Σε ατμόσφαιρα βαθιάς συγκίνησης και κατ’ άνθρωπο θλίψης έγινε δεκτή η είδηση της προς Κύριον εκδημίας του σεβαστού, αγαπητού, δραστήριου, καλού ποιμένα και συνεπούς εργάτη στον αμπελώνα του Κυρίου Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κυρού Αναστασίου.
Του Νικολάου Γ. Ξεξάκη,
Ομότιμου Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών
Προέδρου της Εστίας Θεολόγων Χάλκης και Φίλων αυτής
Την 25η Ιανουαρίου 2025, σε ηλικία 95 ετών, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας εγκατέλειψε τον παροδικό αυτόν κόσμο, μεταβαίνοντας στην αιωνιότητα, αφού, ως καλός ποιμένας του Ευαγγελίου (Ιω. 10,11), «τον αγώνα τον καλόν ηγώνισται, τον δρόμον τετέλεκε, την πίστιν τετήρηκεν» (Β’ Τιμ. 4,7). Ο αείμνηστος υπήρξε προσωπικότητα οικουμενικής εμβέλειας και διεθνούς κύρους, φωτισμένος Ιεράρχης της Εκκλησίας και του Γένους.
Πραγματοποίησε πολυδιάστατο έργο, επιστημονικό, εκκλησιαστικό, ποιμαντικό, κοινωνικό, φιλανθρωπικό, και μάλιστα ιεραποστολικό, καταρχήν στην Αφρική και έπειτα στην Αλβανία. Αγωνίσθηκε με βαθιά πίστη, αγάπη και ελπίδα στον Θεό, με αποτέλεσμα να αφήσει πολύκαρπο και αγλαόκαρπο έργο, κατά την πορεία της θυσιαστικής του διακονίας. Η πνευματική και επιστημονική του συγκρότηση, η καλοσύνη, η διαλακτικότητα, η ταπείνωση, ο γαλήνιος και ευγενικός χαρακτήρας του, το ανύστακτο ενδιαφέρον για τον άνθρωπο και η δύναμη της ψυχής του αποτελούσαν βασικά γνωρίσματα της εμβληματικής προσωπικότητάς του.
Ως λαϊκός Κατηχητής, Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ιεράρχης της εν Ελλάδι Εκκλησίας και Πρωθιεράρχης της εν Αλβανία Εκκλησίας εργάσθηκε με την ακαταμάχητη δύναμη της πίστης και της προσευχής προς τον Θεό, αφήνοντας ανεξίτηλα το αποτύπωμα της προσωπικότητάς του. Αναδείχθηκε αναστηλωτής και ανακαινιστής της Αυτοκέφαλης εν Αλβανία Ορθοδόξου Εκκλησίας, ηγέτης, καθοδηγητής και εμπνευστής, δίνοντας χαρά, ανακούφιση και σωτηριώδη ελπίδα στον πόνο και την αγωνία του ποιμνίου του, μέσα σε χαλεπούς, δυσχερείς και βαρείς καιρούς. Επιτέλεσε, με την βοήθεια του Θεού, πραγματικά, έργο ασύλληπτο. Η προσφορά του υπήρξε ανεκτίμητη.
Είχα την θεία ευλογία να συνυπάρξω στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με τον αείμνηστο αυτόν εκκλησιαστικό ποιμένα και να αποκτήσω προσωπική εμπειρία των εξαιρετικών προσόντων και ικανοτήτων του. Με σεβασμό και ευγνωμοσύνη ενθυμούμαι την φωτεινή προσωπικότητά του, κατά την περίοδο εκείνη, αλλά και κατά τους τελευταίους χρόνους, κατά τους οποίους είχα τη χαρά και την τιμή να επικοινωνώ μαζί του, υπό την ιδιότητα του Προέδρου της Εστίας Θεολόγων Χάλκης και Φίλων αυτής, την οποία Εστία εκτιμούσε ιδιαίτερα. Ας είναι η ζωή και το παράδειγμά του φάρος στην πορεία μας.
Αιωνία του η μνήμη. Είθε ο Θεός να κατατάξει την ψυχή του κοιμηθέντα Αρχιεπισκόπου Αναστασίου «εν σκηναίς δικαίων».
