Μετά τις θριαμβευτικές παραστάσεις στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, που παρακολούθησαν περισσότεροι από 15.000 θεατές, η αριστοτεχνική κωμωδία «Νεφέλες» του Αριστοφάνη, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά και μετάφραση Γιάννη Αστερή, ολοκλήρωσε την περιοδεία της στα μεγάλα φεστιβάλ της Ελλάδας.
Στην Αθήνα οι «Νεφέλες» του Αριστοφάνη επιστρέφουν στο φυσικό τους χώρο, κάτω από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης, στο Ηρώδειο, στις 6 Σεπτεμβρίου.
Από τα τέλη Αυγούστου σειρά της Αττικής να απολαύσει την πιο πολυσυζητημένη παράσταση του καλοκαιριού: Βεάκειο (28/8), Βριλήσσια (4/9), Παπάγου (5/9), Πετρούπολη (7/9), Ηλιούπολη (8/9) και στο Βύρωνα (10/9).
Ο Δημήτρης Καραντζάς καταπιάνεται πρώτη φορά με το αριστοφανικό έργο και με τη σύμπραξη πολύ σημαντικών ηθοποιών (Γιώργος Γάλλος, Νίκος Καραθάνος, Χρήστος Λούλης, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Θεοδώρα Τζήμου, Αινείας Τσαμάτης, Παναγιώτης Εξαρχέας, Πάνος Παπαδόπουλος, Γιάννης Κλίνης, Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, Έμιλυ Κολιανδρή, Ελίνα Ρίζου) χρίζει πρωταγωνίστριες της παράστασης τις ίδιες τις Νεφέλες, που έρχονται να κηρύξουν την αμφισβήτηση της παντοδυναμίας της λογικής και την επιστροφή σε μια χαμένη πνευματικότητα, σε ένα αέναο και επικίνδυνο παιχνίδι μεταμορφώσεων.
Οι «Νεφέλες» του Αριστοφάνη, που παρουσιάστηκαν στα Μεγάλα Διονύσια το 423 π.Χ., μας αφηγούνται την περιπέτεια ενός «καθημερινού ανθρώπου»,του Στρεψιάδη , που προσπαθεί να απαλλαγεί από τα χρέη του.
Αρχικά ο Στρεψιάδης προσπαθεί να πείσει τον καλοαναθρεμμένο του γιο, Φειδιππίδη, που είναι και η αιτία των χρεών του, να φοιτήσει στο φροντιστήριο του Σωκράτη, ελπίζοντας ότι έτσι θα μπορέσει να υπερασπιστεί τον εαυτό του στο δικαστήριο γλιτώνοντας από τους δανειστές. Όταν εκείνος αρνείται, αποφασίζει -παρά την ηλικία του- να σπουδάσει ο ίδιος.
Έρχεται σε επαφή με τον κόσμο των Νεφελών και τον Σωκράτη, αλλά πολύ γρήγορα αποδεικνύεται ανεπίδεκτος μαθήσεως.
Μην έχοντας άλλη λύση, αναγκάζει τον Φειδιππίδη να σπουδάσει με το ζόρι. Πατέρας και γιος παρακολουθούν τη σύγκρουση Δίκαιου και Άδικου Λόγου, για το ποιος από τους δύο μπορεί να προσφέρει την καλύτερη εκπαίδευση . Ο Άδικος Λόγος αναδεικνύεται νικητής και ο Φειδιππίδης μεταμορφώνεται σε έναν υποδειγματικό διανοούμενο.
Ξέροντας ότι έχει πια κάποιον να τον υπερασπιστεί στο δικαστήριο, ο Στρεψιάδης διώχνει κακήν κακώς τους δανειστές του και διοργανώνει μια γιορτή όπου θα διαπιστώσει τα καλά της εκπαίδευσης του γιου του.
Σε μια αντιδικία τους ο Φειδιππίδης αρχίζει να τον ξυλοφορτώνει, έχοντας μάλιστα «ατράνταχτα» επιχειρήματα, και ο Στρεψιάδης, όλος θυμό, αποφασίζει να καταστρέψει το φροντιστήριο του Σωκράτη σε ένα από τα πιο αινιγματικά και τραγικά φινάλε στην αριστοφανική δραματουργία.
