Ασφυχτικό μαρκάρισμα για την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου των ομαδικών απολύσεων δέχεται η ελληνική κυβέρνηση, με τους δανειστές να διαμηνύουν ότι χωρίς τα εργασιακά «η συμφωνία δεν κλείνει».
Η εκπρόσωπος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντέλια Βελκουλέσκου ζητά πλήρη απελευθέρωση της αγοράς εργασίας και απορρίπτει τις ευρωπαϊκές βέλτιστες πρακτικές, βάζοντας στο τραπέζι ακόμη μεγαλύτερη ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις, λοκ άουτ, αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο. Ταυτόχρονα, δεν δέχεται την επαναφορά της αρχής της ευνοϊκότερης για τον εργαζόμενο ρύθμισης και της επέκτασης των κλαδικών συμβάσεων, που αποτελεί τη «σημαία» του υπουργείου Εργασίας.
Οι δανειστές θεωρούν ότι οι συλλογικές συμβάσεις υπηρετούν μια στρεβλή τακτική του παρελθόντος και επιμένουν στην υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων, οι οποίες θα έχουν τη δυνατότητα απόκλισης από τις όποιες κλαδικές συμβάσεις. Αυτό μεταφράζεται ως ευελιξία για περαιτέρω μείωση των μισθών (wage flexibility) σε επίπεδο επιχείρησης, ανάλογα με τις αντοχές και τις ανάγκες της.
Το θέμα των ομαδικών απολύσεων αποδεικνύεται το πλέον ακανθώδες, αφού σε ενιαίο μέτωπο οι δανειστές ζητούν από την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας να αυξήσει το ποσοστό των ομαδικών απολύσεων από 5% στο 10% και να καταργήσει την υπουργική προέγκριση. H ευρωπαϊκή πλευρά προωθεί μια συμβιβαστική πρόταση, που ουσιαστικά αποτελεί υιοθέτηση της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου να καθοριστούν επακριβώς οι όροι και οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες θα μπορεί το υπουργείο να ακυρώνει σχέδια ομαδικών απολύσεων.
Συναγερμός
Ηδη ο συναγερμός ηχεί για 60.000 εργαζομένους σε ΔΕΚΟ, οι οποίοι θα βρεθούν στη ζώνη του κινδύνου, εάν αυξηθεί το όριο των ομαδικών απολύσεων. Μέσω της αλλαγής του νόμου, οι δανειστές θα στρώσουν το έδαφος ώστε να υπάρχει ένα εργαλείο «απαλλαγής» από το πλεονάζον προσωπικό σε περίπτωση αλλαγής ιδιοκτησιακού καθεστώτος και εισόδου νέου επενδυτή.
Οπως εκτιμάται, θα ασκηθούν έντονες πιέσεις στο προσωπικό όσων εταιρειών ιδιωτικοποιηθούν την επόμενη διετία ή αποκτήσουν ιδιωτικό μάνατζμεντ μετά τη μείωση της κρατικής συμμετοχής. Το ΔΝΤ θεωρεί ότι οι ομαδικές απολύσεις αποτελούν το απαραίτητο «εργαλείο» προκειμένου οι υπό ιδιωτικοποίηση εταιρείες να καταστούν ελκυστικές για τους μελλοντικούς επενδυτές.
