Μετά την βραβευμένη της «Αλεπού» (φεστιβάλ Λοκάρνο, Δράμας, Νύχτες Πρεμιέρας) και τη συμμετοχή του «Hiwa» στο διαγωνιστικό τμήμα ταινιών μικρού μήκους της 67ης Μπερλινάλε, η Ζακλίν Λέντζου βρέθηκε στην Εβδομάδα Κριτικής του 71ου Φεστιβάλ των Καννών, όπου κέρδισε το πρώτο βραβείο καλύτερης ταινίας μικρού μήκους για το «Έκτορας Μαλό: Η Τελευταία Μέρα της Χρονιάς».
Με πρωταγωνίστρια τη Σοφία Κόκκαλη η ταινία, σύμφωνα με την επίσημη σύνοψη, ακολουθεί «τη Σοφία και το όνειρό της το οποίο δεν λέει σε κανέναν. Ενώ περπατά σε μια έρημο διαπιστώνει πως αρρωσταίνει. Υποκρίνεται πως δεν ενδιαφέρεται και αναρωτιέται αν έχει χάσει την καρδιά της».
Η «Εβδομάδα Κριτικής» είναι το παράλληλο τμήμα του Φεστιβάλ Καννών, το οποίο κάθε χρόνο συστήνει τα ταλέντα του μέλλοντος. Από τις 1.500 μικρού μήκους ταινίες απ' όλο τον κόσμο που υποβλήθηκαν στη συγκεκριμένη ενότητα του Φεστιβάλ, το «Έκτορας Μαλό: Η Τελευταία Μέρα της Χρονιάς» της Ζακλίν Λέντζου (σε παραγωγή της Φένιας Κοσοβίτσα) ήταν ανάμεσα στις δέκα που επιλέχθηκαν να συμμετέχουν στο διαγωνιστικό τμήμα. Η επιτροπή αξιολόγησης του προγράμματος χαρακτήρισε το περιεχόμενο της ταινίας ως μια «εξαιρετική, ιμπρεσιονιστική απεικόνιση μιας νεαρής γυναίκας».
Σε συνέντευξή που είχε δώσει στο Αθηναϊκό- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων το Φεβρουάριο του 2017 με αφορμή τη συμμετοχή της στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, η Ζακλίν Λέντζου είχε δηλώσει: «Μ' ενδιαφέρει το σινεμά που θυμίζει όνειρο. Θέλω να κάνω ταινίες, όπου τα όνειρα θα είναι όπως τα όνειρα που βλέπουμε, επειδή στο σινεμά δίνονται συνήθως με φαντασμαγορικό τρόπο». Ενώ σχετικά με τις συμμετοχές των ταινιών της σε διεθνή φεστιβάλ είχε αναφέρει: «Το πιο ουσιαστικό για μία ταινία, όταν συμμετέχει σε ένα διεθνές φεστιβάλ, είναι ότι απευθύνεται σε ένα ευρύτερο κοινό. Ειδικά στις μικρού μήκους, οι οποίες δεν βρίσκουν διανομή, από το να τις δεις εσύ και οι φίλοι σου, είναι σημαντικό να τις δει ο κόσμος και να καταλάβεις την απήχηση της δουλειάς σου».
Η ίδια υπογράφει και τα σενάρια των ταινιών της. «Μου αρέσει πολύ το γράψιμο. Από τα έξι μου φανταζόμουν να γίνω οτιδήποτε είχε συνθετικό το "γράφω": δημοσιογράφος, σεναριογράφος, δοκιμιογράφος, συγγραφέας...». Ο κινηματογράφος προέκυψε στην πορεία, όταν είδε το «Elephant» του Γκας Βαν Σαντ, οπότε «ήρθε σ' επαφή μ' ένα σινεμά πολύ διαφορετικό από όσα γνώριζε έως τότε».
Μνήμη, όνειρο, παρελθόν, οικογένεια, ενηλικίωση, αναμνήσεις είναι οι θεματικές που την απασχολούν στις ταινίες της, ενώ αντλεί και από προσωπικά βιώματα. Αυτή την περίοδο, ετοιμάζει την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της με τίτλο «On the name of a Father: Σελήνη 66», μία ιστορία ενηλικίωσης μίας σχέσης πατέρα- κόρης.
Τα βραβεία έχουν χώρο στα κινηματογραφικά της όνειρα, όμως δεν είναι αυτοσκοπός. «Είναι αστείο, γιατί οι ταινίες που αγαπώ και με έχουν διαμορφώσει, δεν έχουν πάρει ποτέ βραβείο. Από την άλλη, το να το παίξω εντελώς ...κουλ και να πω ότι δεν με ενδιαφέρουν καθόλου, θα ήταν ψέμα. Επειδή είναι μία διάκριση, μία αναγνώριση. Σε πρακτικό επίπεδο βοηθούν πάρα πολύ γιατί σου ανοίγουν το δρόμο για τις επόμενες ταινίες, από πλευράς παραγωγής και χρηματοδότησης».
ΑΠΕ
