Πριν προλάβει να ισορροπήσει από τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι και την κορύφωση της προσφυγικής κρίσης, η Ευρώπη δέχεται απροετοίμαστη το νέο πλήγμα.
Το χειρότερο, όπως αναφέρει ανάλυση του Stratfor, είναι ότι οι νέες αιματηρές επιθέσεις συμβαίνουν την ώρα που οι ακροδεξιές φωνές που τα βάζουν με τους βασικούς πυλώνες του ευρωπαϊκού μπλοκ, κερδίζουν έδαφος.
Αυτές ακριβώς οι φωνές είναι που μιλούν κατά της ελεύθερης διακίνησης και της Συνθήκης του Σένγκεν που κατάργησε τους συνοριακούς ελέγχους μεταξύ αρκετών κρατών – μελών της. Η ατμόσφαιρα του φόβου και της καχυποψίας που πλανάται πλέον πάνω από την Ευρώπη θα έχει ως βέβαιο αποτέλεσμα την επιδείνωση της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής κρίσης.
Σύμφωνα με την ανάλυση, το πρώτο «θύμα» του αιματοκυλίσματος στις Βρυξέλλες θα είναι η ελεύθερη μετακίνηση στην Ευρώπη αφού θα ξανανοίξει πιο επιτακτικά η συζήτηση για τους συνοριακούς ελέγχους κυρίως μεταξύ των χωρών της Σένγκεν.
Η συμφωνία για τη Συνθήκη Σένγκεν δέχθηκε σκληρή κριτική από τότε που ξεκίνησε η προσφυγική κρίση στις αρχές του 2015.
Οι επιθέσεις στο Παρίσι κλιμάκωσαν τις αντιπαραθέσεις για τη Συνθήκη, κυρίως γιατί οι τρομοκράτες μετακινήθηκαν μεταξύ Βελγίου και Γαλλίας χωρίς να εντοπιστούν. Ακολούθως η Γαλλία όπως και άλλα κράτη επαύξησαν τους συνοριακούς ελέγχους.
Από τότε η ΕΕ ανακοίνωσε ότι θέλει όλα τα συνοριακά εμπόδια της Συνθήκης Σένγκεν να έχουν αρθεί έως τα τέλη του 2016. Ωστόσο οι τελευταίες επιθέσεις και ίσως οι επόμενες -εφόσον υπάρξουν- καθιστούν κάτι τέτοιο δύσκολο.
Αρκετές κυβερνήσεις της Δυτικής Ευρώπης πιθανότατα θα ανακοινώσουν νέα νομοθεσία για ζητήματα εθνικής ασφαλείας, θα βελτιώσουν τον έλεγχο για πιθανούς μαχητές που επιστρέφουν από εμπόλεμες ζώνες σε Μέση Ανατολή και Βόρειο Αφρική, ενώ θα επαυξήσουν τη συνεργασία με γειτονικά κράτη στον τομέα των πληροφοριών.
Οι χώρες της ΕΕ θα ξανανοίξουν τις συζητήσεις για το πώς θα αντιμετωπίσουν την εξαγόμενη τρομοκρατία από κράτη όπως η Λιβύη και η Συρία.
Παράλληλα οι Ευρωπαίοι αναμένεται να συμβάλουν στον συνασπισμό εναντίον του ISIS, πιθανόν μέσω παροχής οπλισμού και εκπαίδευσης σε Ιρακινούς και Κούρδους μαχητές, αυξημένης ανάπτυξης πολεμικών αεροσκαφών και συμμετοχής σε αποστολές εναέριας παρακολούθησης του ΝΑΤΟ.
