπήσουν σε νερά που όμοιά τους δύσκολα θα βρεις οπουδήποτε στον κόσμο! Άσε λοιπόν τους αρχαιολόγους να ψάχνουν για ευρήματα ιστορικής σημασίας και εσύ κάνε μόνο μια... ανασκαφή στην ψυχή σου. Σύντομα θα καταλάβεις ποια ήταν όλα αυτά που έκαναν τον Οδυσσέα να ψάχνει με κάθε τρόπο να βρει το δρόμο της επιστροφής!
Σίκινος
H Σίκινος βρίσκεται ακριβώς ανάμεσα στην Ίο και τη Φολέγανδρο, στο νότιο τμήμα των Κυκλάδων. Αυτό, εκτός των άλλων, εξηγεί και γιατί δεν θεωρείται ένας από τους top προορισμούς· δύσκολο να ανταγωνιστεί κανείς τέτοιους γείτονες! Γι' αυτό μην περιμένετε εδώ ξέφρενη διασκέδαση, celebrities και πεντάστερα resorts. Η Σίκινος έχει άλλες χάρες που θα σας κάνουν να την λατρέψετε: είναι ο ορισμός της κυκλαδίτικης γραφικότητας, με μια καταπληκτική Χώρα, παραλίες λίγες αλλά διαλεχτές, κατοίκους αυθεντικά φιλόξενους, ησυχία και ιδιαίτερα παρεΐστικη διάθεση. Αν, μάλιστα, είστε τυχεροί και βρεθείτε σε κάποιο από τα πανηγύρια της, τότε δε θα χρειαστεί να ψάξετε και για άλλες αφορμές για να ανανεώσετε το ραντεβού σας μαζί της...
Δονούσα
Ανατολικά της Νάξου, ξεκομμένη από τις υπόλοιπες Μικρές Κυκλάδες, κυριαρχεί στη σκέψη εκείνων που αναζητούν κάτι διαφορετικό από τις διακοπές τους. Σίγουρα, κανείς από τους «μυημένους» δεν θα χαρεί διαβάζοντας ένα άρθρο γι' αυτή, γιατί απλά δεν θέλει να διαταραχθεί η ησυχία του μικρού παραδείσου του. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Όσοι επισκέπτονται ξανά και ξανά το νησάκι νιώθουν την αγκαλιά των ντόπιων, αισθάνονται μέλη μίας μεγάλης οικογένειας! Πράγματι, είναι πρωτόγνωρο το συναίσθημα να σε πετυχαίνει ο ψαράς στην παραλία και να σε ενημερώνει για τα αστακουδάκια που «μάζεψε», να σε καλούν στην τέντα των φίλων του Τερέζου, να λαμβάνεις κι εσύ μέρος στη «Δονουσοβίζιον» που γίνεται ανελλιπώς κάθε χρόνο την τελευταία πενταετία, σε ποιητικές βραδιές και θεατρικές παραστάσεις! Να παρακολουθείς τις ταινίες μικρού μήκους, τις οποίες γυρίζουν οι φίλοι που κάνουν διακοπές εκεί με πρωταγωνιστές τους ίδιους τους παραθεριστές, ακολουθώντας σενάριο παρακαλώ! Όχι τίποτα πρόχειρο!
Κύθνος
Οι θάλασσες, καθαρές χρυσαφίζουν στο φως του ήλιου. Οι όρμοι μικροί και γραφικοί. Τα χωριά λίγα και πανέμορφα,πάλλευκα ασβεστωμένα με την Παναγιά Κανάλα, προστάτιδα του νησιού να έχει στην αγκάλη της όλη την Κύθνο. Χτισμένη πάνω στο βράχο θαυμάζει και η ίδια την θέα και ένα από τα πιο όμορφα ηλιοβασιλέματα του Αιγαίου.Δύο γραφικά, από κάθε άποψη, χωριά δίνουν ιδιαίτερο χρώμα στο νησί και φιλοξενούν τους 1.600 μόνιμους κάτοικους κάθε χειμώνα. H Χώρα ή Κύθνος, ή Μεσαριά και η Δρυοπίδα, ο Σύλλακας όπως ονομάζουν το χωριό τους οι ντόπιοι, που διατηρεί το όνομα των πρώτων οικιστών, κάνουν κόντρες σε γραφικότητα και ομορφιά. Έχουν και οι δύο το επίνειό τους. Η Χώρα έχει τα Λουτρά, ενώ η Δρυοπίδα τον Μέριχα, όπου βρίσκεται το λιμάνι του νησιού.
Λέρος
Τη Λέρο μπορείς να τη γυρίσεις από άκρη σε άκρη σε δύο μόλις ώρες, αφού έχει έκταση 53 τ.χλμ. Δίνει την αίσθηση ότι περιστρέφεται συνεχώς γύρω από τον εαυτό της, μα περιέργως δίχως να επαναλαμβάνεται. Άγνωστα μνημεία, παρθένοι κολπίσκοι, όρμοι με πράσινα νερά και φυσικά λιμάνια ξεδιπλώνονται σε κάθε στροφή του δρόμου. Εδώ τίποτε δεν μοιάζει με ό,τι έχεις συναντήσει στα υπόλοιπα Δωδεκάνησα. Χώρα δεν υπάρχει, οι τρεις οικισμοί Αγία Μαρίνα, Παντέλι και Πλάτανος αποτελούν την άτυπη μορφή της. Σουβενίρ δεν θα βρεις, καθώς τα τουριστικά μαγαζάκια είναι άγνωστο είδος. Η φιλοξενία όμως, θαρρείς εποχής αλλοτινής, λησμονημένη από τους περισσότερους νησιώτικους προορισμούς σε σκονισμένα συρτάρια και δη μήνες καλοκαιρινούς, βρίσκει εδώ την πιο αυθεντική μορφή της στην ευγενική φυσιογνωμία των κατοίκων της Λέρου. Γιατί δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος από το να ανακαλύπτει ένας ξένος τη νησί μέσα από τις διηγήσεις των παλιών και τα μάτια των ντόπιων.
