Με την ολοένα αυξανόμενη γήρανση του πληθυσμού η κακοποίηση των ηλικιωμένων ατόμων και η συχνότητα εμφάνισής της προβλέπεται να αυξηθούν.
Το χειρότερο, δε, είναι ότι οι ηλικιωμένοι κακοποιούνται σε ένα ποσοστό 70% από άτομα της οικογένειάς τους ή από εκείνους που έχουν προσληφθεί να τους φροντίζουν. Από άτομα εμπιστοσύνης δηλαδή, υπεράνω πάσης υποψίας. Και αρκετά συχνά, σύμφωνα με το ΑΠΕ, προβλήματα κακοποίησης και παραμέλησης ηλικιωμένων ατόμων διαπιστώνονται και σε χώρους φορέων και δομών παροχής υγειονομικής περίθαλψης προνοιακής και κοινωνικής φροντίδας.
Δυτυχώς, σύμφωνα με τους ειδικούς, λίγα περιστατικά γίνονται γνωστά και αυτό συμβαίνει επειδή τα ηλικιωμένα άτομα αρνούνται να καταγγείλουν την κακοποίηση, φοβούμενα την εκδικητικότητα του δράστη. Σε πολλά μέρη του κόσμου η κακοποίηση των ηλικιωμένων θεωρείται ως επί το πλείστον μια ιδιωτική υπόθεση. Ακόμα και σήμερα εξακολουθεί να αποτελεί ταμπού, να υποτιμάται και να αγνοείται από κοινωνίες σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η κακοποίηση των ηλικιωμένων μπορεί να είναι σωματική, ψυχολογική ή συναισθηματική, σεξουαλική και οικονομική, μπορεί, επίσης, να είναι το αποτέλεσμα εκούσιας ή ακούσιας παραμέλησης. Περιπτώσεις κακομεταχείρισης ατόμων τρίτης ηλικίας που έχουν αναφερθεί παγκοσμίως είναι τραυματισμοί, αφυδάτωση, απώλεια βάρους, πλημμελής εφαρμογή θεραπευτικής αγωγής, ασυνήθιστη συναισθηματική συμπεριφορά, ξαφνικές αλλαγές σε τραπεζικούς λογαριασμούς ή διαθήκες. Μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές σωματικές βλάβες και μακροπρόθεσμες ψυχολογικές συνέπειες.
Το μήνυμα της σημερινής ημέρας είναι: «Μπορούμε να σταματήσουμε την κακοποίηση των ηλικιωμένων».
