Για τους Ισραηλινούς πολεμικούς αναλυτές είναι ξεκάθαρο: οι επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού (IDF – Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις) εναντίον της Χεζμπολάχ στον Λίβανο, αλλά και κατά των Χούθι στην Υεμένη την Κυριακή έχουν μια ξεκάθαρη στρατηγική λογική: να σπάσουν την ενότητα που το Ιράν και οι περιφερειακοί σύμμαχοί του έχουν επιδείξει εδώ και ένα χρόνο, από την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου. Σε αντίθεση με παλαιότερες συγκρούσεις, στις οποίες οι Παλαιστίνιοι έμεναν μόνοι τους να αντιμετωπίσουν το Ισραήλ, αυτή τη φορά η Χαμάς έχει την ενεργό υποστήριξη του «Άξονα Αντίστασης», της συμμαχία διάφορων σιιτικών οργανώσεων στη Μέση Ανατολή υπό την ηγεσία της Τεχεράνης.
Μπροστά σε αυτά τα δεδομένα, οι IDF επικεντρώθηκαν στο μέτωπο της Γάζας , κρατώντας στάση αναμονής στα υπόλοιπα μέτωπα, ενώ παράλληλα συγκέντρωνε πυρομαχικά για μια εκτεταμένη επιχείρηση στρατηγικών βομβαρδισμών. Οι προετοιμασίες ολοκληρώθηκαν πριν από περίπου δύο εβδομάδες.
Τουλάχιστον για κάποιο διάστημα, η Γάζα και οι Ισραηλινοί όμηροι που κρατούνται εκεί φαίνεται να περνούν σε δεύτερη μοίρα για την κυβέρνηση Νετανιάχου. Η ένταση των αεροπορικών επιδρομών στο Λίβανο τις τελευταίες ημέρες έχει ξεπεράσει οτιδήποτε είχε κάνει η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία στο παρελθόν, τόσο από την άποψη του αριθμού και της φύσης των στόχων που δέχθηκαν επίθεση, όσο και από την ποσότητα των πυρομαχικών που έπεσαν σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Οι διεθνείς αντιδράσεις κατέδειξαν επίσης την υποστήριξη που προσφέρει η αμερικανική κυβέρνηση στις ισραηλινές επιχειρήσεις, όχι μόνο μέσω της προμήθειας πυρομαχικών, αλλά και της αποστολής δυνάμεων στην περιοχή και της διπλωματικής προστασίας.
Φώτο Αρχείου (AP Photo/Ariel Schalit)
Όπως αναφέρει στην ηλεκτρονική της έκδοση η εφημερίδα Haaretz, υπάρχει ένα σαφές μήνυμα προς το Ιράν: να ζητήσει σύντομα κατάπαυση του πυρός και να πιέσει για την εφαρμογή της από τη Χεζμπολάχ, τους Χούθι στην Υεμένη και τις σιιτικές πολιτοφυλακές στο Ιράκ.
Μια τέτοια εξέλιξη, θα άφηνε τη Χαμάς απομονωμένη έναντι των ισραηλινών δυνάμεων, οι οποίες υπό μια τέτοια συνθήκη θα μπορούσαν να φτάσουν σε μια συμφωνία για τους ομήρους πιο κοντινή προς τους όρους που θέτει το Τελ Αβίβ.
Αν όμως η ιρανική ηγεσία επιμείνει στη συνέχιση των μαχών, τότε η περαιτέρω κλιμάκωση είναι πολύ πιθανή, με ακόμη πιο ενεργή ανάμειξη των ισχυρών «παικτών» της περιοχής.
