Την Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο στον πανηγυρίζοντα ιερό Ναό Αγίας Τριάδος της αδελφότητας ΠΕΛΕΚΑΝ στο Κομνήνιο Βεροίας.
Μετά το τέλος της θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος επισκέφθηκε τον ασθενούντα Ιδρυτή και Πνευματικό της αδελφότητας αρχιμ. Αμβρόσιο Κυρατζή, πρ. Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως και του ευχήθηκε για την εορτή.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου:
«Χαίροις ἄνασσα, μητροπάρθενον κλέος, ἅπαν γάρ εὐδίνητον εὔλαλον στόμα, ρητρεῦον οὐ σθένει σε μέλπειν ἀξίως».
Ἕνας ἀπό τούς πιό πανηγυρικούς εἱρμούς πού ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας μετά τόν καθαγιασμό τῶν τιμίων Δώρων πρός τιμήν τῆς Παναγίας μας εἶναι καί ὁ εἱρμός τῆς ἑνάτης ὠδῆς τοῦ ἰαμβικοῦ κανόνος τῆς Πεντηκοστῆς, πού ψάλλεται καί σήμερα, Δευτέρα τοῦ ἁγίου Πνεύματος καί τόν ἀκούσαμε πρίν ἀπό λίγο.
Γιατί ὅμως τιμᾶται σήμερα, ἑορτή τοῦ ἁγίου Πνεύματος, τόσο πανηγυρικά καί τόσο ἐξαιρετικά ἡ Παναγία Παρθένος, ὥστε ὁ ἱερός ὑμνογράφος νά ἐκφράζει τήν ἀδυναμία του νά τήν ὑμνήσει ἐπαξίως;
Τιμᾶται, ἀδελφοί μου, γιά δύο λόγους. Ὁ πρῶτος λόγος εἶναι ὅτι Παναγία ὑπῆρξε ναός τοῦ ἁγίου Πνεύματος πολύ πρίν ἀπό τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς καί τήν ἐπιφοίτηση τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ὅταν ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ τῆς ἀνακοίνωσε ὅτι πρόκειται νά γίνει Μητέρα τοῦ Θεοῦ τῆς εἶπε: «πνεῦμα ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σέ καί δύναμις Ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι». Τό ἅγιο Πνεῦμα πού ἐνοίκησε στήν ταπεινή Κόρη τῆς Ναζαρέτ καί, ἄν καί παρθένο, τήν κατέστησε Μητέρα τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι διαφορετικό ἀπό τό ἅγιο Πνεῦμα πού κατῆλθε στό ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ ἐπί τούς μαθητάς καί ἀποστόλους τοῦ Κυρίου. Εἶναι τό ἴδιο ἅγιο Πνεῦμα, γιατί αὐτό εἶναι πού τελειοῖ τά μυστήρια· καί τό μεγαλύτερο μυστήριο πού πραγματοποιήθηκε μέ τήν παρουσία καί τήν ἐνέργειά του εἶναι τό μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως.
Ἡ Παναγία μας γίνεται, λοιπόν, φορέας τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί παραμένει φορέας του σέ ὅλη της τή ζωή. Γι᾽ αὐτό, τιμῶντας τήν Παναγία, τιμοῦμε συγχρόνως καί τό ἅγιο Πνεῦμα, τοῦ ὁποίου ὑπῆρξε κατοικητήριο καί ναός ἔμψυχος.
Ὁ δεύτερος λόγος γιά τόν ὁποῖο τιμοῦμε σήμερα ἐξαιρέτως τήν Παναγία, εἶναι γιατί ἡ ἐπιφοίτηση τοῦ ἁγίου Πνεύματος εἶναι δόξα τοῦ Υἱοῦ της. Ὅταν, ὅπως ἀκούσαμε στό χθεσινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, ὁ Χριστός λέγει ὅτι ἐκ τῆς κοιλίας τῶν πιστευόντων σ᾽ Ἐκεῖνον θά ρεύσουν ποταμοί ὕδατος ζῶντος, ἐννοῶντας τό ἅγιο Πνεῦμα τό ὁποῖο ἐπρόκειτο νά λάβουν ὅσοι θά τόν πίστευαν, ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης πού περιγράφει τή σκηνή καταλήγει μέ τή φράση: «οὔπω γάρ ἦν πνεῦμα, ὅτι ὁ Ἰησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη». Δέν εἶχε, δηλαδή, κατέλθει ἀκόμη τό ἅγιο Πνεῦμα, γιατί ὁ Χριστός δέν εἶχε ἀκόμη δοξασθεῖ.
Καί ὄντως ὁ Χριστός μέχρι τήν ἐπιφοίτηση τοῦ ἁγίου Πνεύματος δέν εἶχε δοξασθεῖ. Ὁ Χριστός ζητᾶ στήν ἀρχιερατική του προσευχή ἀπό τόν Πατέρα του νά τόν δοξάσει μέ τή δόξα πού εἶχε κοντά του· καί ὄντως δοξάζεται μέ τήν Ἀνάσταση καί τήν Ἀνάληψή του, ἀλλά δέν ἔχει δοξασθεῖ ἀκόμη ὁλοκληρωτικά. Διότι ἡ Ἀνάσταση καί ἡ Ἀνάληψη μπορεῖ νά εἶναι γεγονότα ἐντυπωσιακά, ἀλλά ἦταν γεγονότα πού περιοριζόταν στόν Χριστό καί στόν κύκλο τῶν μαθητῶν του, καί θά μποροῦσαν νά ἀμφισβητηθοῦν ἀπό ὁποιονδήποτε κακόπιστο. Ἡ ἐπιφοίτηση ὅμως τοῦ Παναγίου Πνεύματος εἶναι γεγονός πού μπορεῖ νά ἀφορᾶ ἀρχικά τούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ, ἀγγίζει ὅμως καί ὅλο τόν κόσμο, ἀρχίζοντας ἀπό τούς παρεπιδημοῦντες τήν Ἱερουσαλήμ γιά νά ἑορτάσουν τήν ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς καί ἀκοῦν τούς ἀποστόλους νά κηρύσσουν τό εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ ὁ καθένας «τῇ ἰδίᾳ αὐτοῦ διαλέκτῳ», ὁ καθένας στή γλῶσσα καί τή διάλεκτό του. Καί ἀκόμη, βλέπουν τούς μέχρι χθές φοβισμένους καί κλεισμένους στό ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ μαθητές τοῦ Κυρίου νά γίνονται διαπρύσιοι κήρυκες τοῦ λόγου τοῦ Χριστοῦ στά πέρατα τῆς οἰκουμένης.
Τό θαῦμα τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ ἁγίου Πνεύματος εἶναι ἡ ἐκπλήρωση τῆς ὑποσχέσως τοῦ Χριστοῦ πρός τούς μαθητές του ὅτι θά στείλει τόν Παράκλητο γιά νά μείνει μαζί τους καί νά τούς ὁδηγήσει εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν. Καί εἶναι τό πρῶτο θαῦμα πού βλέπουν οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ νά πραγματοποιεῖται χωρίς νά εἶναι παρών ὁ διδάσκαλός τους καί ζοῦν μέ αὐτό τήν ἐπιβεβαίωση τῶν λόγων του καί τῆς πίστεώς του σ᾽ Αὐτόν.
Νά, γιατί, ἀδελφοί μου, μέ ἐπιφοίτηση τοῦ ἁγίου Πνεύματος δοξάζεται ὁ Χριστός. Καί ὅπως, ὅταν τιμᾶται καί δοξάζεται ἕνα παιδί, τιμᾶται συγχρόνως καί δοξάζεται καί ἡ μητέρα του, τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τήν Παναγία μας. Ἡ Παναγία δοξάζεται μέ τή δόξα πού λαμβάνει ὁ Υἱός της διά τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ἀλλά καί ἐμεῖς τιμῶντας τήν Παναγία, δοξάζουμε τήν αἰτία τῆς δόξης της, δοξάζουμε τό Πανάγιο Πνεῦμα, διά τοῦ ὁποίου δοξάσθηκε ὁ Χριστός. Δοξάζοντας τήν Παναγία ἀλλά καί ὅλους τούς ἁγίους δοξάζουμε τό Πανάγιο Πνεῦμα τοῦ ὁποίου ἔργο εἶναι εἶναι ἡ Παναγία ἀλλά καί ὅλοι ἅγιοι καί πνευματοφόροι πατέρες, διότι χωρίς αὐτό τίποτε δέν συντελεῖται στόν κόσμο καί τίποτε δέν ὁλοκληρώνεται.
Γι᾽ αὐτό, ἀδελφοί μου, ἄς μήν παραλείπουμε ποτέ μαζί μέ τό Πανάγιο Πνεῦμα νά τιμοῦμε καί νά δοξάζουμε τήν Παναγία καί τούς ἁγίους μας μέ τή βεβαιότητα ὅτι ἡ τιμή καί ἡ δόξα ἀπευθύνεται καί πρός τό ἅγιο Πνεῦμα καί Ἐκεῖνο θά ἀντικαταπέμψει τή χάρη του σέ ὅσους τό τιμοῦν καί τό δο ξάζουν μέ κάθε τρόπο.
