Πρόκειται για ένα βίντεο που πραγματικά αξίζει να το δείτε... Είναι ένα βίντεο που μας επαναφέρει στο αυτονόητο: στην αξία της ίδιας της ζωής.
Δεν εκτιμάμε τη ζωή μέχρι να νιώσουμε ότι την χάνουμε, γράφουν στο τέλος αυτού του βίντεο οι δημιουργοί του. «Να εκτιμάτε τα μικρά πράγματα στη ζωή, αυτά είναι τα σημαντικά και τα χάνουμε».
Μια εταιρεία παραγωγής αποφάσισε, σε συνεργασία με τον Σύνδεσμο των εφήβων και των νεαρών ενηλίκων με καρκίνο, να καταγράψει τις απαντήσεις ανθρώπων στην ερώτηση: «Τι θα σε έκανε χαρούμενο, αν είχες μια ευχή... μόνο;».
Δύο άγνωστοι άνθρωποι μεταξύ του κάθονται με έναν τοίχο που τους χωρίζει και απαντούν.
Οι υγιείς δεν γνωρίζουν ότι έχουν δίπλα τους κάποιον καρκινοπαθή ή μέλος της οικογένειά του και μιλούν για διακοπές, για μια καλή θέση εργασίας, για ταξίδια, άλλοι λένε ότι μόνο ακούγοντας το αγαπημένο τους τραγούδι είναι ευτυχισμένοι.
Γενικά όλοι έδωσαν παρόμοιες απαντήσεις. Τι έγινε όμως όταν άκουσαν τις απαντήσεις της απέναντι πλευράς;
«Αν ήταν να κάνω μια ευχή θα ήταν η κόρη μου να έχει μια κανονική ζωή. θα με έκανε χαρούμενη, να περνάω περισσότερο χρόνο και με τις 4 κόρες μου και τον άνδρα μου κάτι που κάνω σπάνια πλέον. Με λένε Μόντσε, είμαι 38 ετών, στα 14 μου είχα λευχαιμία και τώρα έχω μια κόρη που παλεύει με τη λευχαιμία.»
«Θα με έκανε χαρούμενη να ξυπνήσω ένα πρωί και να δω ότι η αδελφή μου είναι καλά στην υγεία της. Με λένε Φάνη, είμαι από την Μαδρίτη, σπουδάζω εργοθεραπεία και η αδελφή μου έχει λευχαιμία.»
«Θα με έκανε χαρούμενη να βλέπω τον δρόμο, να μπορώ να περπατήσω μόνη μου και να απολαύσω τα χρώματα των λουλουδιών. Πριν δύο χρόνια η διάγνωση έδειξε λευχαιμία, έκανα θεραπεία και αργότερα είχα μετάσταση στα οστά.»
«Αυτό που θα με έκανε χαρούμενη θα ήταν να κοιτάω τη μαμά μου και να ξέρω ότι δεν ανησυχεί πια. Με λένε Άλμπα, είμαι 18 ετών και έχω λευχαιμία Hodking, ένα τύπο καρκίνου που επηρεάζει το λεμφικό σύστημα.»
Μια μητέρα δήλωσε: «Ξυπνάω κάθε πρωί και βλέπω την κόρη μου να μάχεται για τη ζωή. Μάχεται κάθε μέρα. Έχω δύο κόρες, η μία έχει όγκο Wilms (όγκος στο νεφρό που εμφανίζεται σε μικρά παιδιά) και η άλλη έχει κάνει μεταμόσχευση μυελού των οστών. Έχω χάσει τον σύζυγό μου πριν 16 χρόνια από καρκίνο.»
«Αν είχα μια ευχή θα ήθελα να περπατάω. Αυτό που με κάνει ευτυχισμένη είναι ο αέρας όταν μου ακουμπά το πρόσωπο. Με λένε Χριστίνα, είμαι 12 ετών και έχω λευχαιμία.»
Να εκτιμάτε τα μικρά πράγματα στη ζωή μας ... τα αυτονόητα!
