Το πράσινο φώς από το Κογκρέσο των ΗΠΑ έλαβε η τεράστια οικονομική και κατ΄επέκταση στρατιωτική ενίσχυση των 61 δισεκατομμυρίων δολαρίων πρός την Ουκρανία είναι πλέον γεγονός και ζητούμενο τώρα είναι αν οι Ρώσοι θα επισπεύσουν τις στρατιωτικές τους επιχειρήσεις ώστε να ολοκληρωθούν οι στόχοι τους μέχρι οι Ουκρανοί να αποκτήσουν νέα οπλικά συστήματα, πυρομαχικά και οπλικά συστήματα αεράμυνας.
Επιπλέον βοήθεια 100 δισ. δολαρίων έχουν ήδη εγκρίνει οι Ευρωπαίοι αλλά και η Βρετανία της οποίας η συμβολή σύμφωνα με τον Βρετανό πρωθυπουργό Ρίσι Σούνακ θα είναι ιδιαιτέρως μεγάλη και χωρίς προηγούμενο.
Αυτό σημαίνει πως οι Ρώσοι μετά την αποτυχία της ουκρανικής αντεπίθεσης είχαν ένα «παράθυρο» περίπου έξι μηνών για να καταφέρουν την επίτευξη στρατηγικών στόχων, κάτι το οποίο δεν το έκαναν καθώς (ίσως ακόμα και ιστορικά) είναι «αργοκίνητοι».
Αυτό το «παράθυρο» θα μείνει ανοιχτό μέχρι το τέλος Μαΐου όταν και θα έρθουν οι πρώτες μεγάλες παρτίδες οπλικών συστημάτων και πυρομαχικών στην Ουκρανία.
Οι Ουκρανοί παρά την λειψανδρία που αντιμετωπίζουν και τις φοβερές ελλείψεις που έχουν σε πυρομαχικά και οπλικά συστήματα όλους αυτούς τους μήνες δεν σταμάτησαν να μάχονται και οι Ρώσοι πραγματοποίησαν μικρές προόδους.
Μετά το τέλος της πρώτης πετυχημένης ουκρανικής αντεπίθεσης του 2022 κατά την οποία οι Ρώσοι έχασαν πόλεις με «καθαρά» ρωσόφωνο πληθυσμό, όπως η Χερσώνα, η Λίμαν, το Κουπιάνσκ, το Ιζίουμ και φυσικά περιοχές γύρω από το Χάρκοβο, αλλά δεν μπόρεσαν να ανακαταλάβουν καμιά από αυτές και είχαν μόνο μικρά εδαφικά κέρδη.
Βέβαια, έκτοτε κατέλαβαν μερικά από τα μεγαλύτερα ουκρανικά φρούρια, την Αβντιίβκα και το Μπάκχμουτ, το Σολεντάρ, και την Μαρίνκα, στα οποία οι ουκρανικές απώλειες ήταν κολοσσιαίες αλλά πρόκειται για νέα εδάφη όχι για αυτά που έχασαν το 2022.
Άρα σε οποιαδήποτε περίπτωση η ρωσική επίθεση δεν έχει χαρακτήρα προέλασης αλλά πρόκειται για τοπικές προώθησης οι οποίες διεξάγονται μετά από σκληρές τοπικές μάχες.
Δεν έχουν πραγματοποιήσει αξιόλογες προέλασης ούτε στο νότιο μέτωπο, στο Ραμποτίνο, στην Ζαπορίζια, ούτε στο Τσάσιβ Γιαρ, στο Μπάκχμουτ, στο κεντρικό Ντόνμπας.
Θεωρείται δεδομένο ότι θα καταλάβουν το Τσάσιβ Γιαρ και λόγω της εξέλιξης της ρωσικής διάταξης στο μέτωπο είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα πέσει και το Σεβέρσκ (έχει περικυκλωθεί από τρεις κατευθύνσεις και οι Ουκρανοί έχουν μόνο μία οδό εφοδιασμού), άσχετα με τον οπλισμό που πρόκειται να παραλάβουν οι ουκρανικές δυνάμεις.
Θεωρούνται στρατηγικοί στόχοι και οι δύο πόλεις αλλά σίγουρα όχι κάτι το τόσο εντυπωσιακό ώστε να υποθέσει κάποιος ότι τελειώνει ο ουκρανικός πόλεμος.
Ωστόσο είναι δύο στόχοι που θα δώσουν στους Ρώσους σημαντικά πλεονεκτήματα ακόμα και απέναντι σε έναν επανεξοπλισμένο ουκρανικό Στρατό.
Οι Ουκρανοί ανθίστανται αλλά έχουν διαλυθεί οι υποδομές της χώρας σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Είναι μία κατεστραμμένη χώρα με την έννοια ότι θα χρειαστεί 20 χρόνια για να καταστεί και πάλι «φυσιολογική».
Τουλάχιστον 10 εκατομμύρια πολίτες έχουν φύγει από τη χώρα και αυτό είναι ένα επιπλέον πρόβλημα για το Κίεβο στο να βρει νέες δυνάμεις να πολεμήσουν κατά των Ρώσων.
Κάποιος εύλογα θα αναρωτηθεί γιατί οι Δυτικοί προσφέρουν τόσο απλόχερα δισεκατομμύρια δολάρια και τι έχουν να κερδίσουν.
Ήδη το 25% των ουκρανικών εκτάσεων έχουν παραχωρηθεί σε ξένες εταιρείες, ένα άλλο 25% ανήκει πλέον στην Ρωσία, καθώς πρόκειται για περιοχές στις οποίες έχει ενσωματώσει επισήμως στην επικράτεια της.
Τι μέλλει γενέσθαι από εδώ και στο εξής: Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν έχει προβλέψει ότι ο πόλεμος θα τελειώσει το 2026.
Προφανώς και γνώριζε ότι θα δοθεί κι άλλη βοήθεια στην Ουκρανία αλλά είναι κάτι το οποίο δεν τον απασχολεί, είναι ένας άνθρωπος ο οποίος διαθέτει μεγάλα αποθέματα υπομονής και ξέρει ότι η Ιστορία δημιουργείται από όσους την διαθέτουν.
