Οι θεατές και οι κριτικοί έπλεξαν το εγκώμιο του σκληρού δράματος Adolescence (Εφηβεία) του Netflix, με πολλούς να το χαρακτηρίζουν ως μια τηλεοπτική σειρά-ορόσημο.
Η βρετανική σειρά των τεσσάρων επεισοδίων κυκλοφόρησε την περασμένη εβδομάδα και ήταν η πιο δημοφιλής στην πλατφόρμα σε όλο τον κόσμο κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου.
Ο Τομ Πεκ των Times τη χαρακτήρισε «απόλυτη τελειότητα», άποψη που συμμερίστηκε η Λούσι Μάνγκαν του Guardian, η οποία είπε ότι είναι «ό,τι πιο κοντινό στην τηλεοπτική τελειότητα εδώ και δεκαετίες».
Αλλά και οι θαυμαστές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την αποθέωσαν: Ο αμερικανός σκηνοθέτης, Paul Feig, χαρακτήρισε το πρώτο επεισόδιο «μία από τις καλύτερες ώρες τηλεόρασης που έχω δει ποτέ». Ο Jeremy Clarkson το χαρακτήρισε «αριστουργηματικό».
Το Adolescence δείχνει τι ακολουθεί μετά το μαχαίρωμα μιας έφηβης κοπέλας, με ένα 13χρονο αγόρι από το σχολείο της να συλλαμβάνεται για τη δολοφονία της.
Τον Τζέιμι, τον νεαρό ύποπτο, υποδύεται ο πρωτοεμφανιζόμενος Όουεν Κούπερ, με τον Στίβεν Γκράχαμ στον ρόλο του πατέρα του.
Ο Γκράχαμ δήλωσε ότι αποφάσισε να παίξει στη σειρά, αφού είδε δύο διαφορετικές αναφορές για αγόρια που μαχαίρωσαν κορίτσια μέχρι θανάτου.
«Απλά σκέφτηκα, τι συμβαίνει στην κοινωνία, όπου τέτοιου είδους πράγματα γίνονται συχνό φαινόμενο;», δήλωσε στην εκπομπή «The One Show» του BBC.
«Δεν μπορούσα να το καταλάβω. Έτσι ήθελα πραγματικά να ρίξω μια ματιά και να προσπαθήσω να φωτίσω το συγκεκριμένο πράγμα».
Ο συγγραφέας, Τζακ Θορν, δήλωσε ότι ήθελαν να «κοιτάξουν στο “μάτι” της ανδρικής οργής».
Ο κεντρικός χαρακτήρας είχε «κατηχηθεί από φωνές όπως αυτές του Άντριου Τέιτ και φωνές πολύ πιο επικίνδυνες από αυτές του Άντριου Τέιτ», δήλωσε ο Θορν στην εκπομπή «Front Row» του Radio 4.
Η Έριν Ντόχερτι, η οποία υποδύεται μια παιδοψυχολόγο, δήλωσε στην εκπομπή «Today» του BBC Radio 4: «Αυτή η εκπομπή έχει το θάρρος να εισδύσει στο βάθος, στην ουσία, και να πει, ας μιλήσουμε γι’ αυτό το πράγμα, γιατί το αντιμετωπίζουμε ακόμα και σήμερα. Υπάρχουν ακόμη θέματα που εμφανίζονται στις ειδήσεις σήμερα.
Έτσι, το μόνο για το οποίο μπορούμε να θεωρήσουμε τους εαυτούς μας υπεύθυνους είναι ότι κάνουμε τη συζήτηση, και ελπίζω ότι αυτό είναι που κάνει. Απλώς επιτρέπει στους γονείς, τις θείες, τους θείους, ακόμα και τους απλούς φίλους, να συμμετάσχουν στη συζήτηση».
Κάθε επεισόδιο γυρίστηκε σε μία μόνο, αδιάλειπτη λήψη.
Στον Guardian, η Μάνγκαν δήλωσε ότι τα τεχνικά επιτεύγματά της «συνδυάζονται με μια σειρά από ερμηνείες που αξίζουν βραβείο και ένα σενάριο που καταφέρνει να είναι ταυτόχρονα έντονα νατουραλιστικό και εξαιρετικά υποβλητικό».
Και πρόσθεσε: «Η εφηβεία είναι μια βαθιά συγκινητική, βαθιά οδυνηρή εμπειρία».
Η κριτική του Πεκ στους Times ξεκινούσε με τα εξής λόγια: «Ουάου. Απλά ουάου. Μπαίνω στον πειρασμό να πληκτρολογήσω τη λέξη “ουάου” άλλες 700 φορές περίπου, ακολουθούμενη από το “Μην χάσετε το Adolescence στο Netflix“, και μετά να τελειώνω με αυτό».
