Η περσινή σεζόν έφερε μεγάλες αλλαγές στη ζωή της Ευρυδίκης. Δοκίμασε τις αντοχές της στο Survivor και βγήκε νικήτρια, όχι κερδίζοντας το έπαθλο αλλά βρίσκοντας τον έρωτα της ζωής της.
Φέτος, η καθημερινότητά της είναι ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση. Φοράει για πρώτη φορά παπούτσια χορού για τις ανάγκες του Dancing With The Stars 6 και σχολιάζει τις εξελίξεις του Survivor 2018, με την εμπειρία που της έδωσε πέρσι η συμμετοχή της στο ριάλιτι επιβίωσης που έσπασε τα ρεκόρ τηλεθέασης και γέννησε τηλεοπτικούς σταρ.
Η Ευρυδίκη παίρνει ρίσκο. Βάζει άνω τελεία στην αθλητικογραφία, ετοιμάζεται να μετακομίσει σε ένα σπίτι για δύο και κλείνει το μάτι στο μέλλον που απλώνεται μπροστά της.
Survivor Πανόραμα και DWTS 6. Πώς είναι αυτό το νέο κεφάλαιο της ζωής σου;
Είμαι πολύ χαρούμενη και παράλληλα πολύ φορτωμένη. Κάνω, όμως, δύο πράγματα που με ευχαριστούν και νομίζω πως μου ταιριάζουν. Το DWTS είναι πολύ απαιτητικό και χρονοβόρο, κάνω οκτώ με δέκα ώρες πρόβες καθημερινά, τρώω «ξύλο» αλλά το γουστάρω πολύ.
Στο Survivor ήσουν πολύ μαχητική – και η τελευταία γυναίκα που έμεινε στο παιχνίδι, παρά τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπισες. Στο DWTS είσαι το ίδιο ανταγωνιστική;
Είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα. Το Survivor είναι πιο αγωνιστικό και επομένως πιο κοντά σε μένα λόγω και του πρωταθλητισμού που έκανα, ενώ το DWTS είναι πιο δύσκολο γιατί δεν έχω ασχοληθεί ποτέ ξανά με το χορό. Πρέπει να φορέσω τακούνια και να κάνω βηματισμούς στο σωστό χρόνο, συγχρονισμένη με τον παρτενέρ μου. Μου φαίνεται πιο δύσκολο από το Survivor.
Ονειρεύεσαι να φτάσεις μέχρι τον τελικό;
Θέλω να φτάσω όσο πιο μακριά γίνεται. Θέλω σε κάθε live να δίνω κάτι παραπάνω, να μη μένω στάσιμη. Το αν θα φτάσω στον τελικό όμως έχει να κάνει και με τον κόσμο. Το πιο σημαντικό για μένα –και αυτό που με έκανε να πω το «ναι» από την πρώτη στιγμή– είναι το γεγονός ότι ο σκοπός του είναι φιλανθρωπικός. Το «Make A Wish» το αγαπώ, γνωρίζω από μέσα τα άτομα και είμαι εθελόντρια, οπότε ήταν ένα παραπάνω κίνητρο. Όσο μπορώ να προσφέρω παραπάνω με κάνει να θέλω να προχωρήσω.
Σε έχει στενοχωρήσει κάποια κριτική που έχεις πάρει;
Σε κάθε live! Δεν μπορώ να πω ότι οι κριτές είναι αυστηροί μαζί μου, απλά σκέφτομαι «αφού έχω δουλέψει τόσο πολύ, γιατί δεν το βλέπετε;». Ιδρώνω τη φανέλα κάθε Παρασκευή. Βέβαια η κριτική τους έχει βάση, γιατί είναι κάτι που δεν έχω ξανακάνει. Όταν ανεβαίνω πάνω στη σκηνή, μέχρι να ακούσω το τραγούδι να ξεκινά, φοβάμαι ότι έχω ξεχάσει τα βήματά μου. Δεν έχω μάθει να κοντρολάρω το άγχος μου 100% και αυτό είναι που με κρατάει πίσω.
