Πολλές φορές, ειδικά όταν έρχεται στην ζωή μας κάτι το οδυνηρό, είτε ασθένεια είτε θάνατος αγαπημένων προσώπων είτε κάποια αδικία, λέμε το «γιατί;». Με παράπονο και ολιγοπιστία. Έτσι προσκρούουμε στο σχέδιο σωτηρίας που έχει η αγάπη του Θεού για μας.
Μία κυρία από την Αθήνα, ενώ είναι ευσεβής και πιστή, όμως ολιγοψύχησε όταν αδικήθηκε από κάποιον. Δεν μπορούσε να το ξεπεράσει και έφτασε η προσευχή της να μην είναι τίποτε άλλο παρά «Γιατί, Χριστούλη μου; Γιατί;».
Οπότε ένα βράδυ, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, βλέπει τον Κύριο στον Σταυρό από την μέση κι επάνω.Εκείνη, όπως είπε, ήταν πίσω από τον Σταυρό και επαναλαμβάνοντας συνεχώς το «γιατί; γιατί;» πίεζε τον ακάνθινο στέφανο του Κυρίου με τα δύο χέρια της και χώνονταν στο κεφαλάκι Του! Για μια στιγμή πόνεσε η ψυχή της κι ένοιωσε έντονη μετάνοια. Άρχισε λοιπόν να λέει:
- Συγχώρεσέ με, Χριστέ μου! Συγχώρεσέ με! Δεν θα ξαναπώ «γιατί»!
Τότε είδε την αγκαλιά της να γεμίζει ροζ τριαντάφυλλα και τον Χριστό να γέρνει το πληγωμένο Του κεφάλι επάνω τους!
Ας βγάλει ο καθένας μόνος του το συμπέρασμα από αυτό το διδακτικό ενύπνιο. Τί σημαίνει για τον Θεό η έλλειψη της εμπιστοσύνης μας και η αμφισβήτηση της αγάπης Του: ένα αγκάθι που Τον πληγώνει.
Από το βιβλίο: Ι. Μονής Παναγίας Βαρνάκοβας, «Παρηγοριά της θεϊκής αγάπης», Δωρίδα 2012, σελ. 106-107.
