15 Απριλίου 1912, ώρα 23.40. Το «αβύθιστο» υπερωκεάνιο της White Star Line που μεταφέρει 2.224 επιβάτες και πλήρωμα από το Σαουθάμπτον προς τη Νέα Υόρκη προσκρούει σε παγόβουνο και η αντίστροφη μέτρηση ξεκινά: Ο Τιτανικός ξεκινά να βυθίζεται.
Το RMS Titanic -όπως ήταν η επίσημη ονομασία του- ήταν το πλοίο που σύμφωνα με τους κατασκευαστές του θα έκανε όλο τον κόσμο να μιλά για το μεγαλείο, την πολυτέλεια, την ταχύτητα και τη δύναμή του. Εν μέρει, είχαν δίκιο, δεν υπολόγισαν όμως μια σειρά από λάθος χειρισμούς και το παγόβουνο στη μέση του Ατλαντικού ωκεανού που έμελε να οδηγήσουν στο θάνατο 1.519 ανθρώπους.
Τέσσερις μόλις μέρες μετά την αναχώρηση του από το λιμάνι της νότιας Αγγλίας, ο Τιτανικός προσκρούει με παγόβουνο του Ατλαντικού, 375 περίπου ναυτικά μίλια νότια του Καναδικού νησιού Newfoundland, στις 23.40 ώρα πλοίου. Δύο ώρες και σαράντα λεπτά μετά την πρόσκρουση, το γιγαντιαίο πλοίο «σηκώνεται» κάθετα και υπό το τεράστιο βάρος του σπάει σε δύο κομμάτια.
Το πρώτο, αυτό της πλώρης καταλήγει στο βυθό αμέσως, ενώ δευτερόλεπτα αργότερα ακολουθεί και το υπόλοιπο μέρος του πλοίου, το οποίο αφού στροβιλίζεται αρκετές φορές μέσα στο νερό, φτάνει στον πάτο του ωκεανού, αρκετά μέτρα μακριά από το μπροστινό κομμάτι.
Με βάρος 52.310 τόνους, μήκος 269,06 και πλάτος 28,19 μέτρα, το RMS Titanic ήταν πράγματι αυτό που πρόδιδε η ελληνική του ονομασία. Λέγεται μάλιστα πως ήταν το μεγαλύτερο πλοίο εν πλω όταν παραδόθηκε από τους κατασκευαστές του, ενώ θεωρήθηκε ένα «σύγχρονο θαύμα» της ναυπηγικής, που έμελλε όμως να απογοητεύσει.
Το τέλος του Τιτανικού έμεινε στην ιστορία ως το μεγαλύτερο ναυτικό δυστύχημα ολόκληρου του κόσμου, καθώς τόσο το παιχνίδι της μοίρας που έστειλε το πλοίο στον υγρό του τάφο πριν καν ολοκληρώσει το πρώτο του ταξίδι, όσο και η απώλεια 1.519 ανθρώπων έχτισαν το μύθο του «καταραμένου» αυτού διαμαντιού της ναυπηγικής.
