Είναι δεδομένο πως από τα χρόνια των μνημονίων και με αποκορύφωμα την περίοδο της πανδημίας, έχουν εμφανιστεί στη πολιτική σκηνή της χώρας οι αυτοπροσδιοριζόμενοι και ως υπερορθόδοξοι Έλληνες, με το παλιό γνώριμο και εύηχο σύνθημά τους: πατρίδα-θρησκεία-οικογένεια.
Και επειδή οι Έλληνες αγαπούν και τη πατρίδα και τη θρησκεία και την οικογένειά τους, εύκολα κάποιοι εξ’ ημών μπαίνουν στον πειρασμό τουλάχιστον να τους ακούσουν.
Καλό είναι βέβαια να ακούμε, αλλά ακόμη καλύτερο είναι να μην παρασυρόμαστε.
Οι πατριδοκάπηλοι-υπερορθόδοξοι έχουν απροσδιόριστες πολιτικές βλέψεις και η ιστορία διδάσκει με Σοφία, πως όπου υπάρχουν ζηλωτές υπάρχει και δόλος.
Το γεγονός και μόνο ότι κάποιοι εξ’ αυτών με μισαλλοδοξία διαχωρίζουν τους Έλληνες χριστιανούς σε ευλαβείς και μη, παραφράζοντας ή ψελλίζοντας αποσπάσματα του ιερού ευαγγελίου και διεκδικώντας στη πλάνη τους προφητικό ρόλο, αποδεικνύει το δείκτη επικινδυνότητας τους και την υστεροβουλία τους.
Δεν είναι δύσκολο φυσικά να αντιληφθείς τη σκοπιμότητα τους, αρκεί βέβαια να τους παρατηρήσεις προσεκτικά.
Είναι όμως αδιανόητο να ακολουθούμε τυφλά εκείνους που οικειοποιούνται δολίως το ρόλο των αληθινών πνευματικών ηγετών της ορθοδοξίας, ποντάροντας στην αντισυστημική μας ψήφο, που θα τους φέρει από την πίσω πόρτα στη Βουλή των Ελλήνων.
Οι πραγματικοί ποιμενάρχες της Ελληνορθόδοξης εκκλησίας μας, ουδέποτε σκέφτονται ούτε επιθυμούν οποιαδήποτε ανάμειξη στα πολιτικά δρώμενα της χώρας.
Αντί λοιπόν να ακούμε τις ιαχές των ζηλωτών, που αιρετικά επικαλούνται τις γραφές, ας δείξουμε περισσότερη εμπιστοσύνη στην κρίση μας και στις ηθικές αρχές μας.
Δεν χρειαζόμαστε ψεύτικους θρησκευτικούς καθοδηγητές με πολιτικές επιδιώξεις.
Χρειαζόμαστε τη γνήσια πατερική καθοδήγηση που βρίσκεται σε αφθονία στους ναούς της εκκλησίας και στα περισσότερα μοναστήρια μας.
Οι αγνοί πνευματικοί πατέρες έχουν και ρόλο και άποψη.
Ακόμη και όταν κάποιοι από τους ανθρώπους της εκκλησίας παρασύρονται σε κοσμικές επιδιώξεις, η δική μας ευθύνη είναι να προσηλωνόμαστε στα πνευματικά δρώμενα που είναι απαλλαγμένα από τις φιλοδοξίες του σκότους.
«Η εκδίωξη των εμπόρων από το Ναό»-(Ελ Γκρέκο)
Όποιος επικαλείται το φως του Χριστού χωρίς τη Θεία Χάρη Του, γίνεται εύκολα αντιληπτός και θα πρέπει εξίσου εύκολα να τον απορρίπτουμε και όχι να τον επιβραβεύουμε ψηφίζοντας τον.
Οι πραγματικοί Ιεράρχες υπηρετούν το Θεό και αφήνουν τα κοσμικά ζητήματα στη κρίση της πολιτείας.
Αυτή εξάλλου ήταν και θα είναι πάντα η διακριτή θέση και σχέση μεταξύ εκκλησίας και πολιτείας.
Είναι αδιανόητο ο σκεπτόμενος Έλληνας ορθόδοξος Χριστιανός να εμπιστεύεται τη ψήφο του σε αρνητές, καιροσκόπους και απατεώνες, που είτε μπήκαν είτε ευελπιστούν να μπούνε στο ναό της δημοκρατίας πουλώντας πίστη και μαντζούνια.
Η κοινωνική ευημερία και συνοχή χρειάζεται ειλικρινείς πολιτικούς με δεξιότητες και τεχνοκρατική αντίληψη και η αληθινή πίστη χρειάζεται να ακούμε προσεκτικότερα τους εγνωσμένης αξίας Ιεράρχες μας, που ουδεμία πολιτική φιλοδοξία ή σκοπιμότητα πρεσβεύουν στους διακριτούς τους ρόλους.
Ας στείλουμε λοιπόν το μήνυμα ότι με τη ψήφο μας στηρίζουμε μία καλύτερη πολιτεία, όπου μαζί με την εκκλησία θα μας διασφαλίζουν τη πρόοδο και τη πνευματική παράδοση του έθνους.
Οι εκλογές, ανέκαθεν, μας ορίζουν το πλαίσιο για την ορθή πολιτική κρίση και όχι την ανορθόδοξη ψήφο για τη δήθεν θρησκευτική πίστη.
Ευτυχώς για τους περισσότερους από εμάς ο ερασιτεχνισμός της θρησκοκαπηλίας εύκολα ανιχνεύεται και ακόμη ευκολότερα απορρίπτεται.
Καλή ψήφο με σωστή διαλογή.
«Ο Αλτρουιστής»
formedia
