Άστραψε και βρόντηξε ο ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς, από τις δηλώσεις του τέως βασιλιά της Ελλάδας Κωνσταντίνου Γλύξμπουργκ, ο οπόιος ούτε λίγο ούτε πολύ είπε πως ο τίτλος του παραμένει σύμφωνα με τα τις διεθνείς συνθήκες.
Όπως τονίζει σε σχετική ανακοίνωση η Κίνηση Ιδεών και Δράσης «Πράττω», «οι ιστορικές ευθύνες του ίδιου και της δυναστείας του δεν επιδέχονται παραγραφής και ο ελληνικός λαός δεν έχει ανάγκη ελέω θεού ηγεμόνες-κηδεμόνες, αλλά δημοκρατικά εκλεγμένους Προέδρους και Πρωθυπουργούς».
Ολόκληρη η ανακοίνωση:
«Αμετανόητος, προκλητικός και χωρίς ίχνος συνείδησης για τα λάθη που έκανε και τις καταστροφικές συνέπειες τους στην Ελλάδα και στους Έλληνες πολίτες, εμφανίστηκε ο Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ, μιλώντας στην εκπομπή του ΣΚΑΪ «Ιστορίες», της Σ. Κοσιώνη και του Α. Παπαχελά.
Αμετανόητος γιατί με τη φράση του «εγώ δεν είμαι ο πρώην βασιλεύς Κωνσταντίνος, είμαι ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος, τελεία και παύλα» δείχνει να μην κατανοεί ότι έχει όντως μπει τελεία και παύλα στην παρουσία του.
Προκλητικός γιατί αμφισβητεί ότι με το δημοψήφισμα του 1974 έχει κριθεί οριστικά και αμετάκλητα η μορφή του πολιτεύματος. Χαρακτηριστική των ευθυνών του τέως είναι και η αποδιδόμενη στον Κωνσταντίνο Καραμανλή δήλωση ότι με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος «ένα καρκίνωμα αποκόπηκε από το σώμα του έθνους».
Χωρίς ίχνος συνείδησης γιατί στα ελάχιστα χρόνια της παρουσίας του στο θρόνο:
1. Κατάφερε να έρθει σε σύγκρουση με τον, με 53% των ψήφων εκλεγμένο πρωθυπουργό, Γεώργιο Παπανδρέου, να μετατρέψει τη μητέρα του, από βασιλομήτορα σε βασίλισσα – μητέρα και να μετάσχει ενεργά στο συνταγματικό πραξικόπημα των Ιουλιανών και της αποστασίας.
2. Ετοίμαζε στρατιωτικό πραξικόπημα των στρατηγών που προγραμματιζόταν για τις 25 Απριλίου 1967 και τον πρόλαβαν, τέσσερις μέρες νωρίτερα, οι συνταγματάρχες.
3. Απέρριψε τις εισηγήσεις του ναυάρχου Αθ. Σπανίδη που του εισηγήθηκε να αποπλεύσει ο στόλος για την Κρήτη και μετέπειτα πρωθυπουργού Γ. Ράλλη που του πρότεινε μετακινήσεις νομιμοφρόνων στρατιωτικών μονάδων και κινητοποίηση της αεροπορίας, όπου δεν υπήρχαν πραξικοπηματίες. Απέρριψε και τις δυο προτάσεις και βολεύτηκε με το να έχει δικό του πρωθυπουργό.
4. Επιχείρησε, στις 13 Δεκεμβρίου 1967, αντιπραξικόπημα για να αντικαταστήσει τη χούντα των συνταγματαρχών με μια άλλη των στρατηγών. «Κρυπτόμενος από χωρίου εις χωρίον», κατά τις ανακοινώσεις της χούντας, έφυγε στη Ρώμη. Το ανέκδοτο που κυκλοφόρησε τότε έλεγε: «1896: Ένας Λούης γίνεται ολυμπιονίκης – 1967: Ένας ολυμπιονίκης γίνεται Λούης».
5. Συνέχισε, μετά τη φυγή του στο εξωτερικό, να εισπράττει τη βασιλική επιχορήγηση και προσπαθούσε να τα βρει με τη χούντα και να επανέλθει στο θρόνο του: Έστειλε συγχαρητήρια στον Γ. Παπαδόπουλο επειδή γλίτωσε από την απόπειρα του Αλέκου Παναγούλη, εξέφρασε την αντίθεσή του στις διεθνείς πιέσεις για επιστροφή στη δημοκρατική ομαλότητα και δεχόταν, εφόσον τον αποκαθιστούσαν στο θρόνο του, να μπει κάτω από 24ωρη παρακολούθηση.
Όλα αυτά ο λαός δεν μπορεί να τα ξεχάσει ούτε πρόκειται να τα ξεχάσει.
Οι ιστορικές ευθύνες του ίδιου και της δυναστείας του δεν επιδέχονται παραγραφής και ο ελληνικός λαός δεν έχει ανάγκη ελέω θεού ηγεμόνες-κηδεμόνες, αλλά δημοκρατικά εκλεγμένους Προέδρους και Πρωθυπουργούς".
Ας σημειωθεί ότι η Κίνηση Ιδεών και Δράσης «ΠΡΑΤΤΩ» δημιουργήθηκε το 2012 από τον Νίκο Κοτζιά που τότε είχε αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ και ετομαζόταν να πολιτευθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Στην ιδρυτική της διακήρυξη η Κίνηση ανέφερε:
«Πρόεδρός της Κίνησης είναι ο καθηγητής Νίκος Κοτζιάς. Σε αυτή λαμβάνουν μέρος προσωπικότητες «από το πολιτικό και επιστημονικό δυναμικό της χώρας και αγωνιστές του λαϊκού κινήματος». Επιδίωξή της είναι «η συγκρότηση ενός ριζοσπαστικού, δημοκρατικού, πατριωτικού, κοινωνικού κινήματος Σωτηρίας της χώρας, του λαού, του εργαζόμενου ανθρώπου, της ελληνικής φύσης».
Σύμφωνα με στη διακήρυξη, η Κίνηση βρίσκεται «στην κατεύθυνση της δημιουργίας μιας μεγάλης, μαζικής, πραγματικά σύγχρονης δημοκρατικής πατριωτικής αριστεράς, που θα εργαστεί και θα παλέψει σκληρά για τη σωτηρία του έθνους, του λαού και του τόπου» και για «μια Ευρώπη των εργαζομένων».
Για την κίνηση «ΠΡΑΤΤΩ» βασικό καθήκον είναι «το τσάκισμα της ισχύος λίγων οικογενειών, που αποτελούν το κεντρικό πρόβλημα δυσλειτουργίας του ελληνικού κοινωνικού-οικονομοπολιτικού σχηματισμού».
Στο κείμενο της διακήρυξης υπογραμμίζεται επίσης ότι «ο έλεγχος της Ολιγαρχίας πάνω στις τράπεζες και στο πολιτικό σύστημα καθώς και η διασύνδεσή της με την τρόικα και τους δανειστές είναι η κύρια αιτία που η ελληνική κοινωνία δεν μπορεί να ανασάνει. Η μάχη ενάντια στην εποπτεία της τρόικας και στα συμφέροντα της Ολιγαρχίας είναι τα δύο κεντρικά άμεσα πεδία μάχης γύρω από τα οποία πρέπει να αναπτυχθεί το αντιμνημονιακό δημοκρατικό κίνημα».
