Τέσσερις δυνατές συγκινήσεις έζησε την εβδομάδα που πέρασε ο Γιώργος Νταλάρας στα Τίρανα.
1. Η πρώτη ήταν καλλιτεχνική. Στη μεγάλη συναυλία που έδωσε στο νέο υπαίθριο αμφιθέατρο της αλβανικής πρωτεύουσας δύο χιλιάδες θεατές τον αποθέωσαν, τραγουδώντας μαζί του μερικές από τις μεγάλες επιτυχίες του… Νόμιζες ότι βρισκόσουν σε μια ελληνική πόλη βλέποντας όρθιους εκατοντάδες θεατές να σιγοντάρουν τον τραγουδιστή σε τραγούδια του Μίκη, του Κουγιουμτζή, του Ελευθερίου, του Λευτέρη Παπαδόπουλου, του Λειβαδίτη, μεγάλων συνθετών, εμβληματικών ποιητών…
2. Η δεύτερη ήταν προσωπική, ανθρώπινη. Η συνάντησή του με τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο, η όμορφη κουβέντα τους, τα δώρα που αντάλλαξαν, η συγκίνηση του. Μίλησαν για όλα: Για τη μουσική, για την πολιτική, για τη Θρησκεία. «Ο Θεός ευλογεί το λίγο, δεν ευλογεί το μηδέν», ήταν μια φράση του Αναστάσιου που συγκίνησε ιδιαίτερα τον Νταλάρα, που άκουγε με προσοχή τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ο Αρχιεπίσκοπος τα πρώτα χρόνια της εγκατάστασής του στη χώρα αυτή. «Αν είχα κάρτα τότε που αγωνιζόμουν να βρω χρήματα για να φτιάξω σχολεία κι εκκλησίες, θα έγραφε ‘’Αναστάσιος- Διεθνής επαίτης’’» είπε με το γνωστό του χιούμορ ο Αρχιεπίσκοπος.
Μίλησαν, ακόμα για το Β’ Γυμνάσιο Αρρένων στο οποίο φοίτησε ο Αναστάσιος, τον συμμαθητή του -και φίλο του Νταλάρα- Λευτέρη Παπαδόπουλο, για τον ρόλο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ακόμα και για τον Ντοστογιέφσκι και τη θεωρία του για το ψέμα…
3. Η τρίτη, στο ίδιο μήκος και η ξεχωριστή –νυχτερινή- ξενάγησή του στο Παρεκκλήσι της Γέννησης από τον σημαντικό ζωγράφο Χρήστο Παπανικολάου. Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, σε μια κατανυκτική ατμόσφαιρα, ο Νταλάρας είδε να αποκαλύπτεται μία σπουδαία σελίδα στην ιστορία της Τέχνης, ένα έργο μνημειακό. «Ο Αναστάσιος, μού έδωσε το φως. Με επένευσε, μού έδωσε τη δυνατότητα. Για να κάνεις ένα μεγάλο έργο, χρειάζεσαι μια μεγάλη έμπνευση και αυτή, είναι η προσωπικότητα του αρχιεπισκόπου Αναστάσιου», εξομολογήθηκε ο βραβευμένος Λαρισαίος καλλιτέχνης στον συγκινημένο τραγουδιστή.