Τον αγώνα για επιβίωση των Ελλήνων επτά χρόνια μετά την ένταξη της χώρας στο καθεστώς των μνημονίων, καταγράφει το πρακτορείο Reuters λίγες ώρες μετά το Eurogroup.
Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, το ποσοστό της φτώχειας στην Ελλάδα αυξάνεται, όπως σε καμία άλλη χώρα της Ε.Ε, ενώ οι φωτογραφίες του Άλκη Κωνσταντινίδη, αποτυπώνουν τη σκληρή πραγματικότητα.
Η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Κύπρος ακολούθησαν προγράμματα διάσωσης και επέστρεψαν σε ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας τους. Δεν συνέβη όμως το ίδιο με την Ελλάδα.
Η Ελλάδα δεν είναι το φτωχότερο μέλος της Ε.Ε. Το ποσοστό της φτώχειας είναι υψηλότερο στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, με την Ελλάδα να ακολουθεί στην τρίτη θέση. Σύμφωνα με το Reuters το 22,2% του πληθυσμού να αντιμετωπίζει σοβαρή στέρηση υλικών αγαθών το 2015.
Βέβαια ενώ τα ποσοστά των πρώην κομμουνιστικών βαλκανικών κρατών έχουν μειωθεί δραματικά, το ποσοστό φτώχειας στην Ελλάδα έχει σχεδόν διπλασιαστεί από το 2008.
Τα στοιχεία αυτά γίνονται ευκολότερα αντιληπτά σε μέρη όπως η Τράπεζα Τροφίμων του δήμου Αθηναίων, όπου δεκάδες πολίτες περιμένουν τη σειρά τους για να παραλάβουν τρόφιμα. Είναι δικαιούχοι καθώς ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, με εισοδήματα κάτω των 370 ευρώ τον μήνα.
Η Δήμητρα, συνταξιούχος, λέει ότι δεν φανταζόταν ποτέ ότι θα έφτανε στο σημείο να ζει από τις διανομές τροφίμων. Λίγο ρύζι, δύο πακέτα μακαρόνια, ένα πακέτο ρεβίθια, λίγους χουρμάδες και ένα κουτί γάλα για ένα μήνα.
Όπως σχολιάζει το Reuters, στα 73 της χρόνια, η Δήμητρα, που κάποτε βοηθούσε η ίδια τους άπορους μέσω του Ερυθρού Σταυρού, είναι μία ακόμη περίπτωση ανάμεσα στον διαρκώς αυξανόμενο αριθμό Ελλήνων πολιτών που δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα.
«Δεν είχε περάσει ποτέ από το μυαλό μου», λέει η Δήμητρα, που αρνήθηκε να δημοσιευθεί το επίθετό της λόγω του «στίγματος» που συνοδεύει τους ανθρώπους που ζουν από τα συσσίτια. «Ζούσα λιτά. Ποτέ δεν πήγα διακοπές. Τίποτα, τίποτα, τίποτα».
Τώρα πια περισσότερα από τα μισά χρήματα από τα 332 ευρώ που κερδίζει τον μήνα πηγαίνουν στο ενοίκιο για ένα μικροσκοπικό διαμέρισμα στην Αθήνα. Τα υπόλοιπα πάνε στους λογαριασμούς.
Σε εστιατόριο για άπορους της Εκκλησίας της Ελλάδος 400 γεύματα σερβίρονται καθημερινά σε διάστημα 2 ωρών.
Η Εύα Αγκισαλάκη, πρώην εκπαιδευτικός που εργάζεται εκεί ως εθελόντρια, δηλώνει στο Reuters ότι δεν έχει καταφέρει να πάρει σύνταξη καθώς η σύμβασή της έληξε όταν το όριο συνταξιοδότησης ανέβηκε στα 67 έτη και δεν κατάφερε να βρει άλλη δουλειά. Από τη σύνταξη του συζύγου της που έχει μειωθεί στα 600 από 980 ευρώ βοηθά και τις οικογένειες των παιδιών της.
Ως αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες που προσφέρει εθελοντικά, η κ. Αγκισαλάκη λαμβάνει τρόφιμα για εκείνη και την οικογένειά της.
«Απλώς υπάρχουμε. Οι περισσότεροι Έλληνες απλώς υπάρχουν», συμπληρώνει.
Στο πλευρό των προσφύγων που έχουν έρθει στην χώρα μας, βρίσκεται ο Αντώνης Νικοπολίδης, ο οποίος τους βοηθά με την ιδιότητα του προπονητή.
Ο πρώην διεθνής τερματοφύλακας έχει δημιουργήσει μια ομάδα προσφύγων η οποία αγωνίζεται στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα κάθε Κυριακή.
Ο 46χρονος προπονητής ονόμασε την ομάδα του «Ελπίδα», οι ποδοσφαιριστές προέρχονται από τη Συρία, την Υεμένη, το Ιράκ και το Αφγανιστάν.
Ο ίδιος μίλησε στο Associated Press για τους λόγους που πήρε την απόφαση να δημιουργήσει την συγκεκριμένη ομάδα. «Βοηθάμε ανθρώπους που βρίσκονται σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής τους. Είναι φιλοξενούμενοι στην χώρα μας και προσπαθούμε να τους προσφέρουμε κάποιες στιγμές χαράς. Το σημαντικότερο είναι ότι το απολαμβάνουν. Έχουμε δημιουργήσει μία παρέα, με δεσμούς φιλίας. Είμαστε μία οικογένεια», τόνισε χαρακτηριστικά ο Αντώνης Νικοπολίδης.
Ένας 23χρονος πρόσφυγας από την Συρία που συμμετέχει στην ομάδα αναφέρει ότι: «Πρέπει να κάνεις κάτι για να περνάς την ώρα σου. Εάν μένεις μέσα στο σπίτι σου και δεν κάνεις τίποτα είναι σαν να πεθαίνεις».
