Ήταν ένα ανοιξιάτικο απόγευμα, σαν αυτά τα ήσυχα της Ίμβρου που προετοιμάζουν το νησί να δεχθεί τα παιδιά του, όπως άκουσα κάποιον να λέει ενώ περπατούσα στα πλακόστρωτα των Αγίων Θεοδώρων, στο χωριό όπου γεννήθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ Βαρθολομαίος.
Ίμβρος Μαρία Γιαχνάκη
Και ήταν έτσι , η Ίμβρος πάντα γιορτάζει, με τον ήλιο, με την βροχή με το άνθισμα των λουλουδιών, την περίοδο που έρχονται οι Ίμβριοι που ζουν εκτός του νησιού.
Τα τελευταία μάλιστα χρόνια άρχισαν να έρχονται περισσότεροι ακολουθώντας την συμβουλή κι επιθυμία του συντοπίτη τους , του οικουμενικού Πατριάρχη ο οποίος έχει πάντα την Ίμβρο, ως μια από τις βασικές του προτεραιότητες.
Παράλληλα με τον αγώνα που έκανε για το άνοιγμα των ελληνικών σχολείων και τα κατάφερε, προσπαθεί με τον ίδιο ζήλο να αναστηλώνει τα εξωκκλήσια του νησιού για να αποκτήσει η Ίμβρος ξανά τον χαρακτήρα της, που ήταν ξεκάθαρος και πληθωρικός : Σχολεία και εκκλησίες , γράμματα και ακολουθίες παντού στο νησί.
Στο πέρασμα των χρόνων, το πολύπαθο νησί βρήκε πολλούς αρωγούς στην προσπάθεια αυτή του Πατριάρχη, Έλληνες από όλα τα μέρη της Ελλάδας ανταποκρίνονται σιγά σιγά για να στηρίξουν την αναστήλωση των εξωκκλησιών της Ίμβρου.
Συνολικά το νησί έχει 314 εξωκκλήσια, τα οποία σταμάτησαν να λειτουργούνται αφού δημεύθηκαν από τους Τούρκους το 1940, τότε που αναγκαστικά έκλεισαν τα μοναστήρια και τα μετόχια τους και απλώθηκε σε όλο το νησί το μαύρο πέπλο της σιωπής του κατακτητή.
Αυτή τη στιγμή με ευθύνη και πρωτοβουλία του οικουμενικού Πατριάρχη, έχει αναστηλωθεί το 1/3των εξωκκλησιών μεταξύ των οποίων πρόσφατα και ένα πολύ σημαντικό για την ιστορία της Ίμβρου, αφού σε αυτό μόνασε ο άνθρωπος που έφερε τα γράμματα στην Ίμβρο, ο Βαρθολομαίος ο Κουτουλουμουσιανός.
Το εκκλησάκι των Ταξιαρχών ανήκε όπως και όλη η περιοχή στην Ιερά Μονή Κουτουλουμουσίου και η περιοχή όλη αυτή ήταν κουτουλουμουσιανό μετόχι.
Στον τόπο αυτό ο Βαρθολομαίος μόνασε και αργότερα δίδαξε και τα πρώτα γράμματα στο νησί.
Πρόσφατα λοιπόν πραγματοποιήθηκαν και τα θυρανοίξια της εκκλησίας αυτής με τη στήριξη φίλου του Πατριαρχείου κυρίου Σούλη Κωνσταντόπουλου τον οποίον ο Πατριάρχης χειροθέτησε και άρχοντα του Οικουμενικού Πατριαρχείου αφού ευχαρίστησε αυτόν ακι την οικογένειά του για την πράξη του.
Κατά τη διάρκεια της τελετής, πλήθος κόσμου και Ιμβρίων βρέθηκε εκεί στην τόσο σημαντική στιγμή για το νησί, το οποίο απόκτησε και πάλι το ιστορικό εκκλησάκι.
Οι στιγμές ήταν συγκινητικές ειδικά όταν τα δημόθυρα και τα εξαπτέρυγα αλλά και οι εικόνες της εκκλησίας επέστρεφαν στον τόπο όπου ανήκαν. Το 1940 όταν όλα τα εκκλησάκια δημεύθηκαν, φυγαδεύθηκαν τα υπάρχοντα της εκκλησίας και φυλάχθηκαν σε κεντρική εκκλησία του νησιού. Συνοδεία τώρα του Οικουμενικού Πατριάρχη, ιεραρχών του Πατριαρχείου, ηγουμένων και μοναχών του Αγίου όρους αλλά και πλήθος κόσμου επεστράφησαν στο ξωκκλήσι, που από δω και πέρα πια θα λειτουργείται κανονικά .
Η συγκίνηση του Οικουμενικού Πατριάρχη ήταν αναπόφευκτη και στην ομιλία του για την ιστορική μέρα για την Ίμβρο, μίλησε από καρδιάς ενώ δεν έκρυψε τα δάκρυά του, την στιγμή που μιλούσε για τη γενέτειρά του.
«Πάντα η Ίμβρος με συγκινεί και ότι λιθαράκι βάζουμε για την Ίμβρο με κάνει περήφανο » είπε με χαμηλωμένο το βλέμμα και τρεμάμενη φωνή.
«Είναι δυνατό το συναίσθημα να βλέπει κανείς τα καντήλια να ξανανάβουν και ο κόσμος να ξαναπλησιάζει σε τόπους που τόσες προσευχές στο παρελθόν ακούστηκαν. Τα κεριά θα ξανανάψουν και οι εικόνες θα ξαναστηθούν για να τις ασπαστούμε, οι ψαλμωδίες θα ξανακουστούν για να φτάσουν ψηλά από εδώ από την Ίμβρο.
Όλοι ξέρουν ότι το ευαίσθητο ανθρώπινο σημείο του Οικουμενικού Πατριάρχη είναι η Ίμβρος και ότι γίνεται για την Ίμβρο.
«Όταν βρίσκεται εκεί γίνεται και πάλι παιδί» θα πουν οι συντοπίτες του που τον βλέπουν να κυκλοφορεί ανάμεσά τους, να περπατάει στα σοκάκια να αγναντεύει το ηλιοβασίλεμα και να μυρίζει τα λουλούδια στις αυλές.
«Να φυτεύετε λουλούδια στις αυλές σας να ανθίζουν και να μυρίζουν» λέει στους Ίμβριους και το βλέμμα του πάντα πέφτει πάνω σε αυτά τα ανθισμένα λουλούδια...
