Μια από τις πιο θεαματικές βροχές διαττόντων αστέρων, των Διδυμίδων, θα αποκορυφωθεί το βράδυ της Τρίτης 13 Δεκεμβρίου προς χαράματα της Τετάρτης 14 Δεκεμβρίου.
Αλλά η υπερ-πανσέληνος του ίδιου βραδιού (στις 02:05 ώρα Ελλάδος) -η τρίτη και τελευταία εντός του 2016 μετά τις προηγούμενες του Οκτωβρίου και Νοεμβρίου- θα «φωταγωγήσει» τον ουρανό, καθώς το φεγγάρι θα φαίνεται 14% μεγαλύτερο και 30% φωτεινότερο από ό,τι συνήθως, κάτι που δεν θα επιτρέψει την καλή παρατήρηση των μετεώρων. Η NASA προβλέπει ότι θα είναι ορατά το πολύ δέκα την ώρα και αυτά αρκετά αχνά.
Οι Διδυμίδες, που συνήθως διαρκούν από τις 7 έως τις 17 Δεκεμβρίου, παράγουν, μαζί με τις Περσείδες του Αυγούστου, τα εντυπωσιακότερα φαινόμενα διαττόντων μέσα στο έτος, εφόσον οι κατά τόπους καιρικές συνθήκες επιτρέπουν την παρατήρηση. Οι Διδυμίδες αποκαλούνται και «βασιλιάς» των διαττόντων, καθώς μπορούν να «παράγουν» έως 120 φωτεινότατα μετέωρα (πεφταστέρια) την ώρα, δηλαδή έως δύο το λεπτό, σε διάφορα σημεία στο νυχτερινό ουρανό και όχι μόνο από μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Τα συγκεκριμένα μετέωρα κινούνται σχετικά αργά στον ουρανό, σε σχέση με άλλες βροχές διαττόντων, με ταχύτητα περίπου 35 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο.
Οι Διδυμίδες έκαναν την πρώτη εμφάνισή τους στα μέσα του 1800 και έχουν πάρει το όνομά τους από τον αστερισμό των Διδύμων, από όπου φαίνεται να προέρχονται. Αντίθετα με άλλες βροχές διαττόντων, η πηγή τους πιθανότατα δεν είναι η ουρά κάποιου κομήτη, αλλά ο μυστηριώδης αστεροειδής -ή, κατά άλλους, νεκρός κομήτης- «3200 Φαέθων», που ανακαλύφθηκε το 1983 από τη NASA.
Πρόκειται για ένα σκοτεινό βραχώδες αντικείμενο χωρίς «ουρά», το οποίο δεν αφήνει στο πέρασμά του αρκετή σκόνη για να δικαιολογήσει με βεβαιότητα τη δημιουργία των διαττόντων. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι τα μετέωρα των Διδυμίδων μάλλον προέρχονται από μεγάλες ποσότητες υλικών που εκτινάχθηκαν από τον «3200 Φαέθωνα», όταν είχε πλησιάσει πολύ τον Ήλιο.
Ο «Φαέθων», μήκους περίπου πέντε χιλιομέτρων, ακολουθεί μια άκρως ελλειπτική τροχιά, η οποία κάθε σχεδόν ενάμιση χρόνο τον φέρνει πολύ κοντά στον Ήλιο. Το αποτέλεσμα είναι ότι, ανά τακτικά χρονικά διαστήματα, «καίγεται» από την ηλιακή ακτινοβολία και, έτσι, παράγει νέες εκροές σκόνης, τις Διδυμίδες, όταν τα μετέωρα αυτά εισέρχονται και καίγονται στην ατμόσφαιρα του πλανήτη μας. Αλλοι επιστήμονες πάντως θεωρούν ότι το μυστήριο της προέλευσης και δημιουργίας των Διδυμίδων δεν έχει ακόμα λυθεί οριστικά, καθώς, όπως υποστηρίζουν, η παραπάνω διαδικασία δεν μπορεί να εξηγήσει τον μεγάλο αριθμό σωματιδίων σκόνης που πέφτουν στη Γη με την μορφή μετεώρων.
