Ακατοίκητο, μέσα στον Ειρηνικό Ωκεανό, και σε απόσταση 760 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από τα δύο μεγάλα νησιά της Νέας Ζηλανδίας, το σύμπλεγμα των μικρών νησιών είναι σχεδόν στους αντίποδες του Λονδίνου. Αν, δηλαδή, μπορούσαμε να διασχίσουμε το εσωτερικό της Γης ξεκινώντας από τα νησιά σχεδόν θα πέφταμε πάνω στο Λονδίνο.
Η απομόνωση τους αλλά και η απουσία του ανθρώπου δημιούργησε ένα μοναδικό οικοσύστημα από θαλασσοπούλια και άλλα σπάνια είδη, μεταξύ των οποίων και έντομα.
Στα αφιλόξενα αυτά νησιά ζουν ωστόσο περίπου 200.000 ποντίκια τα οποία μάλλον έφτασαν εκεί από κάποιο ναυάγιο πριν από έναν αιώνα, γράφει ο Guardian.
Με τον χρόνο, τα ποντίκια, τα μόνα θηλαστικά εκεί, έγιναν ένας πραγματικός κίνδυνος για το νησί και τη ζωή του. Αρχισαν να επιτίθενται και να καταβροχθίζουν τους νεοσσούς των άλμπατρος καθώς και να τρώνε τη βλάστηση και τα σπάνια έντομα.
Το 2016 η Νέα Ζηλανδία άρχισε μια πραγματικά σοβαρή προσπάθεια για την εξόντωση των ποντικών. Το κονδύλι για ένα από τα μεγαλύτερα προγράμματα μυοκτονίας στον κόσμο έφτασε το 1 εκατ. δολάρια Νέας Ζηλανδίας (περίπου 600.000 ευρώ).
Τον Ιούνιο έριξαν με ελικόπτερα 65 τόνους δολώματα στα νησιά ενώ μια ομάδα 13 ατόμων ανέλαβε δουλειά επί τους εδάφους. Χρειάστηκε να μείνουν εκεί δυόμιση μήνες για την εξόντωση όλου του πληθυσμού των ποντικών.
Δύο χρόνια μετά επιστρέφουν στους Αντίποδες με πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού της Νέας Ζηλανδίας για να δουν τα αποτελέσματα της εκστρατείας. Μαζί με τους επιστήμονες, ένας υπουργός, δέκα στρατιώτες, τρία κυνηγόσκυλα, για μια στρατιωτική και οικολογική αποστολή.
Αν υπάρχουν ποντίκια που επέζησαν από την εξόντωση του 2016 τώρα πλέον θα είναι σε αριθμούς αρκετά μεγάλους για να εντοπιστούν ξανά – και πιθανόν να αρχίσει η διαδικασία της εξόντωσης από την αρχή.
