«Ο διωγμός δεν είναι αποτυχία, είναι επιτυχία και ο άγιος Χρυσόστομος απερρίφθη από την πολιτική και εκκλησιαστική εξουσία αλλά έγινε δεκτός στις καρδιές των Χριστιανών».
Στην ομιλία του για τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, στην Παναγία την Φανερωμένη στη Λάρνακα της Κύπρου, ο Γέροντας Εφραίμ ο Βατοπαιδινός, αναφέρθηκε στην μεγάλη Χάρη του Αγίου, στους πειρασμούς και στους διωγμούς του, εξηγώντας πως όποιος θέλει να ζει την εν Χριστώ Ζωή, πρέπει να είναι προετοιμασμένος για σταυρική πορεία. Ο Γέροντας επίσης μίλησε για την μετάνοια και για το βαθύ νόημα της συντριβής που έρχεται ως δώρο Θεού αλλά και για τον εξαγνισμό μας από την αμαρτωλότητά μας. Αναφέρεται μάλιστα και σε στιγμές από τη ζωή αγίων που ζούσαν και αποζητούσαν την ταπείνωση και τα δάκρυα της μετάνοιας.
Η ομιλία του Γέροντα πραγματοποιήθηκε στις 28/1/2018 στα πλαίσια της έλευσης της Τιμίας Κάρας του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στην Κύπρο από τη Μονή Βατοπαιδίου.
«Όλοι αισθανόμαστε την ευλογία της ευωδιαζούσης της αγίας Κάρας του αγίου Χρυσοστόμου.
Όλοι μας αφουγκραστήκαμε στην καρδιά μας την χάρη τη μεγάλη που έχει αυτός ο άγιος.
Μάλιστα όταν άκουγα στον σημερινό απόστολο (σ.σ στη Θεία Λειτουργία) που έλεγε, ο Απόστολος Παύλος, ο Γέροντας του αγίου Απόστολου Τιμοθέου- «να μην ξεχνάς τους διωγμούς μου- Να μην ξεχνάς αυτά που υπέφερα για τον Χριστό. Αυτά θα είναι για σένα ως λάφυρο.» Και μάλιστα λέει ο απόστολος Παύλος, αυτό που εξεφράσθην απόλυτα στην ζωή του αγίου Χρυσοστόμου:
«Οι θέλοντες ευσεβώς ζειν εν Χριστώ Ιησού, διωχθήσονται.»
Άρα λοιπόν ο διωγμός δεν είναι αποτυχία, είναι επιτυχία και αυτός ο Άγιος απερρίφθη από την πολιτική και εκκλησιαστική εξουσία.
Αλλά έγινε δεκτός στις καρδιές των Χριστιανών.
Και μάλιστα η Ευδοξία η οποία ήταν μια πολύ εμπαθής γυναίκα, αυτοκράτειρα, η οποία μισούσε τον άγιο Χρυσόστομο χωρίς να της κάνει τίποτα, (αλλά πρέπει να ξέρετε, ότι ο διάβολος εισέρχεται εις τις καρδιές των αμελών μελών της εκκλησίας και βάζει λογισμούς μίσους εναντίον αληθινών εκπροσώπων του Ιησού Χριστού.)
Αυτός τα δέχθηκε όλα και αν διαβάσει κανείς την αλληλογραφία ,του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, θα δει ότι τα πνευματικά του τέκνα που τόσο τον αναπολούσαν και τον ζητούσαν και ήθελαν να είναι μαζί του, αλλά δεν μπορούσαν λόγω αντικειμενικών εμποδίων και τους έγραφε και τους παρηγορούσε ο ίδιος, σαν να ήταν εκείνος σε ησυχία και σε ειρήνη και τα παιδιά του τα πνευματικά ήταν σε πειρασμόν.
Το αντίθετο όμως συνέβαινε, αλλά η πίστη του προς τον Χριστόν, η Χάρις η πλεονάζουσα εις την καρδία του, ήταν αυτή που του έδωσε αυτή τη δύναμη, ώστε ενώ ήταν ο παθών, ενώ ήταν ο πειραζόμενος, αυτός ήταν το στήριγμα, των πειραζομένων.
Αυτό είναι το μεγαλείο, ενός αγίου που ακολουθεί εξ όλης της ψυχής του τον Χριστόν.
Πάντοτε μιλούσε εις τους δικούς του, εις το ακροατήριό του, ως αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως και ελεεινολογούσε τον εαυτό του και συνεχώς επαναλάμβανε: «Δεν είμαι άξιος» ,ενώ ήταν ο πυρφόρος της Χάριτος, ο ομολογητής ο τέλειος , ο άνθρωπος εκείνος που δεν υπολόγισε εμπόδια, δεν υπολόγισε τις συνέπειες των δικών του λόγων και όταν του έλεγαν, Παναγιότατε, θα σε καταστρέψει η Ευδοξία, (σσ. η αυτοκράτειρα), θα σου κάνει κακό, θα σε αφανίσει, διότι είναι γυναίκα θηρίο, εκείνος απαντούσε χωρίς να την κατηγορήσει καθόλου: «μη φοβάστε, κανείς δεν μπορεί να βλάψει τον Ιωάννη παρά μόνο ο ίδιος ο Ιωάννης.»
Βλέπουμε στην παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου πως ο Χριστός επαίνεσε όχι την αναμαρτησία, διότι αναμαρτησία δεν υπάρχει αλλά επαίνεσε την συντριβή.
Επαίνεσε την συντριβή, επαίνεσε τον στεναγμό.
Γι αυτό μέσα στην εκκλησία οι άγιοί μας δεν ήταν ηθικολόγοι, ήταν μετανοημένοι αμαρτωλοί.
Γι αυτό και πολλές φορές ο άνθρωπος μέσα στο εμβόλιστο της ανθρώπινης μεταπτωτικής φύσης, αμαρτάνει.
Να μη λυπάται αλλά να παίρνει τη μετάνοια, να παίρνει την συντριβή και να λέει αυτό το τελωνικό: «Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ.»
Μου έλεγε μια φορά ο άγιος Παϊσιος μια φορά που τον συνάντησα:
«να ήξερε ο κόσμος , πόσο δεκτός είναι στον ουρανό ένας αναστεναγμός του ανθρώπου.»
Είναι μεγάλο πράγμα να αναστενάζουμε και να ελεεινολογούμε τον εαυτό μας και τότε υπάρχει ένα μεγάλο πένθος μέσα μας. Το πένθος αυτό, είναι πένθος χαροποιό.
Βλέπετε ο Φαρισαιος ήταν ο εκπρόσωπος της εκκλησίας και πήγε με τον κομπασμό να προσευχηθεί, διαχωρίζοντας τον εαυτό του, διότι μέσα του ήταν όλα νόθα, δεν ήταν αληθινά, δεν ήταν η καρδιά του καθέδρα της Θείας Χάριτος. Όταν η καρδιά γίνει καθέδρα της Θείας Χάριτος, αρχίζει και αναστενάζει, αρχίζει και κλαίει .
Δεν κλαίει από κατάθλιψη, δεν κλαίει από μελαγχολία, κλαίει από συναίσθηση των αμαρτιών.
Πολλές φορές λόγω αμελείας μας, δεν έχουμε αίσθηση της παρουσίας του Θεού. Κάποιος ήρθε στο άγιο όρος καποτε και μου : «μέχρι τα 40 μου ήμουν αντίχριστος, πολεμούσα τους Χριστιανούς και ιδιαίτερα τους κληρικούς, τους έβριζα και νόμιζα ότι δεν υπάρχει Θεός και όμως ο Θεός επέβλεψε εις την καρδία μου και με επισκέφθηκε . Τώρα που ζω με τον Θεό ζω με την χάρη του και γυρίζω πίσω στο παρελθόν μου και βλέπω ότι σε όλες μου τις πλευρές της ζωής μου, σε όλες τις λεπτομέρειες ήταν παρόν ο Χριστός.»
Ο άγιος Παϊσιος, μου έλεγε ότι οι άνθρωποι παιδί μου, νομίζουν ότι είναι μέσα στην εκκλησία για να πάνε στον παράδεισο μετά που θα πεθάνουν. Αυτό είναι λάθος.
Από αυτή τη ζωή ο άνθρωπος γεύεται τους καρπούς της Θείας Χάριτος
Οι άγιοι δεν έγιναν άγιοι μετά θάνατον, απλώς αναγνωρίστηκε η αγιότης τους μετά το θάνατό τους. Όμως κολυμπούσαν μέσα στην χαρά.
Ο Γέροντάς μου ο άγιος Ιωσήφ ήταν μέσα στο πνευματικό πένθος και ήταν μέσα στο άκτιστο φως
Έβλεπες το πρόσωπό του και ήταν φωτεινότατο κι έλεγες από που είναι αυτό το πράγμα ;
Από τη Χάρη του Θεού.
Αυτοί είναι οι άνθρωποι του Θεού.
Ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος που σήμερα τον γιορτάζουμε ήταν ο άνθρωπος που έκλαιγε συνεχώς.
Είχε αίσθηση της μεγάλης δωρεάς του Θεού από τη μια και της αμαρτωλότητος, όχι μόνο της δικής του αλλά τωνανθρώπων.
Ο ίδιος λέγει στα απομνημονεύματά του:
«Δε μπορώ να βαστάξω μέσα στην καρδιά μου χωρίς να κλαίω. Πως ο Θεάνθρωπος ήρθε στη γη, πως το δεύτερο πρόσωπο της αγίας Τριάδος έγινε άνθρωπος και πήρε την ανθρώπινη φύση και ήρθε και πλησίασε τον άνθρωπο.
Είναι μεγάλο μυστήριο, που μόνο αν η χάρις του Θεού, ανοίξει το νου τότε μπορούμε να κατανοήσουμε εν «Αγίω πνεύματι» το μέγα μυστήριο.
Ο σκοπός μας είναι όπως έλεγε ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, να γνωρίσουμε τον Χριστό «εν Αγίω Πνεύματι» και πρέπει πάντοτε να έχουμε γνώμονα τη χάρη του Αγίου Πνεύματος
Ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος, για κάποια συκοφαντία, τον έβαλαν φυλακή στα 50 του χρόνια και τότε ο ίδιος όπως γράφει στα απομνημονεύματα του λέει: «Χριστέ μου ξέρεις, ότι για το λόγο που μπήκα φυλακή είμαι αθώος. Δεν μπήκα φυλακή γιατί ήταν δυνατοί οι κατήγοροί μου αλλά γιατί το επέτρεψες εσύ.
Σε παρακαλώ πες μου γιατί επέτρεψες να μπω στη φυλακή;
Τότε σε μια βδομάδα εντατικής προσευχής, του εμφανίζεται ο φύλακάς του άγγελος και του λέει : «ενθυμάσαι όταν ήσουν 12 χρονών και παίζατε με τα άλλα παιδιά και απόλυσες μια αγελάδα που ήταν η μόνη περιουσία μιας φτωχής οικογενείας και την έφαγε ο λύκος;
Πληρώνεις τώρα τον κανόνα μετά από 50 χρόνια»
Να ξέρετε ότι αν επιζητούμε την τελειότητα, αν επιζητούμε να γίνουμε τέλειοι , διότι είναι εντολή του Θεού, « τέλειοι γίνεσθε καθώς και ο πατήρ ημών τέλειος εστί,» οπωσδήποτε θα ακολουθήσουμε και τον πνευματικό νόμο.
Ότι ο άνθρωπος βιώνει την ηδονή και όση ηδονή εβίωσε μέσα στην αμαρτωλότητα θα βιώσει και την ανάλογη οδύνη. Αυτό να μην το ξεχνούμε ποτέ.
Βλέπετε έναν άνθρωπο να πάσχει. Πάσχει διότι είναι ευλογημένος από τον Θεό. Είτε με ασθένειες, είτε με αναποδιές επαγγελματικές είτε με κοινωνικές
Η υπομονή που κάνει, η στεναχώρια που έχει λόγω των εμποδίων αυτών, είναι εξαγνιστικός φορέας της Χάριτος για την μετέπειτα ζωή του.
Γι αυτό εύχομαι η Χάρις του αγίου πνεύματος να μας φωτίζει όλους και ο άγιος Χρυσόστομος που είναι παρούσα η Τιμία Κάρα του. Η οποία εδέχθη τι νοήματα πνευματικά! τι θεολογίες! Αλλά αυτό που πραγματικά μας συγκλονίζει ήταν η ταπείνωση του αγίου Αυτού που μέχρι τέλος την είχε μαζί του και ομολόγησε Ιησού Χριστό Εσταυρωμένο.
Αμήν
Βίντεο από την ομιλία του Γέροντα Εφραίμ
