Πολύ πριν, αλλά και κατά τη διάρκεια της πορείας του στην αρχιτεκτονική, ο Κυριάκος Κρόκος παρατηρούσε και στοχαζόταν τον κόσμο μέσω της ζωγραφικής. Η έκθεση «Πηγές της πρώτης αίσθησης» συγκεντρώνει επιλεγμένα έργα από την γενέτειρά του τη Σάμο, από την Αίγινα την οποία επισκεπτόταν συχνά έχοντας και δική του κατοικία και έργα από τη φαντασίας. Στην έκθεση στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αίγινας παρουσιάζονται έργα από τη δεκαετία του ΄50 έως τις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Κόκκινα σπίτια, ταμπάκικα στο Καρλόβασι, θάλασσες με καραβάκια, παραλίες με φυλάκια ή καμπίνες κυριαρχούν και επαναλαμβάνονται με διαφορετικούς τρόπους στο έργο του. Σχέδια με παστέλ, ακουαρέλες και ακρυλικά χρώματα συνυπάρχουν και συνδιαλέγονται με τα αρχαία γλυπτά και τα αρχιτεκτονικά μέλη στη μεγάλη κεντρική αίθουσα του Μουσείου.
Ξεχωριστά στην τετράγωνη αίθουσα, παρουσιάζονται έργα από τη φαντασία: ‘Φανταστικό τοπίο με ναό’, το έργο του Mailliol σε φανταστικό τοπίο, ‘Κορίτσι που κοιτάει’, ‘Κεφάλι σε βάθρο’ κά. Μια ουτοπική, πλην αρχιτεκτονική και ζωγραφική, «Ιδέα για το ελληνικό περίπτερο στη Μπιεννάλε Βενετίας» (συμμετοχή στη Μπιεννάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας 1991) με σχέδια και μακέτα, όπου συνυπάρχουν το νερό, το λιμάνι, το νεώριο, τα ιστία, τα ξάρτια, ο τοίχος στη βάση του οποίου ακουμπά σωρός από αρχαία μέλη, μαρτυρούν την ένταση στη σχέση αρχιτεκτονικής – ζωγραφικής που βίωνε ο Κυριάκος Κρόκος.
Σχέδια από την Αίγινα, μια νεοκλασική όψη, το Αγκίστρι, οι φοίνικες, η θάλασσα, η υδροφόρα, κλείνουν τον κύκλο την έκθεσης, παραπέμποντας ταυτόχρονα στο άμεσο περιβάλλον του Μουσείου της Κολώνας.
Παρατηρήσεις – σκέψεις του Κυριάκου Κρόκου ακολουθούν τα έργα υπομνηματικά, συντροφεύοντας τον επισκέπτη.
Την έκθεση επιμελούνται οι Λέτη Αρβανίτη Κρόκου, Ελένα Περδικάρη και Νίκος Τσάμπιρας.
Βιογραφικό
Γεννήθηκε το 1941 στον Πλάτανο της Σάμου. Φοίτησε στην Αρχιτεκτονική Σχολή του ΕΜΠ και πήρε το δίπλωμά του το 1967. Μετά τη στρατιωτική του θητεία έζησε για ένα χρόνο στο Παρίσι κάνοντας αυτοσπουδή και μαθητεύοντας ζωγραφική κοντά στον Γιάννη Τσαρούχη. Δημιούργησε δικό του αρχιτεκτονικό εργαστήριο το 1976, και συνέχισε να ζωγραφίζει κάνοντας σχέδια που πίστευε ότι εμπλουτίζουν την αρχιτεκτονική του παιδεία. Συμμετείχε με επιτυχία σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς ενώ η κύρια δραστηριότητά του ήταν μελέτες και επιβλέψεις ιδιωτικών έργων. Τα περισσότερα από τα πραγματοποιημένα του κτήρια είναι δημοσιευμένα σε ελληνικά και ξένα αρχιτεκτονικά περιοδικά. Ζωγραφικά του έργα έχουν παρουσιασθεί σε ομαδικές εκθέσεις.
Tο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού της Θεσσαλονίκης (1977-1993) είναι το πλέον αντιπροσωπευτικό, βραβευμένο και ευρύτερα γνωστό έργο του.
Το 1996, ο Κυριάκος Κρόκος εκπροσώπησε την Ελλάδα στην VΙ Βiennale Αρχιτεκτονικής της Βενετίας παρουσιάζοντας το έργο του.
Ήταν παντρεμένος και είχε τρία παιδιά. Έφυγε από τη ζωή πρόωρα τον Ιούνιο του 1998.
Μεγάλη αναδρομική έκθεση με το αρχιτεκτονικό και ζωγραφικό του έργο συνοδευόμενη από μονογραφία, πραγματοποιήθηκε το 2012 στο Μουσείο Μπενάκη.
