Αντί για παντελόνι φορούσε ένα σαλβάρι. Τα πόδια του φαινόντουσαν κωλοβωμένα από τα γόνατα και κάτω. Ο κόσμος σταματούσε και έριχνε κάτι από τον οβολό του, μέσα στο ποτηράκι του.
Μέχρι που κάποιος αντιλήφθηκε πως ο «ανάπηρος» ζητιάνος δεν ήταν και τόσο ανάπηρος, αλλά ένας υγιής, υγιέστατος και αρτιμελής άνδρας που κορόιδευε τους πάντες.
Κάτω από το φαρδύ σαλβάρι φορούσε ένα ακόμη φαρδύτερο εσώρουχο. Εκεί… έκρυβε με τέχνη τα πόδια του. Τα είχε διπλώσει το ένα πάνω στο άλλο και τα είχε περάσει μέσα από το εσώρουχο. Διακρίνονταν μόνο τα γόνατα τα οποία έμοιαζαν κομμένα.
Για να γίνει ακόμη πιο πιστευτός είχε φτιάξει ένα αυτοσχέδιο αναπηρικό καροτσάκι. Μια πλάκα ξύλου με 4 ρόδες επάνω στην οποία είχε ξαπλώσει μπρούμυτα. Για να μετακινείται κουνούσε τα χέρια του.
