Ο Ιμρε Κέρτες, Ούγγρος συγγραφέας βραβευμένος με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2002, επιζήσας του Αουσβιτς, πέθανε σήμερα σε ηλικία 86 ετών.
Απο τα 14 του χρόνια στο Αουσβιτς
Ο Κέρτες γεννήθηκε το 1929 στη Βουδαπέστη. Το 1944, σε ηλικία 14 ετών, συνελήφθη και στάλθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς και αργότερα στο Μπούχενβαλντ.
Μετά την απελευθέρωση ο Κέρτες εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε μια εφημερίδα, αλλά απολύθηκε το 1951 μετά την επικράτηση του κομμουνιστικού καθεστώτος. Έζησε πολλά χρόνια στη Γερμανία όπου εργάστηκε ως μεταφραστής (μετέφρασε στα ουγγρικά έργα τωνΦρόυντ, Νίτσε, Χόφμανσταλ, Σνίτσλερ, Βίντγκενσταϊν κ.ά.). Στα τέλη της δεκαετίας του '80 άρχισε να ξαναγράφει και να εκδίδει μυθιστορήματα.
Η εργογραφία και το νόμπελ
Σημαντική στιγμή της καριέρας του, το έργο του «Το Μυθιστόρημα ενός ανθρώπου δίχως πεπρωμένο» (1975), στο οποίο περιγράφεται η εμπειρία ενός δεκαπεντάχρονου παιδιού στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οσοι γνώριζαν τη ζωή του υποστήριξαν ότι είναι αυτοβιογραφικό, ο ίδιος όμως το αρνήθηκε, αν και ήταν εμπνευσμένο από τα προσωπικά του βιώματα. Το βιβλίο αυτό χαρακτηρίστηκε από τους Γερμανους κριτικούς, ως ένα από τα σημαντικότερα βιβλία του αιώνα μας και έκανε γνωστό τον Κέρτες.
Στις πρωθήκες των ελληνικών βιβλιοπωλείων βρίσκει κανείς «Το φιάσκο» (1988), «Η αγγλική σημαία» (1990), «Καντίς για ένα αγέννητο παιδί» (1990), «Ημερολόγιο της γαλέρας» (1992), «Εγώ, ένας άλλος» (1997), «Εκκαθάριση»,«Φάκελος Κ». Εξέδωσε επίσης συλλογές δοκιμίων («Το Ολοκαύτωμα ως πολιτισμός» (1993) και «Η εξόριστη γλώσσα» (2001)) ενω έγραψε ένα μυθιστορηματικό ημερολόγιο σε δύο μέρη που καλύπτει τις περιόδους από το 1961 έως το 1991 και το από το 1991 μέχρι το 1995.
Τον Οκτώβριο του 2002 βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργο του. Σύμφωνα με την ακαδημία, «ο Ίμρε Κέρτες είναι ο συγγραφέας που εξερευνά τις πιθανότητες του να συνεχίσει κανείς να ζει και να σκέφτεται ως άτομο σε μια εποχή που η υποταγή του ανθρώπου σε κοινωνικές δυνάμεις γίνεται ολοκληρωτική». Πώς γιόρτασε το νόμπελ; Δέχτηκε τηλεφώνημα απο τον Ούγγρο πρωθυπουργό και κατόπιν βγήκε για δείπνο με φίλους.
Τα έργα του πάντα επέστρεφαν στο πιο αποφασιστικό γεγονός της ζωής του, την περίοδο που πέρασε στο στρατόπεδο του Αουσβιτς, όπου μεταφέρθηκε σε εφηβική ηλικία όταν οι ναζί κυνηγούσαν τους Εβραίους της Ουγγαρίας.
Τελικά για τον Κέρτες το Αουσβιτς αποτελούσε την απόλυτη αλήθεια σχετικά με την ανθρώπινη εξαθλίωση στην σύγχρονη εποχή. Τα εξιστορούσε όλα σχεδόν αποστασιοποιημένος με εναν δικό του ιδιαίτερο τρόπο, κυρίως μυθοπλασίας και όχι μαρτυρίας.
Ο Κέρτες «έφυγε» από τη ζωή έπειτα από μακρά ασθένεια, όπως μετέδωσε το ουγγρικό πρακτορείο ειδήσεων MTI.
