Από τις Διδαχές του Γέροντα Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου
«Ἔχετε παρατηρήσει ποιοὶ ἄνθρωποι εἶναι ἀγαπητοὶ καὶ περιζήτητοι; Ὅσοι διακονοῦν, ὅσοι εἶναι πέρα γιὰ πέρα ἤρεμοι καὶ πρόθυμοι νὰ ἀποδεχθοῦν τὴν γνώμη τοῦ ἄλλου, τὴν ἐπιθυμία του, τὴν σκέψη, τὴν ἐνέργειά του, τὸ ἁμάρτημά του, τὸ πάθος του, τὴν εὐγένειά του, τὴν ἀγένειά του, ποὺ ἡ εὐαισθησία τοὺς εἶναι στραμμένη πρὸς τὸν Θεὸν καὶ πρὸς τοὺς ἀνθρώπους.
Ἀντιθέτως, αὐτοὶ ποὺ θέλουν νὰ ὑπερασπίζουν τὸν ἑαυτό τους, ποὺ θέλουν νὰ ἔχουν θέση, γνώμη, σκέψη, νὰ διεκδικήσουν ἕνα δικαίωμα, νὰ ἐπιβάλλουν τὴν γνώμη τοὺς – ἄκουσε μέ, λένε, καὶ μετὰ κάνε ὅτι θέλεις – γίνονται ἀντιπαθητικοί. Γιατί νὰ σὲ ἀκούσω, βρὲ ἀδελφέ; Ἐγὼ αὐτὸ θέλω νὰ κάνω. Βέβαια, ἀπὸ ταπείνωση ἢ ἐξυπνάδα – τὸ ἴδιο εἶναι – θὰ σὲ ἀκούσω, ἀλλὰ ἐσὺ ἔχασες. Ὅποιος ἀφήνει ἀνέγγιχτους τούς ἄλλους ἀπὸ τὴν παρουσία του, ὅποιος τοὺς ἀφήνει ἐλεύθερους νὰ κάνουν ὅτι θέλουν καὶ ἡ μόνη σχέση του μαζί τους εἶναι ἡ σχέσης τῆς διακονίας, τῆς ὑπηρεσίας, τοῦ ἐσχάτου ἀνθρώπου, ὁ ἁπλός, ὁ ταπεινός, ὁ ἀνεπιτήδευτος, αὐτὸς εἶναι πάντοτε ὁ ἀγαπημένος. Ὅσοι ζητοῦν, ἀπαιτοῦν, παρακαλοῦν, αὐτούς, ἀπὸ μακριὰ τοὺς βλέπεις καὶ τοὺς ἀποφεύγεις.
Ὅλα αὐτὰ δὲν ἔχουν θέση σὲ μία ψυχὴ ἡ ὁποία ἀγνίζει αὐτὴ καὶ τὴν εὐτρεπίζει γιὰ τὸν Θεόν. Ὅποιος δὲν προσέχει καὶ ὑποστηρίζει τὸ θέλημά Του, τὴν γνώση Του, αὐτὸς κερδίζει τὴν ἔχθρα, δὲν τὸν ἀγαπάει κανείς».
